1 και ελαλησεν δαυιδ τω κυριω τους λογους της ωδης ταυτης εν η ημερα εξειλατο αυτον κυριος εκ χειρος παντων των εχθρων αυτου και εκ χειρος σαουλ | 1 Or Davidde cantò al Signore le parole di questo cantico il giorno, in cui il Signore lo liberò dalle mani di tutti li suoi nemici, e dalle mani di Saul. |
2 και ειπεν κυριε πετρα μου και οχυρωμα μου και εξαιρουμενος με εμοι | 2 E disse: II Signore mio asilo, e mia fortezza, e mio salvatore. |
3 ο θεος μου φυλαξ εσται μου πεποιθως εσομαι επ' αυτω υπερασπιστης μου και κερας σωτηριας μου αντιλημπτωρ μου και καταφυγη μου σωτηριας μου εξ αδικου σωσεις με | 3 Dio mia difesa, in lui spererò: mio scudo, e mia possente salute: tu che m'ingrandisci, tu mio rifugio: salvator mio, tu mi libererai dall'iniquità. |
4 αινετον επικαλεσομαι κυριον και εκ των εχθρων μου σωθησομαι | 4 Invocherò il Signore, che è degno di lode: e sarò salvo da' miei nemici. |
5 οτι περιεσχον με συντριμμοι θανατου χειμαρροι ανομιας εθαμβησαν με | 5 Imperocché mi circondarono gli affanni di morte: torrenti di gente iniqua mi spaventarono. |
6 ωδινες θανατου εκυκλωσαν με προεφθασαν με σκληροτητες θανατου | 6 I lacci dell'inferno mi cinsero: mi stringevano i lacci di morte. |
7 εν τω θλιβεσθαι με επικαλεσομαι κυριον και προς τον θεον μου βοησομαι και επακουσεται εκ ναου αυτου φωνης μου και η κραυγη μου εν τοις ωσιν αυτου | 7 Nella mia tribolazione invocherò il Signore, e verso il mio Dio alzerò le strida: ed egli dal suo tempio udirà le mie voci, e alle orecchie di lui perverranno i miei clamori. |
8 και εταραχθη και εσεισθη η γη και τα θεμελια του ουρανου συνεταραχθησαν και εσπαραχθησαν οτι εθυμωθη κυριος αυτοις | 8 Si commosse, e fu in tremore la terra: agitate furono, e scosse le fondamenta de' monti, perchè egli era con essi sdegnato. |
9 ανεβη καπνος εν τη οργη αυτου και πυρ εκ στοματος αυτου κατεδεται ανθρακες εξεκαυθησαν απ' αυτου | 9 Dalle sue narici si alza il fumo, e la sua faccia getta fuoco divoratore: da lui sono accesi i carboni. |
10 και εκλινεν ουρανους και κατεβη και γνοφος υποκατω των ποδων αυτου | 10 Abbassò i cieli, e discese: e una nebbia caliginosa (era) sotto i suoi piedi. |
11 και επεκαθισεν επι χερουβιν και επετασθη και ωφθη επι πτερυγων ανεμου | 11 Salì sopra i Cherubini, e sciolse il suo volo: strisciò sull'ale de' venti. |
12 και εθετο σκοτος αποκρυφην αυτου κυκλω αυτου η σκηνη αυτου σκοτος υδατων επαχυνεν εν νεφελαις αερος | 12 Sì occultò nelle tenebre, che avea d'intorno: fe' distillare le acque dalle nubi dei cieli. |
13 απο του φεγγους εναντιον αυτου εξεκαυθησαν ανθρακες πυρος | 13 Dal fulgore, che gli va innanzi, preser fuoco gli ardenti carboni. |
14 εβροντησεν εξ ουρανου κυριος και ο υψιστος εδωκεν φωνην αυτου | 14 Tuonerà dal cielo il Signore; e l'Altissimo farà udir la sua voce. |
15 και απεστειλεν βελη και εσκορπισεν αυτους αστραπην και εξεστησεν αυτους | 15 Scagliò sue saette, e dissipò quella gente: i suoi fulmini, e la distrusse. |
16 και ωφθησαν αφεσεις θαλασσης και απεκαλυφθη θεμελια της οικουμενης εν τη επιτιμησει κυριου απο πνοης πνευματος θυμου αυτου | 16 Scoperte (allora) rimasero le voragini del mare; e aperti i fondamenti della terra alle minacce del Signore, al soffio impetuoso del suo furore. |
17 απεστειλεν εξ υψους και ελαβεν με ειλκυσεν με εξ υδατων πολλων | 17 Stese dall'alto la mano, e mi prese; e dalle profonde acque mi trasse. |
18 ερρυσατο με εξ εχθρων μου ισχυος εκ των μισουντων με οτι εκραταιωθησαν υπερ εμε | 18 Liberommi dal nemico mio potentissimo, e da coloro, che mi odiavano: perchè eran più forti di me. |
19 προεφθασαν με εν ημερα θλιψεως μου και εγενετο κυριος επιστηριγμα μου | 19 Ei mi prevenne nel giorno dell'afflizione: il Signore fu mio sostegno. |
20 και εξηγαγεν με εις πλατυσμον και εξειλατο με οτι ευδοκησεν εν εμοι | 20 E fuor mi trasse all’aperto: mi liberò, perchè ebbe buon volere per me. |
21 και ανταπεδωκεν μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ανταπεδωκεν μοι | 21 Darà mercede a me il Signore secondo la mia giustizia: renderà a me secondo la purezza delle mie mani. |
22 οτι εφυλαξα οδους κυριου και ουκ ησεβησα απο του θεου μου | 22 Perocché io seguitai attentamente le vie del Signore, ed empiamente non operai contro il mio Dio. |
23 οτι παντα τα κριματα αυτου κατεναντιον μου και τα δικαιωματα αυτου ουκ απεστην απ' αυτων | 23 Conciossiachè tutti i suoi giudizii mi stanno dinanzi agli occhi; i suoi precetti non gettai lungi da me. |
24 και εσομαι αμωμος αυτω και προφυλαξομαι απο της ανομιας μου | 24 E sarò perfetto con lui: e mondo mi serberò dalla mia iniquità. |
25 και αποδωσει μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου και κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ενωπιον των οφθαλμων αυτου | 25 E darà mercede a me il Signore secondo la mia giustizia: e secondo la purezza delle mie mani nel cospetto degli occhi suoi. |
26 μετα οσιου οσιωθηση και μετα ανδρος τελειου τελειωθηση | 26 Col santo tu (o Dio) sarai santo: e perfetto coll'uom perfetto. |
27 και μετα εκλεκτου εκλεκτος εση και μετα στρεβλου στρεβλωθηση | 27 Coll’uom innocente tu sarai innocente: e con chi mal fa, tu sarai malfacente. |
28 και τον λαον τον πτωχον σωσεις και οφθαλμους επι μετεωρων ταπεινωσεις | 28 Tu salverai la nazione de' poveri: e i superbi umilierai col tuo sguardo. |
29 οτι συ ο λυχνος μου κυριε και κυριος εκλαμψει μοι το σκοτος μου | 29 La mia lampa se' tu, o Signore: le mie tenebre schiarirai tu, o Signore. |
30 οτι εν σοι δραμουμαι μονοζωνος και εν τω θεω μου υπερβησομαι τειχος | 30 Col tuo ajuto correrò armato di tutto punto (a combattere) e coll'ajuto del mio Dio valicherò la muraglia. |
31 ο ισχυρος αμωμος η οδος αυτου το ρημα κυριου κραταιον πεπυρωμενον υπερασπιστης εστιν πασιν τοις πεποιθοσιν επ' αυτω | 31 Immacolata la via di Dio: la parola del Signore purgata (quasi) col fuoco: egli è scudo di tutti quelli che sperano in lui. |
32 τις ισχυρος πλην κυριου και τις κτιστης εσται πλην του θεου ημων | 32 Chi è Dio fuori che il Signore? e chi è potente fuori che il nostro Dio? |
33 ο ισχυρος ο κραταιων με δυναμει και εξετιναξεν αμωμον την οδον μου | 33 Iddio è quegli, che di fortezza mi veste: e la strada mi appiana perfettamente. |
34 τιθεις τους ποδας μου ως ελαφων και επι τα υψη ιστων με | 34 I miei piedi fece uguali a quelli de' cervi, e in luogo sublime mi collocò. |
35 διδασκων χειρας μου εις πολεμον και καταξας τοξον χαλκουν εν βραχιονι μου | 35 Egli avvezzò le mie mani a combattere, e le mie braccia fe’ simili a un arco di bronzo. |
36 και εδωκας μοι υπερασπισμον σωτηριας μου και η υπακοη σου επληθυνεν με | 36 Tu lo scudo mi desti di tua salute, e la tua benignità m'ingrandì. |
37 εις πλατυσμον εις τα διαβηματα μου υποκατω μου και ουκ εσαλευθησαν τα σκελη μου | 37 Tu allargasti la strada a' miei passi: e i miei calcagni non saranno spossati giammai. |
38 διωξω εχθρους μου και αφανιω αυτους και ουκ αναστρεψω εως συντελεσω αυτους | 38 Darò dietro a' miei nemici, e gli sterminerò: e non avrò posa, fino a tanto ch'io gli abbia consunti. |
39 και θλασω αυτους και ουκ αναστησονται και πεσουνται υπο τους ποδας μου | 39 Li consumerò, e gl’infrangerò, onde non possano rialzarsi: cadranno sotto i miei piedi. |
40 και ενισχυσεις με δυναμει εις πολεμον καμψεις τους επανιστανομενους μοι υποκατω μου | 40 Tu di fortezza mi ammantasti per la battaglia: abbattesti sotto di me quelli che contro di me alzaron bandiera. |
41 και τους εχθρους μου εδωκας μοι νωτον τους μισουντας με και εθανατωσας αυτους | 41 Facesti, che a me volgesser le spalle i miei nemici: que' che mi odiavano, e io gli sperderò. |
42 βοησονται και ουκ εστιν βοηθος προς κυριον και ουχ υπηκουσεν αυτων | 42 Alzeranno le strida, e non sarà chi li salvi: (alzeran le strida) al Signore, e non saranno esauditi. |
43 και ελεανα αυτους ως χουν γης ως πηλον εξοδων ελεπτυνα αυτους | 43 Li dispergerò come polvere della terra: gl’infrangerò, e gli pesterò, come si fa del fango delle contrade. |
44 και ρυση με εκ μαχης λαων φυλαξεις με εις κεφαλην εθνων λαος ον ουκ εγνων εδουλευσαν μοι | 44 Tu mi salverai dalle contraddizioni del popol mio: mi custodirai, perchè io sia capo delle nazioni: un popolo da me sconosciuto mi servirà. |
45 υιοι αλλοτριοι εψευσαντο μοι εις ακοην ωτιου ηκουσαν μου | 45 I figliuoli bastardi mi faran resistenza: al primo udire mi obbediranno. |
46 υιοι αλλοτριοι απορριφησονται και σφαλουσιν εκ των συγκλεισμων αυτων | 46 I figliuoli bastardi si struggeranno: e saran ridotti a strettezze né loro angusti recinti. |
47 ζη κυριος και ευλογητος ο φυλαξ μου και υψωθησεται ο θεος μου ο φυλαξ της σωτηριας μου | 47 Viva il Signore, e (sia) benedetto il mio Dio; e sia esaltato Iddio potente, ch'è mia salute. |
48 ισχυρος κυριος ο διδους εκδικησεις εμοι παιδευων λαους υποκατω μου | 48 Tu, o Dio, tu fai le mie vendette, e soggetti a me le nazioni. |
49 και εξαγων με εξ εχθρων μου και εκ των επεγειρομενων μοι υψωσεις με εξ ανδρος αδικηματων ρυση με | 49 Tu mi traesti dalle mani de' miei nemici, e m'innalzasti sopra coloro che a me si opponevano: tu dall'uomo iniquo mi liberasti. |
50 δια τουτο εξομολογησομαι σοι κυριε εν τοις εθνεσιν και εν τω ονοματι σου ψαλω | 50 Per questo, o Signore, io ti confesserò tra le genti: e laude canterò al tuo nome. |
51 μεγαλυνων σωτηριας βασιλεως αυτου και ποιων ελεος τω χριστω αυτου τω δαυιδ και τω σπερματι αυτου εως αιωνος | 51 A lui che ha maravigliosamente salvato il suo re, e fa misericordia a Davidde suo cristo, e alla sua stirpe pe' secoli. |