Livre des Psaumes 102

JERUSALEM	LXX
1 Prière pour un malheureux qui dans son accablement répand sa plainte devant Yahvé.	1 τω δαυιδ ευλογει η ψυχη μου τον κυριον και παντα τα εντος μου το ονομα το αγιον αυτου
2 Yahvé, entends ma prière, que mon cri vienne jusqu'à toi;	2 ευλογει η ψυχη μου τον κυριον και μη επιλανθανου πασας τας ανταποδοσεις αυτου
3 ne cache pas loin de moi ta face au jour où l'angoisse me tient; incline vers moi ton oreille, au jouroù je t'appelle, vite, réponds-moi!	3 τον ευιλατευοντα πασαις ταις ανομιαις σου τον ιωμενον πασας τας νοσους σου
4 Car mes jours s'en vont en fumée, mes os brûlent comme un brasier;	4 τον λυτρουμενον εκ φθορας την ζωην σου τον στεφανουντα σε εν ελεει και οικτιρμοις
5 battu comme l'herbe, mon coeur sèche et j'oublie de manger mon pain;	5 τον εμπιπλωντα εν αγαθοις την επιθυμιαν σου ανακαινισθησεται ως αετου η νεοτης σου
6 à force de crier ma plainte, ma peau s'est collée à mes os.	6 ποιων ελεημοσυνας ο κυριος και κριμα πασι τοις αδικουμενοις
7 Je ressemble au hibou du désert, je suis pareil à la hulotte des ruines;	7 εγνωρισεν τας οδους αυτου τω μωυση τοις υιοις ισραηλ τα θεληματα αυτου
8 je veille et je gémis, comme l'oiseau solitaire sur le toit;	8 οικτιρμων και ελεημων ο κυριος μακροθυμος και πολυελεος
9 tout le jour mes ennemis m'outragent, ceux qui me louaient maudissent par moi.	9 ουκ εις τελος οργισθησεται ουδε εις τον αιωνα μηνιει
10 La cendre est le pain que je mange, je mêle à ma boisson mes larmes,	10 ου κατα τας αμαρτιας ημων εποιησεν ημιν ουδε κατα τας ανομιας ημων ανταπεδωκεν ημιν
11 devant ta colère et ta fureur, car tu m'as soulevé puis rejeté;	11 οτι κατα το υψος του ουρανου απο της γης εκραταιωσεν κυριος το ελεος αυτου επι τους φοβουμενους αυτον
12 mes jours sont comme l'ombre qui décline, et moi comme l'herbe je sèche.	12 καθ' οσον απεχουσιν ανατολαι απο δυσμων εμακρυνεν αφ' ημων τας ανομιας ημων
13 Mais toi, Yahvé, tu trônes à jamais; d'âge en âge, mémoire de toi!	13 καθως οικτιρει πατηρ υιους οικτιρησεν κυριος τους φοβουμενους αυτον
14 Toi, tu te lèveras, attendri pour Sion, car il est temps de la prendre en pitié, car l'heure est venue;	14 οτι αυτος εγνω το πλασμα ημων μνησθητι οτι χους εσμεν
15 car tes serviteurs en chérissent les pierres, pris de pitié pour sa poussière.	15 ανθρωπος ωσει χορτος αι ημεραι αυτου ωσει ανθος του αγρου ουτως εξανθησει
16 Et les païens craindront le nom de Yahvé, et tous les rois de la terre, ta gloire;	16 οτι πνευμα διηλθεν εν αυτω και ουχ υπαρξει και ουκ επιγνωσεται ετι τον τοπον αυτου
17 quand Yahvé rebâtira Sion, il sera vu dans sa gloire;	17 το δε ελεος του κυριου απο του αιωνος και εως του αιωνος επι τους φοβουμενους αυτον και η δικαιοσυνη αυτου επι υιους υιων
18 il se tournera vers la prière du spolié, il n'aura pas méprisé sa prière.	18 τοις φυλασσουσιν την διαθηκην αυτου και μεμνημενοις των εντολων αυτου του ποιησαι αυτας
19 On écrira ceci pour l'âge à venir et un peuple nouveau louera Dieu:	19 κυριος εν τω ουρανω ητοιμασεν τον θρονον αυτου και η βασιλεια αυτου παντων δεσποζει
20 il s'est penché du haut de son sanctuaire, Yahvé, et des cieux a regardé sur terre,	20 ευλογειτε τον κυριον παντες οι αγγελοι αυτου δυνατοι ισχυι ποιουντες τον λογον αυτου του ακουσαι της φωνης των λογων αυτου
21 afin d'écouter le soupir du captif, de libérer les clients de la mort,	21 ευλογειτε τον κυριον πασαι αι δυναμεις αυτου λειτουργοι αυτου ποιουντες το θελημα αυτου
22 pour répandre dans Sion le nom de Yahvé, sa louange dans Jérusalem,	22 ευλογειτε τον κυριον παντα τα εργα αυτου εν παντι τοπω της δεσποτειας αυτου ευλογει η ψυχη μου τον κυριον
23 quand se joindront peuples et royaumes pour rendre un culte à Yahvé.
24 En chemin ma force a fléchi; le petit nombre de mes jours,
25 fais-le-moi savoir, ne me prends pas à la moitié de mes jours, d'âge en âge vont tes années.
26 Depuis longtemps tu as fondé la terre, et les cieux sont l'ouvrage de tes mains;
27 eux périssent, toi tu restes, tous comme un vêtement ils s'usent, comme un habit qu'on change, tules changes;
28 mais toi, le même, sans fin sont tes années.
29 Les fils de tes serviteurs auront une demeure et leur lignée subsistera devant toi.