Livre de Job 21

JERUSALEM	LXX
1 Job prit la parole et dit:	1 υπολαβων δε ιωβ λεγει
2 Ecoutez, écoutez mes paroles, accordez-moi cette consolation.	2 ακουσατε ακουσατε μου των λογων ινα μη η μοι παρ' υμων αυτη η παρακλησις
3 Souffrez que je parle à mon tour; quand j'aurai fini, libre à vous de railler.	3 αρατε με εγω δε λαλησω ειτ' ου καταγελασετε μου
4 Est-ce que moi je m'en prends à un homme? Est-ce sans raison que je perds patience?	4 τι γαρ μη ανθρωπου μου η ελεγξις η δια τι ου θυμωθησομαι
5 Prêtez-moi attention: vous serez stupéfaits, et vous mettrez la main sur votre bouche.	5 εισβλεψαντες εις εμε θαυμασατε χειρα θεντες επι σιαγονι
6 Moi-même, quand j'y songe, je suis épouvanté, ma chair est saisie d'un frisson.	6 εαν τε γαρ μνησθω εσπουδακα εχουσιν δε μου τας σαρκας οδυναι
7 Pourquoi les méchants restent-ils en vie, vieillissent-ils et accroissent-ils leur puissance?	7 δια τι ασεβεις ζωσιν πεπαλαιωνται δε και εν πλουτω
8 Leur postérité devant eux s'affermit et leurs rejetons sous leurs yeux subsistent.	8 ο σπορος αυτων κατα ψυχην τα δε τεκνα αυτων εν οφθαλμοις
9 La paix de leurs maisons n'a rien à craindre, les rigueurs de Dieu les épargnent.	9 οι οικοι αυτων ευθηνουσιν φοβος δε ουδαμου μαστιξ δε παρα κυριου ουκ εστιν επ' αυτοις
10 Leur taureau féconde à coup sûr, leur vache met bas sans avorter.	10 η βους αυτων ουκ ωμοτοκησεν διεσωθη δε αυτων εν γαστρι εχουσα και ουκ εσφαλεν
11 Ils laissent courir leurs gamins comme des brebis, leurs enfants bondir comme des cerfs.	11 μενουσιν δε ως προβατα αιωνια τα δε παιδια αυτων προσπαιζουσιν
12 Ils chantent avec tambourins et cithares, se réjouissent au son de la flûte.	12 αναλαβοντες ψαλτηριον και κιθαραν και ευφραινονται φωνη ψαλμου
13 Leur vie s'achève dans le bonheur, ils descendent en paix au shéol.	13 συνετελεσαν δε εν αγαθοις τον βιον αυτων εν δε αναπαυσει αδου εκοιμηθησαν
14 Eux, pourtant, disent à Dieu: "Ecarte-toi de nous, connaître tes voies ne nous plaît pas!	14 λεγει δε κυριω αποστα απ' εμου οδους σου ειδεναι ου βουλομαι
15 Qu'est-ce que Shaddaï pour que nous le servions, quel profit pour nous à l'invoquer?"	15 τι ικανος οτι δουλευσομεν αυτω και τις ωφελεια οτι απαντησομεν αυτω
16 Ne tiennent-ils pas leur bonheur en main, et Dieu n'est-il pas écarté du conseil des méchants?	16 εν χερσιν γαρ ην αυτων τα αγαθα εργα δε ασεβων ουκ εφορα
17 Voit-on souvent la lampe du méchant s'éteindre, le malheur fondre sur lui, la colère divine détruireses biens,	17 ου μην δε αλλα και ασεβων λυχνος σβεσθησεται επελευσεται δε αυτοις η καταστροφη ωδινες δε αυτους εξουσιν απο οργης
18 le vent le chasser comme une paille, un tourbillon l'emporter comme la bale?	18 εσονται δε ωσπερ αχυρα προ ανεμου η ωσπερ κονιορτος ον υφειλατο λαιλαψ
19 Dieu se réserverait de le punir dans ses enfants? Mais qu'il soit donc châtié lui-même et qu'il le sache!	19 εκλιποι υιους τα υπαρχοντα αυτου ανταποδωσει προς αυτον και γνωσεται
20 Que, de ses yeux, il assiste à sa ruine, qu'il s'abreuve à la fureur de Shaddaï!	20 ιδοισαν οι οφθαλμοι αυτου την εαυτου σφαγην απο δε κυριου μη διασωθειη
21 Que peut lui faire, après lui, le sort de sa maison, quand la série de ses mois sera tranchée?	21 οτι τι θελημα αυτου εν οικω αυτου μετ' αυτον και αριθμοι μηνων αυτου διηρεθησαν
22 Mais enseigne-t-on à Dieu la science, à Celui qui juge les êtres d'en haut?	22 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην αυτος δε φονους διακρινει
23 Tel encore meurt en pleine vigueur, au comble du bonheur et de la paix,	23 ουτος αποθανειται εν κρατει απλοσυνης αυτου ολος δε ευπαθων και ευθηνων
24 les flancs chargés de graisse et la moelle de ses os tout humide.	24 τα δε εγκατα αυτου πληρη στεατος μυελος δε αυτου διαχειται
25 Et tel autre périt l'amertume dans l'âme, sans avoir goûté au bonheur.	25 ο δε τελευτα υπο πικριας ψυχης ου φαγων ουδεν αγαθον
26 Ensemble, dans la poussière, ils se couchent, et la vermine les recouvre.	26 ομοθυμαδον δε επι γης κοιμωνται σαπρια δε αυτους εκαλυψεν
27 Oh! je sais bien quelles sont vos pensées, vos réflexions méchantes sur mon compte.	27 ωστε οιδα υμας οτι τολμη επικεισθε μοι
28 "Qu'est devenue, dites-vous, la maison du grand seigneur, où est la tente qu'habitaient des méchants?"	28 οτι ερειτε που εστιν οικος αρχοντος και που εστιν η σκεπη των σκηνωματων των ασεβων
29 N'interrogez-vous pas les voyageurs, méconnaissez-vous leurs témoignages?	29 ερωτησατε παραπορευομενους οδον και τα σημεια αυτων ουκ απαλλοτριωσετε
30 Au jour du désastre, le méchant est épargné, au jour de la fureur, il est mis à l'abri.	30 οτι εις ημεραν απωλειας κουφιζεται ο πονηρος εις ημεραν οργης αυτου απαχθησονται
31 Et qui donc lui reproche en face sa conduite, et lui rend ce qu'il a fait?	31 τις απαγγελει επι προσωπου αυτου την οδον αυτου και αυτος εποιησεν τις ανταποδωσει αυτω
32 Il est emporté au cimetière, où il veille sur son tertre.	32 και αυτος εις ταφους απηνεχθη και επι σορω ηγρυπνησεν
33 Les mottes du ravin lui sont douces, et, derrière lui, toute la population défile.	33 εγλυκανθησαν αυτω χαλικες χειμαρρου και οπισω αυτου πας ανθρωπος απελευσεται και εμπροσθεν αυτου αναριθμητοι
34 Que signifient donc vos vaines consolations? Et quelle tromperie que vos réponses!	34 πως δε παρακαλειτε με κενα το δε εμε καταπαυσασθαι αφ' υμων ουδεν