Livre de Job 21

JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 Job prit la parole et dit:	1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?
2 Ecoutez, écoutez mes paroles, accordez-moi cette consolation.	2 Ακουσατε μετα προσοχης την ομιλιαν μου, και τουτο ας ηναι αντι των παρηγοριων σας.
3 Souffrez que je parle à mon tour; quand j'aurai fini, libre à vous de railler.	3 Υποφερετε με να λαλησω? και αφου λαλησω, εμπαιζετε.
4 Est-ce que moi je m'en prends à un homme? Est-ce sans raison que je perds patience?	4 Μη εις ανθρωπον παραπονουμαι εγω; δια τι λοιπον να μη ταραχθη το πνευμα μου;
5 Prêtez-moi attention: vous serez stupéfaits, et vous mettrez la main sur votre bouche.	5 Εμβλεψατε εις εμε και θαυμασατε, και βαλετε χειρα επι στοματος.
6 Moi-même, quand j'y songe, je suis épouvanté, ma chair est saisie d'un frisson.	6 Μονον να ενθυμηθω, ταραττομαι, και τρομος κυριευει την σαρκα μου.
7 Pourquoi les méchants restent-ils en vie, vieillissent-ils et accroissent-ils leur puissance?	7 Δια τι οι ασεβεις ζωσι, γηρασκουσι, μαλιστα ακμαζουσιν εις πλουτη;
8 Leur postérité devant eux s'affermit et leurs rejetons sous leurs yeux subsistent.	8 Το σπερμα αυτων στερεουται εμπροσθεν αυτων μετ' αυτων, και τα εκγονα αυτων εμπροσθεν των οφθαλμων αυτων.
9 La paix de leurs maisons n'a rien à craindre, les rigueurs de Dieu les épargnent.	9 Αι οικιαι αυτων ειναι ασφαλεις απο φοβου? και ραβδος Θεου δεν ειναι επ' αυτους.
10 Leur taureau féconde à coup sûr, leur vache met bas sans avorter.	10 Ο βους αυτων συλλαμβανει και δεν αποτυγχανει? η δαμαλις αυτων τικτει και δεν αποβαλλει.
11 Ils laissent courir leurs gamins comme des brebis, leurs enfants bondir comme des cerfs.	11 Απολυουσι τα τεκνα αυτων ως προβατα, και τα παιδια αυτων σκιρτωσι.
12 Ils chantent avec tambourins et cithares, se réjouissent au son de la flûte.	12 Λαμβανουσι το τυμπανον και την κιθαραν και ευφραινονται εις τον ηχον του οργανου.
13 Leur vie s'achève dans le bonheur, ils descendent en paix au shéol.	13 Διαγουσι τας ημερας αυτων εν αγαθοις και εν μια στιγμη καταβαινουσιν εις τον αδην.
14 Eux, pourtant, disent à Dieu: "Ecarte-toi de nous, connaître tes voies ne nous plaît pas!	14 Και λεγουσι προς τον Θεον, αποστηθι αφ' ημων, διοτι δεν θελομεν να γνωρισωμεν τας οδους σου?
15 Qu'est-ce que Shaddaï pour que nous le servions, quel profit pour nous à l'invoquer?"	15 τι ειναι ο Παντοδυναμος δια να δουλευωμεν αυτον; και τι ωφελουμεθα επικαλουμενοι αυτον;
16 Ne tiennent-ils pas leur bonheur en main, et Dieu n'est-il pas écarté du conseil des méchants?	16 Ιδου, τα αγαθα αυτων δεν ειναι εν τη χειρι αυτων? μακραν απ' εμου η βουλη των ασεβων.
17 Voit-on souvent la lampe du méchant s'éteindre, le malheur fondre sur lui, la colère divine détruireses biens,	17 Ποσακις σβυνεται ο λυχνος των ασεβων, και ερχεται η καταστροφη αυτων επ' αυτους Ο Θεος διαμοιραζει εις αυτους ωδινας εν τη οργη αυτου.
18 le vent le chasser comme une paille, un tourbillon l'emporter comme la bale?	18 Ειναι ως αχυρον εμπροσθεν του ανεμου? και ως κονιορτος, τον οποιον αρπαζει ο ανεμοστροβιλος.
19 Dieu se réserverait de le punir dans ses enfants? Mais qu'il soit donc châtié lui-même et qu'il le sache!	19 Ο Θεος φυλαττει την ποινην της ανομιας αυτων δια τους υιους αυτων? ανταποδιδει εις αυτους, και θελουσι γνωρισει τουτο.
20 Que, de ses yeux, il assiste à sa ruine, qu'il s'abreuve à la fureur de Shaddaï!	20 Οι οφθαλμοι αυτων θελουσιν ιδει την καταστροφην αυτων, και θελουσι πιει απο του θυμου του Παντοδυναμου.
21 Que peut lui faire, après lui, le sort de sa maison, quand la série de ses mois sera tranchée?	21 Διοτι ο ασεβης ποιαν ηδονην εχει μεθ' εαυτον εν τω οικω αυτου, αφου κοπη εις το μεσον ο αριθμος των μηνων αυτου;
22 Mais enseigne-t-on à Dieu la science, à Celui qui juge les êtres d'en haut?	22 Θελει διδαξει τις τον Θεον γνωσιν; και αυτος κρινει τους υψηλους.
23 Tel encore meurt en pleine vigueur, au comble du bonheur et de la paix,	23 Ο μεν αποθνησκει εν τω ακρω της ευδαιμονιας αυτου, ενω ειναι κατα παντα ευτυχης και ησυχος?
24 les flancs chargés de graisse et la moelle de ses os tout humide.	24 τα πλευρα αυτου ειναι πληρη παχους, και τα οστα αυτου ποτιζονται μυελον.
25 Et tel autre périt l'amertume dans l'âme, sans avoir goûté au bonheur.	25 Ο δε αποθνησκει εν πικρια ψυχης, και ποτε δεν εφαγεν εν ευφροσυνη.
26 Ensemble, dans la poussière, ils se couchent, et la vermine les recouvre.	26 Θελουσι κοιτεσθαι ομου εν τω χωματι, και σκωληκες θελουσι σκεπασει αυτους.
27 Oh! je sais bien quelles sont vos pensées, vos réflexions méchantes sur mon compte.	27 Ιδου, γνωριζω τους διαλογισμους σας, και τας πονηριας τας οποιας μηχανασθε κατ' εμου.
28 "Qu'est devenue, dites-vous, la maison du grand seigneur, où est la tente qu'habitaient des méchants?"	28 Διοτι λεγετε, Που ο οικος του αρχοντος; και που η σκηνη της κατοικησεως των ασεβων;
29 N'interrogez-vous pas les voyageurs, méconnaissez-vous leurs témoignages?	29 Δεν ηρωτησατε τους διαβαινοντας την οδον; και τα σημεια αυτων δεν καταλαμβανετε;
30 Au jour du désastre, le méchant est épargné, au jour de la fureur, il est mis à l'abri.	30 Οτι ο ασεβης φυλαττεται εις ημεραν αφανισμου, εις ημεραν οργης φερεται.
31 Et qui donc lui reproche en face sa conduite, et lui rend ce qu'il a fait?	31 Τις θελει φανερωσει εμπροσθεν αυτου την οδον αυτου; και τις θελει ανταποδωσει εις αυτον ο, τι αυτος επραξε;
32 Il est emporté au cimetière, où il veille sur son tertre.	32 και αυτος θελει φερθη εις τον ταφον, και θελει διαμενει εν τω μνηματι.
33 Les mottes du ravin lui sont douces, et, derrière lui, toute la population défile.	33 Οι βωλοι της κοιλαδος θελουσιν εισθαι γλυκεις εις αυτον, και πας ανθρωπος θελει υπαγει κατοπιν αυτου, καθως αναριθμητοι προπορευονται αυτου.
34 Que signifient donc vos vaines consolations? Et quelle tromperie que vos réponses!	34 Πως λοιπον με παρηγορειτε ματαιως, αφου εις τας αποκρισεις σας μενει ψευδος;