Sapientia - 11

¹Direxit opera eorum
in manibus prophetae sancti.
²Iter fecerunt per deserta, quae non habitabantur,
et in locis inviis fixerunt casas;
³steterunt contra hostes
et de inimicis se vindicaverunt.
⁴Sitierunt et invocaverunt te;
et data est illis aqua de petra altissima,
et remedium sitis de lapide duro.
⁵Per quae enim poenas passi sunt inimici illorum,
per haec, cum illis deessent, bene cum illis actum est.
⁶Nam pro fonte quidem perennis fluminis,
tabescente sanguine turbidi
⁷in traductionem decreti infanticidae,
dedisti illis abundantem aquam insperate,
⁸ostendens per sitim, quae tunc fuit,
quemadmodum adversarios excruciares.
⁹Cum enim tentati sunt,
etsi cum misericordia disciplinam accipientes,
scierunt quemadmodum cum ira iudicati
impii tormenta paterentur.
¹⁰Hos quidem tamquam pater monens probasti,
illos autem tamquam durus rex condemnans tormento interrogasti.
¹¹Absentes enim et praesentes similiter torquebantur;
¹²duplex enim illos acceperat taedium
et gemitus cum memoria praeteritorum.
¹³Cum enim audirent per sua tormenta
bene secum agi,
senserunt Dominum.
¹⁴Quem enim in expositione olim proiectum reiecerunt deridentes, in finemeventuum mirati sunt,
non similiter iustis sitientes.
¹⁵Pro cogitationibus autem insensatis iniquitatis illorum,
in quibus errantes colebant mutos serpentes et bestias supervacuas,
immisisti illis multitudinem mutorum animalium in vindictam,
¹⁶ut scirent quia, per quae peccat quis, per haec et torquetur.
¹⁷Non enim impossibilis erat omnipotens manus tua,
quae creavit orbem terrarum ex materia informi,
immittere illis multitudinem ursorum aut audaces leones
¹⁸aut recens conditas ira plenas ignotas bestias
aut vaporem igneum spirantes
aut fumi fremitum proferentes
aut horrendas ab oculis scintillas fulgurantes,
¹⁹quarum non solum laesura poterat illos exterminare,
sed et aspectus per timorem occidere.
²⁰Sed et sine his uno spiritu poterant occidi,
persecutionem passi a iustitia,
et dispersi per spiritum virtutis tuae.
Sed omnia in mensura et numero et pondere disposuisti.
²¹Multum enim valere tibi soli subest semper,
et virtuti brachii tui quis resistet?
²²Quoniam tamquam momentum staterae,
sic est ante te totus orbis terrarum,
et tamquam gutta roris antelucani, quae descendit in terram.
²³Sed misereris omnium, quia omnia potes;
et dissimulas peccata hominum propter paenitentiam.
²⁴Diligis enim omnia, quae sunt,
et nihil odisti eorum, quae fecisti;
nec enim, si odisses, aliquid constituisses.
²⁵Quomodo autem posset aliquid permanere, nisi tu voluisses?
Aut, quod a te vocatum non esset, conservaretur?
²⁶Parcis autem omnibus, quoniam tua sunt,
Domine, qui amas animas.