Ijob 4

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	LXX
1 Da antwortete Elifas von Teman und sprach:	1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει
2 Versucht man ein Wort an dich, ist es dir lästig? Doch die Rede aufzuhalten, wer vermag es?	2 μη πολλακις σοι λελαληται εν κοπω ισχυν δε ρηματων σου τις υποισει
3 Sieh, viele hast du unterwiesen und erschlaffte Hände stark gemacht.	3 ει γαρ συ ενουθετησας πολλους και χειρας ασθενους παρεκαλεσας
4 Dem Strauchelnden halfen deine Worte auf, wankenden Knien gabst du Halt.	4 ασθενουντας τε εξανεστησας ρημασιν γονασιν τε αδυνατουσιν θαρσος περιεθηκας
5 Nun kommt es über dich, da gibst du auf, nun fasst es dich an, da bist du verstört.	5 νυν δε ηκει επι σε πονος και ηψατο σου συ δε εσπουδασας
6 Ist deine Gottesfurcht nicht deine Zuversicht, dein lauterer Lebensweg nicht deine Hoffnung?	6 ποτερον ουχ ο φοβος σου εστιν εν αφροσυνη και η ελπις σου και η ακακια της οδου σου
7 Bedenk doch! Wer geht ohne Schuld zugrunde? Wo werden Redliche im Stich gelassen?	7 μνησθητι ουν τις καθαρος ων απωλετο η ποτε αληθινοι ολορριζοι απωλοντο
8 Wohin ich schaue: Wer Unrecht pflügt, wer Unheil sät, der erntet es auch.	8 καθ' ον τροπον ειδον τους αροτριωντας τα ατοπα οι δε σπειροντες αυτα οδυνας θεριουσιν εαυτοις
9 Durch Gottes Atem gehen sie zugrunde, sie schwinden hin im Hauch seines Zornes.	9 απο προσταγματος κυριου απολουνται απο δε πνευματος οργης αυτου αφανισθησονται
10 Des Löwen Brüllen, des Leuen Knurren, des Junglöwen Zähne werden enttäuscht.	10 σθενος λεοντος φωνη δε λεαινης γαυριαμα δε δρακοντων εσβεσθη
11 Der Löwe verendet aus Mangel an Beute, die Jungen der Löwin zerstreuen sich.	11 μυρμηκολεων ωλετο παρα το μη εχειν βοραν σκυμνοι δε λεοντων ελιπον αλληλους
12 Zu mir hat sich ein Wort gestohlen, geflüstert hat es mein Ohr erreicht.	12 ει δε τι ρημα αληθινον εγεγονει εν λογοις σου ουθεν αν σοι τουτων κακον απηντησεν ποτερον ου δεξεται μου το ους εξαισια παρ' αυτου
13 Im Grübeln und bei Nachtgesichten, wenn tiefer Schlaf die Menschen überfällt,	13 φοβοι δε και ηχω νυκτερινη επιπιπτων φοβος επ' ανθρωπους
14 kam Furcht und Zittern über mich und ließ erschaudern alle meine Glieder.	14 φρικη δε μοι συνηντησεν και τρομος και μεγαλως μου τα οστα συνεσεισεν
15 Ein Geist schwebt an meinem Gesicht vorüber, die Haare meines Leibes sträuben sich.	15 και πνευμα επι προσωπον μου επηλθεν εφριξαν δε μου τριχες και σαρκες
16 Er steht, ich kann sein Aussehen nicht erkennen, eine Gestalt nur vor meinen Augen, ich höre eine Stimme flüstern:	16 ανεστην και ουκ επεγνων ειδον και ουκ ην μορφη προ οφθαλμων μου αλλ' η αυραν και φωνην ηκουον
17 Ist wohl ein Mensch vor Gott gerecht, ein Mann vor seinem Schöpfer rein?	17 τι γαρ μη καθαρος εσται βροτος εναντιον κυριου η απο των εργων αυτου αμεμπτος ανηρ
18 Selbst seinen Dienern traut er nicht, zeiht seine Engel noch des Irrtums.	18 ει κατα παιδων αυτου ου πιστευει κατα δε αγγελων αυτου σκολιον τι επενοησεν
19 Wie erst jene, die im Lehmhaus wohnen, die auf den Staub gegründet sind; schneller als eine Motte werden sie zerdrückt.	19 τους δε κατοικουντας οικιας πηλινας εξ ων και αυτοι εκ του αυτου πηλου εσμεν επαισεν αυτους σητος τροπον
20 Vom Morgen bis zum Abend werden sie zerschlagen, für immer gehen sie zugrunde, unbeachtet.	20 και απο πρωιθεν εως εσπερας ουκετι εισιν παρα το μη δυνασθαι αυτους εαυτοις βοηθησαι απωλοντο
21 Wird nicht das Zelt über ihnen abgebrochen, sodass sie sterben ohne Einsicht?	21 ενεφυσησεν γαρ αυτοις και εξηρανθησαν απωλοντο παρα το μη εχειν αυτους σοφιαν