Jó 32

VULGATA	LXX
1 Omiserunt autem tres viri isti respondere Job, eo quod justus sibi videretur.	1 ησυχασαν δε και οι τρεις φιλοι αυτου ετι αντειπειν ιωβ ην γαρ ιωβ δικαιος εναντιον αυτων
2 Et iratus indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites, de cognatione Ram : iratus est autem adversum Job, eo quod justum se esse diceret coram Deo.	2 ωργισθη δε ελιους ο του βαραχιηλ ο βουζιτης εκ της συγγενειας ραμ της αυσιτιδος χωρας ωργισθη δε τω ιωβ σφοδρα διοτι απεφηνεν εαυτον δικαιον εναντιον κυριου
3 Porro adversum amicos ejus indignatus est, eo quod non invenissent responsionem rationabilem, sed tantummodo condemnassent Job.	3 και κατα των τριων δε φιλων ωργισθη σφοδρα διοτι ουκ ηδυνηθησαν αποκριθηναι αντιθετα ιωβ και εθεντο αυτον ειναι ασεβη
4 Igitur Eliu expectavit Job loquentem, eo quod seniores essent qui loquebantur.	4 ελιους δε υπεμεινεν δουναι αποκρισιν ιωβ οτι πρεσβυτεροι αυτου εισιν ημεραις
5 Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer.	5 και ειδεν ελιους οτι ουκ εστιν αποκρισις εν στοματι των τριων ανδρων και εθυμωθη οργη αυτου
6 Respondensque Eliu filius Barachel Buzites, dixit : Junior sum tempore, vos autem antiquiores : idcirco, demisso capite, veritus sum vobis indicare meam sententiam.	6 υπολαβων δε ελιους ο του βαραχιηλ ο βουζιτης ειπεν νεωτερος μεν ειμι τω χρονω υμεις δε εστε πρεσβυτεροι διο ησυχασα φοβηθεις του υμιν αναγγειλαι την εμαυτου επιστημην
7 Sperabam enim quod ætas prolixior loqueretur, et annorum multitudo doceret sapientiam.	7 ειπα δε οτι ο χρονος εστιν ο λαλων εν πολλοις δε ετεσιν οιδασιν σοφιαν
8 Sed, ut video, spiritus est in hominibus, et inspiratio Omnipotentis dat intelligentiam.	8 αλλα πνευμα εστιν εν βροτοις πνοη δε παντοκρατορος εστιν η διδασκουσα
9 Non sunt longævi sapientes, nec senes intelligunt judicium.	9 ουχ οι πολυχρονιοι εισιν σοφοι ουδ' οι γεροντες οιδασιν κριμα
10 Ideo dicam : Audite me : ostendam vobis etiam ego meam sapientiam.	10 διο ειπα ακουσατε μου και αναγγελω υμιν α οιδα
11 Expectavi enim sermones vestros ; audivi prudentiam vestram, donec disceptaremini sermonibus ;	11 ενωτιζεσθε μου τα ρηματα ερω γαρ υμων ακουοντων αχρι ου ετασητε λογους
12 et donec putabam vos aliquid dicere, considerabam : sed, ut video, non est qui possit arguere Job, et respondere ex vobis sermonibus ejus.	12 και μεχρι υμων συνησω και ιδου ουκ ην τω ιωβ ελεγχων ανταποκρινομενος ρηματα αυτου εξ υμων
13 Ne forte dicatis : Invenimus sapientiam : Deus projecit eum, non homo.	13 ινα μη ειπητε ευρομεν σοφιαν κυριω προσθεμενοι
14 Nihil locutus est mihi : et ego non secundum sermones vestros respondebo illi.	14 ανθρωπω δε επετρεψατε λαλησαι τοιαυτα ρηματα
15 Extimuerunt, nec responderunt ultra, abstuleruntque a se eloquia.	15 επτοηθησαν ουκ απεκριθησαν ετι επαλαιωσαν εξ αυτων λογους
16 Quoniam igitur expectavi, et non sunt locuti : steterunt, nec ultra responderunt :	16 υπεμεινα ου γαρ ελαλησαν οτι εστησαν ουκ απεκριθησαν
17 respondebo et ego partem meam, et ostendam scientiam meam.	17 υπολαβων δε ελιους λεγει
18 Plenus sum enim sermonibus, et coarctat me spiritus uteri mei.	18 παλιν λαλησω πληρης γαρ ειμι ρηματων ολεκει γαρ με το πνευμα της γαστρος
19 En venter meus quasi mustum absque spiraculo, quod lagunculas novas disrumpit.	19 η δε γαστηρ μου ωσπερ ασκος γλευκους ζεων δεδεμενος η ωσπερ φυσητηρ χαλκεως ερρηγως
20 Loquar, et respirabo paululum : aperiam labia mea, et respondebo.	20 λαλησω ινα αναπαυσωμαι ανοιξας τα χειλη
21 Non accipiam personam viri, et Deum homini non æquabo.	21 ανθρωπον γαρ ου μη αισχυνθω αλλα μην ουδε βροτον ου μη εντραπω
22 Nescio enim quamdiu subsistam, et si post modicum tollat me factor meus.	22 ου γαρ επισταμαι θαυμασαι προσωπον ει δε μη και εμε σητες εδονται