Jó 27

VULGATA	GREEK BIBLE
1 Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit :	1 Και εξηκολουθησεν ο Ιωβ την παραβολην αυτου και ειπε?
2 Vivit Deus, qui abstulit judicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.	2 Ζη ο Θεος, ο αποβαλων την κρισιν μου, και ο Παντοδυναμος, ο πικρανας την ψυχην μου,
3 Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,	3 οτι παντα τον χρονον ενοσω η πνοη μου ειναι εν εμοι και το πνευμα του Θεου εις τους μυκτηρας μου,
4 non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.	4 τα χειλη μου δεν θελουσι λαλησει αδικιαν και η γλωσσα μου δεν θελει μελετησει δολον.
5 Absit a me ut justos vos esse judicem : donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.	5 Μη γενοιτο εις εμε να σας δικαιωσω? εως να εκπνευσω, δεν θελω απομακρυνει την ακεραιοτητα μου απ' εμου.
6 Justificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram : neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.	6 Θελω κρατει την δικαιοσυνην μου και δεν θελω αφησει αυτην? η καρδια μου δεν θελει με ελεγξει ενοσω ζω.
7 Sit ut impius, inimicus meus, et adversarius meus quasi iniquus.	7 Ο εχθρος μου να ηναι ως ο ασεβης και ο ανισταμενος κατ' εμου ως ο παρανομος.
8 Quæ est enim spes hypocritæ, si avare rapiat, et non liberet Deus animam ejus ?	8 Διοτι τις η ελπις του υποκριτου, αν και επλεονεκτησεν, οταν ο Θεος αποσπα την ψυχην αυτου;
9 Numquid Deus audiet clamorem ejus, cum venerit super eum angustia ?	9 Αρα γε θελει ακουσει ο Θεος την κραυγην αυτου, οταν επελθη επ' αυτον συμφορα;
10 aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore ?	10 Θελει ευφραινεσθαι εις τον Παντοδυναμον; θελει επικαλεισθαι τον Θεον εν παντι καιρω;
11 Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.	11 θελω σας διδαξει τι ειναι εν τη χειρι του Θεου? ο, τι ειναι παρα τω Παντοδυναμω, δεν θελω κρυψει αυτο.
12 Ecce vos omnes nostis : et quid sine causa vana loquimini ?	12 Ιδου, σεις παντες ειδετε? δια τι λοιπον εισθε ολως τοσον ματαιοι;
13 Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.	13 Τουτο ειναι παρα Θεου η μερις του ασεβους ανθρωπου, και η κληρονομια των δυναστων, την οποιαν θελουσι λαβει παρα του Παντοδυναμου.
14 Si multiplicati fuerint filii ejus, in gladio erunt, et nepotes ejus non saturabuntur pane :	14 Εαν οι υιοι αυτου πολλαπλασιασθωσιν, ειναι δια την ρομφαιαν? και οι εκγονοι αυτου δεν θελουσι χορτασθη αρτον.
15 qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.	15 Οι εναπολειφθεντες αυτου θελουσι ταφη εν θανατω? και αι χηραι αυτου δεν θελουσι κλαυσει.
16 Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta :	16 Και αν επισωρευση αργυριον ως το χωμα και ετοιμαση ιματια ως τον πηλον?
17 præparabit quidem, sed justus vestietur illis, et argentum innocens dividet.	17 δυναται μεν να ετοιμαση, πλην ο δικαιος θελει ενδυθη αυτα? και ο αθωος θελει διαμοιρασθη το αργυριον.
18 Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.	18 Οικοδομει τον οικον αυτου ως το σαρακιον, και ως καλυβην, την οποιαν καμνει ο αγροφυλαξ.
19 Dives, cum dormierit, nihil secum auferet : aperiet oculos suos, et nihil inveniet.	19 Πλαγιαζει πλουσιος, πλην δεν θελει συναχθη? ανοιγει τους οφθαλμους αυτου και δεν υπαρχει.
20 Apprehendet eum quasi aqua inopia : nocte opprimet eum tempestas.	20 Τρομοι συλλαμβανουσιν αυτον ως υδατα, ανεμοστροβιλος αρπαζει αυτον την νυκτα.
21 Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.	21 Σηκονει αυτον ανατολικος ανεμος, και υπαγει? και αποσπα αυτον απο του τοπου αυτου.
22 Et mittet super eum, et non parcet : de manu ejus fugiens fugiet.	22 Διοτι ο Θεος θελει ριψει κατ' αυτου συμφορας και δεν θελει φεισθη? απο της χειρος αυτου σπευδει να φυγη.
23 Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum ejus.	23 Θελουσι κροτησει τας χειρας αυτων επ' αυτον, και θελουσι συριξει αυτον απο του τοπου αυτων.