Jó 11

VULGATA	LXX
1 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit :	1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει
2 Numquid qui multa loquitur, non et audiet ? aut vir verbosus justificabitur ?	2 ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος
3 Tibi soli tacebunt homines ? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis ?	3 μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι
4 Dixisti enim : Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.	4 μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου
5 Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,	5 αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου
6 ut ostenderet tibi secreta sapientiæ, et quod multiplex esset lex ejus : et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo quam meretur iniquitas tua !	6 ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας
7 Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies ?	7 η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ
8 Excelsior cælo est, et quid facies ? profundior inferno, et unde cognosces ?	8 υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας
9 Longior terra mensura ejus, et latior mari.	9 η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης
10 Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei ?	10 εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας
11 Ipse enim novit hominum vanitatem ; et videns iniquitatem, nonne considerat ?	11 αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται
12 Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.	12 ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη
13 Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.	13 ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον
14 Si iniquitatem quæ est in manu tua abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo injustitia,	14 ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω
15 tunc levare poteris faciem tuam absque macula ; et eris stabilis, et non timebis.	15 ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης
16 Miseriæ quoque oblivisceris, et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis.	16 και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση
17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam ; et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.	17 η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη
18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe : et defossus securus dormies.	18 πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη
19 Requiesces, et non erit qui te exterreat ; et deprecabuntur faciem tuam plurimi.	19 ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται
20 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis : et spes illorum abominatio animæ.	20 σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται