Scrutatio

Giovedi, 16 maggio 2024 - San Simone Stock ( Letture di oggi)

ΙΕΡΕΜΙΑΣ - Geremia - Jeremiah 6


font
LXXEINHEITSUBERSETZUNG BIBEL
1 ενισχυσατε υιοι βενιαμιν εκ μεσου της ιερουσαλημ και εν θεκουε σημανατε σαλπιγγι και υπερ βαιθαχαρμα αρατε σημειον οτι κακα εκκεκυφεν απο βορρα και συντριβη μεγαλη γινεται1 Flieht, ihr Leute von Benjamin,
hinaus aus Jerusalem! Stoßt in Tekoa in die Trompete
und richtet über Bet-Kerem ein Zeichen auf! Denn von Norden droht Unheil
und großes Verderben.
2 και αφαιρεθησεται το υψος σου θυγατερ σιων2 Die Schöne und Verwöhnte,
die Tochter Zion, ich vernichte sie.
3 εις αυτην ηξουσιν ποιμενες και τα ποιμνια αυτων και πηξουσιν επ' αυτην σκηνας κυκλω και ποιμανουσιν εκαστος τη χειρι αυτου3 Hirten kommen zu ihr mit ihren Herden;
sie schlagen rings um sie ihre Zelte auf,
jeder weidet seinen Bereich ab.
4 παρασκευασασθε επ' αυτην εις πολεμον αναστητε και αναβωμεν επ' αυτην μεσημβριας ουαι ημιν οτι κεκλικεν η ημερα οτι εκλειπουσιν αι σκιαι της εσπερας4 Ruft gegen Zion den Heiligen Krieg aus!
Auf! Greifen wir an am Mittag! - Weh uns: Schon neigt sich der Tag,
die Abendschatten strecken sich.
5 αναστητε και αναβωμεν εν τη νυκτι και διαφθειρωμεν τα θεμελια αυτης5 Auf! Greifen wir an in der Nacht,
zerstören wir ihre Paläste!
6 οτι ταδε λεγει κυριος εκκοψον τα ξυλα αυτης εκχεον επι ιερουσαλημ δυναμιν ω πολις ψευδης ολη καταδυναστεια εν αυτη6 Denn so spricht der Herr der Heere: Fällt ihre Bäume
und werft einen Wall auf gegen Jerusalem! Das ist die Stadt, von der erwiesen ist:
Alles in ihr ist Unterdrückung.
7 ως ψυχει λακκος υδωρ ουτως ψυχει κακια αυτης ασεβεια και ταλαιπωρια ακουσθησεται εν αυτη επι προσωπον αυτης δια παντος πονω και μαστιγι7 Wie ein Brunnen sein Wasser sprudeln lässt,
so lässt sie ihre Schlechtigkeit sprudeln. Von Gewalttat und Unrecht hört man in ihr;
ständig sind mir vor Augen Leid und Misshandlung.
8 παιδευθηση ιερουσαλημ μη αποστη η ψυχη μου απο σου μη ποιησω σε αβατον γην ητις ου κατοικηθησεται8 Lass dich warnen, Jerusalem,
sonst trenne ich mich von dir, sonst mache ich dich zur Wüste,
zum Land ohne Bewohner.
9 οτι ταδε λεγει κυριος καλαμασθε καλαμασθε ως αμπελον τα καταλοιπα του ισραηλ επιστρεψατε ως ο τρυγων επι τον καρταλλον αυτου9 So spricht der Herr der Heere: Genaue Nachlese wie am Weinstock
soll man halten am Rest Israels. Leg deine Hand an
wie ein Winzer an die Reben!
10 προς τινα λαλησω και διαμαρτυρωμαι και ακουσεται ιδου απεριτμητα τα ωτα αυτων και ου δυνανται ακουειν ιδου το ρημα κυριου εγενετο αυτοις εις ονειδισμον ου μη βουληθωσιν αυτο ακουσαι10 Zu wem soll ich reden
und wer wird mich hören, wenn ich mahne? Ihr Ohr ist ja unbeschnitten,
sie können nichts vernehmen. Das Wort des Herrn dient ihnen zum Spott;
es gefällt ihnen nicht.
11 και τον θυμον μου επλησα και επεσχον και ου συνετελεσα αυτους εκχεω επι νηπια εξωθεν και επι συναγωγην νεανισκων αμα οτι ανηρ και γυνη συλλημφθησονται πρεσβυτερος μετα πληρους ημερων11 Darum bin ich erfüllt vom Zorn des Herrn,
bin es müde, ihn länger zurückzuhalten. - Gieß ihn aus über das Kind auf der Straße
und zugleich über die Schar der jungen Männer! Ja, alle werden gefangen genommen,
Mann und Frau, Greis und Hochbetagter.
12 και μεταστραφησονται αι οικιαι αυτων εις ετερους αγροι και αι γυναικες αυτων επι το αυτο οτι εκτενω την χειρα μου επι τους κατοικουντας την γην ταυτην λεγει κυριος12 Ihre Häuser gehen an andere über,
die Felder und auch die Frauen. Denn ich strecke meine Hand aus
gegen die Bewohner des Landes - Spruch des Herrn.
13 οτι απο μικρου αυτων και εως μεγαλου παντες συνετελεσαντο ανομα απο ιερεως και εως ψευδοπροφητου παντες εποιησαν ψευδη13 Sie sind doch alle, vom Kleinsten bis zum Größten,
nur auf Gewinn aus; vom Propheten bis zum Priester
betrügen sie alle.
14 και ιωντο το συντριμμα του λαου μου εξουθενουντες και λεγοντες ειρηνη ειρηνη και που εστιν ειρηνη14 Den Schaden meines Volkes möchten sie leichthin heilen, indem sie rufen:
Heil, Heil! Aber kein Heil ist da.
15 κατησχυνθησαν οτι εξελιποσαν και ουδ' ως καταισχυνομενοι κατησχυνθησαν και την ατιμιαν αυτων ουκ εγνωσαν δια τουτο πεσουνται εν τη πτωσει αυτων και εν καιρω επισκοπης αυτων απολουνται ειπεν κυριος15 Schämen müssten sie sich,
weil sie Gräuel verüben. Doch sie schämen sich nicht;
Scham ist ihnen unbekannt. Deshalb müssen sie fallen,
wenn die anderen fallen. Sobald ich sie zur Rechenschaft ziehe,
werden sie stürzen, spricht der Herr.
16 ταδε λεγει κυριος στητε επι ταις οδοις και ιδετε και ερωτησατε τριβους κυριου αιωνιους και ιδετε ποια εστιν η οδος η αγαθη και βαδιζετε εν αυτη και ευρησετε αγνισμον ταις ψυχαις υμων και ειπαν ου πορευσομεθα16 So spricht der Herr: Stellt euch an die Wege und haltet Ausschau,
fragt nach den Pfaden der Vorzeit, fragt, wo der Weg zum Guten liegt;
geht auf ihm, so werdet ihr Ruhe finden für eure Seele.
Sie aber sagten: Wir gehen nicht.
17 κατεστακα εφ' υμας σκοπους ακουσατε της φωνης της σαλπιγγος και ειπαν ουκ ακουσομεθα17 Auch habe ich Wächter für euch aufgestellt:
Achtet auf den Schall der Trompete!
Sie aber sagten: Wir achten nicht darauf.
18 δια τουτο ηκουσαν τα εθνη και οι ποιμαινοντες τα ποιμνια αυτων18 Darum hört, ihr Völker, und erkennt,
was ich ihnen antun will.
19 ακουε γη ιδου εγω επαγω επι τον λαον τουτον κακα τον καρπον αποστροφης αυτων οτι των λογων μου ου προσεσχον και τον νομον μου απωσαντο19 Höre es, Erde!
Schon bringe ich Unheil über dieses Volk
als die Frucht seiner bösen Gesinnung. Denn auf meine Worte haben sie nicht geachtet
und meine Weisung haben sie verschmäht.
20 ινα τι μοι λιβανον εκ σαβα φερετε και κινναμωμον εκ γης μακροθεν τα ολοκαυτωματα υμων ουκ εισιν δεκτα και αι θυσιαι υμων ουχ ηδυναν μοι20 Was soll mir der Weihrauch aus Saba
und das gute Gewürzrohr aus fernem Land? Eure Brandopfer gefallen mir nicht,
eure Schlachtopfer sind mir nicht angenehm.
21 δια τουτο ταδε λεγει κυριος ιδου εγω διδωμι επι τον λαον τουτον ασθενειαν και ασθενησουσιν εν αυτη πατερες και υιοι αμα γειτων και ο πλησιον αυτου απολουνται21 Darum - so spricht der Herr: Ich lege diesem Volk Hindernisse in den Weg,
sodass sie darüber straucheln. Väter und Söhne zusammen,
einer wie der andere geht zugrunde.
22 ταδε λεγει κυριος ιδου λαος ερχεται απο βορρα και εθνη εξεγερθησεται απ' εσχατου της γης22 So spricht der Herr: Seht, ein Volk zieht vom Nordland heran,
ein großes Volk bricht auf
von den Grenzen der Erde.
23 τοξον και ζιβυνην κρατησουσιν ιταμος εστιν και ουκ ελεησει φωνη αυτου ως θαλασσα κυμαινουσα εφ' ιπποις και αρμασιν παραταξεται ως πυρ εις πολεμον προς σε θυγατερ σιων23 Sie kommen mit Bogen und Sichelschwert,
grausam sind sie und ohne Erbarmen.Ihr Lärm gleicht dem Brausen des Meeres
und sie reiten auf Rossen, Krieger, zum Kampf gerüstet
gegen dich, Tochter Zion.
24 ηκουσαμεν την ακοην αυτων παρελυθησαν αι χειρες ημων θλιψις κατεσχεν ημας ωδινες ως τικτουσης24 Kaum hörten wir diese Nachricht,
da erschlafften uns die Hände, es packte uns die Angst,
das Zittern wie eine Gebärende.
25 μη εκπορευεσθε εις αγρον και εν ταις οδοις μη βαδιζετε οτι ρομφαια των εχθρων παροικει κυκλοθεν25 Geht nicht aufs Feld hinaus,
macht euch nicht auf den Weg;
denn der Feind greift zum Schwert - Grauen ringsum!
26 θυγατερ λαου μου περιζωσαι σακκον καταπασαι εν σποδω πενθος αγαπητου ποιησαι σεαυτη κοπετον οικτρον οτι εξαιφνης ηξει ταλαιπωρια εφ' υμας26 Tochter, mein Volk, leg das Trauerkleid an
und wälz dich im Staub! Halte Trauer wie um den einzigen Sohn, bitterste Klage:
«Ach, jählings kam über uns der Verwüster.»
27 δοκιμαστην δεδωκα σε εν λαοις δεδοκιμασμενοις και γνωση με εν τω δοκιμασαι με την οδον αυτων27 Zum Prüfer für mein Volk habe ich dich bestellt [zum Metallprüfer];
du sollst sein Verhalten erkennen und prüfen.
28 παντες ανηκοοι πορευομενοι σκολιως χαλκος και σιδηρος παντες διεφθαρμενοι εισιν28 Sie alle sind schlimme Empörer,
Verleumder sind sie, Bronze und Eisen sind sie,
alle zusammen Verbrecher.
29 εξελιπεν φυσητηρ απο πυρος εξελιπεν μολιβος εις κενον αργυροκοπος αργυροκοπει πονηρια αυτων ουκ ετακη29 Der Blasebalg schnaubt,
doch das Blei bleibt unberührt vom Feuer. Umsonst versucht der Schmelzer zu schmelzen;
die Bösen lassen sich nicht ausscheiden.
30 αργυριον αποδεδοκιμασμενον καλεσατε αυτους οτι απεδοκιμασεν αυτους κυριος30 «Verworfenes Silber» nennt man sie;
denn verworfen hat sie der Herr.