1 γαυριαμα υψους στερεωμα καθαριοτητος ειδος ουρανου εν οραματι δοξης | 1 Orgullo del cielo es la limpidez del firmamento, y la bóveda celeste es un magnífico espectáculo. |
2 ηλιος εν οπτασια διαγγελλων εν εξοδω σκευος θαυμαστον εργον υψιστου | 2 El sol, cuando aparece, proclama a su salida qué admirable es la obra del Altísimo. |
3 εν μεσημβρια αυτου αναξηραινει χωραν και εναντιον καυματος αυτου τις υποστησεται | 3 Al mediodía reseca la tierra, ¿y quién puede resistir su ardor? |
4 καμινον φυσων εν εργοις καυματος τριπλασιως ηλιος εκκαιων ορη ατμιδας πυρωδεις εκφυσων και εκλαμπων ακτινας αμαυροι οφθαλμους | 4 Se atiza el horno para la forja, pero tres veces más abrasa el sol las montañas; él exhala los vapores ardientes y con el brillo de sus rayos enceguece los ojos. |
5 μεγας κυριος ο ποιησας αυτον και εν λογοις αυτου κατεσπευσεν πορειαν | 5 ¡Qué grande es el Señor que lo ha creado! A una orden suya, él emprende su rápida carrera. |
6 και η σεληνη εν πασιν εις καιρον αυτης αναδειξιν χρονων και σημειον αιωνος | 6 También la luna, siempre en el momento preciso, marca las épocas y señala los tiempos. |
7 απο σεληνης σημειον εορτης φωστηρ μειουμενος επι συντελειας | 7 Su curso determina las fiestas: es un astro que decrece después de su plenilunio. |
8 μην κατα το ονομα αυτης εστιν αυξανομενος θαυμαστως εν αλλοιωσει σκευος παρεμβολων εν υψει εν στερεωματι ουρανου εκλαμπων | 8 De ella recibe su nombre el mes; ella crece admirablemente en sus ciclos, es la insignia de los ejércitos acampados en las alturas, que brilla en el firmamento del cielo. |
9 καλλος ουρανου δοξα αστρων κοσμος φωτιζων εν υψιστοις κυριου | 9 La gloria de los astros es la hermosura del cielo, un adorno luminoso en las alturas del Señor: |
10 εν λογοις αγιου στησονται κατα κριμα και ου μη εκλυθωσιν εν φυλακαις αυτων | 10 por la palabra del Santo, se mantienen en orden y no defeccionan de sus puestos de guardia. |
11 ιδε τοξον και ευλογησον τον ποιησαντα αυτο σφοδρα ωραιον εν τω αυγασματι αυτου | 11 Mira el arco iris y bendice al que lo hizo: ¡qué magnífico esplendor! |
12 εγυρωσεν ουρανον εν κυκλωσει δοξης χειρες υψιστου ετανυσαν αυτο | 12 El traza en el cielo una aureola de gloria; lo han tendido las manos del Altísimo. |
13 προσταγματι αυτου κατεσπευσεν χιονα και ταχυνει αστραπας κριματος αυτου | 13 A una orden suya cae la nieve, y él lanza los rayos que ejecutan sus decretos; |
14 δια τουτο ηνεωχθησαν θησαυροι και εξεπτησαν νεφελαι ως πετεινα | 14 es así como se abren las reservas y las nubes vuelan como pájaros. |
15 εν μεγαλειω αυτου ισχυσεν νεφελας και διεθρυβησαν λιθοι χαλαζης | 15 Con su gran poder, condensa las nubes, que se pulverizan en granizo. |
16 και εν οπτασια αυτου σαλευθησεται ορη εν θεληματι αυτου πνευσεται νοτος | |
17 φωνη βροντης αυτου ωνειδισεν γην και καταιγις βορεου και συστροφη πνευματος | |
18 ως πετεινα καθιπταμενα πασσει χιονα και ως ακρις καταλυουσα η καταβασις αυτης καλλος λευκοτητος αυτης εκθαυμασει οφθαλμος και επι του υετου αυτης εκστησεται καρδια | 18 Como bandada de pájaros, él esparce la nieve y, al bajar, ella se posa como la langosta; el resplandor de su blancura deslumbra los ojos y el espíritu se embelesa al verla caer. |
19 και παχνην ως αλα επι γης χεει και παγεισα γινεται σκολοπων ακρα | 19 Como sal sobre la tierra, él derrama la escarcha y, al congelarse, ella se convierte en espinas punzantes. |
20 ψυχρος ανεμος βορεης πνευσει και παγησεται κρυσταλλος εφ' υδατος επι πασαν συναγωγην υδατος καταλυσει και ως θωρακα ενδυσεται το υδωρ | 20 Sopla el viento frío del norte y el hielo se congela sobre el agua, se posa sobre toda masa de agua y la reviste como de una coraza, |
21 καταφαγεται ορη και ερημον εκκαυσει και αποσβεσει χλοην ως πυρ | 21 Otro viento devora las montañas, abrasa el desierto y consume la hierba como un fuego. |
22 ιασις παντων κατα σπουδην ομιχλη δροσος απαντωσα απο καυσωνος ιλαρωσει | 22 Una niebla repentina pone remedio a todo eso, y el rocío refresca después del viento abrasador. |
23 λογισμω αυτου εκοπασεν αβυσσον και εφυτευσεν εν αυτη νησους | 23 Conforme a su designio, él dominó el Abismo, y allí plantó las islas. |
24 οι πλεοντες την θαλασσαν διηγουνται τον κινδυνον αυτης και ακοαις ωτιων ημων θαυμαζομεν | 24 Los que navegan por el mar cuentan sus peligros y sus relatos nos parecen increíbles: |
25 και εκει τα παραδοξα και θαυμασια εργα ποικιλια παντος ζωου κτισις κητων | 25 allí hay cosas extrañas y maravillosas, animales de todas clases y monstruos marinos. |
26 δι' αυτον ευοδοι αγγελος αυτου και εν λογω αυτου συγκειται τα παντα | 26 Gracias a él, su mensajero llega a buen puerto, y por su palabra se ordenan todas las cosas. |
27 πολλα ερουμεν και ου μη αφικωμεθα και συντελεια λογων το παν εστιν αυτος | 27 Por mucho que digamos, nunca acabaremos; en una sola palabra: él lo es todo. |
28 δοξαζοντες που ισχυσομεν αυτος γαρ ο μεγας παρα παντα τα εργα αυτου | 28 ¿Dónde hallar la fuerza para glorificarlo? Porque él es el Grande, superior a todas sus obras, |
29 φοβερος κυριος και σφοδρα μεγας και θαυμαστη η δυναστεια αυτου | 29 Señor temible y soberanamente grande: su poder es admirable. |
30 δοξαζοντες κυριον υψωσατε καθ' οσον αν δυνησθε υπερεξει γαρ και ετι και υψουντες αυτον πληθυνατε εν ισχυι μη κοπιατε ου γαρ μη αφικησθε | 30 ¡Glorifiquen al Señor, exáltenlo cuanto puedan, y él siempre estará por encima! Para exaltarlo, redoblen sus fuerzas, no se cansen, porque nunca acabarán. |
31 τις εορακεν αυτον και εκδιηγησεται και τις μεγαλυνει αυτον καθως εστιν | 31 ¿Quién lo ha visto, para poder describirlo? ¿Quién la alabará conforme a lo que es? |
32 πολλα αποκρυφα εστιν μειζονα τουτων ολιγα γαρ εωρακαμεν των εργων αυτου | 32 Hay muchas cosas ocultas más grandes todavía, porque sólo hemos visto algunas de sus obras. |
33 παντα γαρ εποιησεν ο κυριος και τοις ευσεβεσιν εδωκεν σοφιαν | 33 El Señor ha hecho todas las cosas y a los hombres buenos les dio la sabiduría. |
| |
| |