ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 11

¹ ζυγοι δολιοι βδελυγμα ενωπιον κυριου σταθμιον δε δικαιον δεκτον αυτω

² ου εαν εισελθη υβρις εκει και ατιμια στομα δε ταπεινων μελετα σοφιαν

³ αποθανων δικαιος ελιπεν μεταμελον προχειρος δε γινεται και επιχαρτος ασεβων απωλεια

⁴ -

⁵ δικαιοσυνη αμωμους ορθοτομει οδους ασεβεια δε περιπιπτει αδικια

⁶ δικαιοσυνη ανδρων ορθων ρυεται αυτους τη δε απωλεια αυτων αλισκονται παρανομοι

⁷ τελευτησαντος ανδρος δικαιου ουκ ολλυται ελπις το δε καυχημα των ασεβων ολλυται

⁸ δικαιος εκ θηρας εκδυνει αντ' αυτου δε παραδιδοται ο ασεβης

⁹ εν στοματι ασεβων παγις πολιταις αισθησις δε δικαιων ευοδος

¹⁰ εν αγαθοις δικαιων κατωρθωσεν πολις

¹¹ στομασιν δε ασεβων κατεσκαφη

¹² μυκτηριζει πολιτας ενδεης φρενων ανηρ δε φρονιμος ησυχιαν αγει

¹³ ανηρ διγλωσσος αποκαλυπτει βουλας εν συνεδριω πιστος δε πνοη κρυπτει πραγματα

¹⁴ οις μη υπαρχει κυβερνησις πιπτουσιν ωσπερ φυλλα σωτηρια δε υπαρχει εν πολλη βουλη

¹⁵ πονηρος κακοποιει οταν συμμειξη δικαιω μισει δε ηχον ασφαλειας

¹⁶ γυνη ευχαριστος εγειρει ανδρι δοξαν θρονος δε ατιμιας γυνη μισουσα δικαια πλουτου οκνηροι ενδεεις γινονται οι δε ανδρειοι ερειδονται πλουτω

¹⁷ τη ψυχη αυτου αγαθον ποιει ανηρ ελεημων εξολλυει δε αυτου σωμα ο ανελεημων

¹⁸ ασεβης ποιει εργα αδικα σπερμα δε δικαιων μισθος αληθειας

¹⁹ υιος δικαιος γενναται εις ζωην διωγμος δε ασεβους εις θανατον

²⁰ βδελυγμα κυριω διεστραμμεναι οδοι προσδεκτοι δε αυτω παντες αμωμοι εν ταις οδοις αυτων

²¹ χειρι χειρας εμβαλων αδικως ουκ ατιμωρητος εσται ο δε σπειρων δικαιοσυνην λημψεται μισθον πιστον

²² ωσπερ ενωτιον εν ρινι υος ουτως γυναικι κακοφρονι καλλος

²³ επιθυμια δικαιων πασα αγαθη ελπις δε ασεβων απολειται

²⁴ εισιν οι τα ιδια σπειροντες πλειονα ποιουσιν εισιν και οι συναγοντες ελαττονουνται

²⁵ ψυχη ευλογουμενη πασα απλη ανηρ δε θυμωδης ουκ ευσχημων

²⁶ ο συνεχων σιτον υπολιποιτο αυτον τοις εθνεσιν ευλογια δε εις κεφαλην του μεταδιδοντος

²⁷ τεκταινομενος αγαθα ζητει χαριν αγαθην εκζητουντα δε κακα καταλημψεται αυτον

²⁸ ο πεποιθως επι πλουτω ουτος πεσειται ο δε αντιλαμβανομενος δικαιων ουτος ανατελει

²⁹ ο μη συμπεριφερομενος τω εαυτου οικω κληρονομησει ανεμον δουλευσει δε αφρων φρονιμω

³⁰ εκ καρπου δικαιοσυνης φυεται δενδρον ζωης αφαιρουνται δε αωροι ψυχαι παρανομων

³¹ ει ο μεν δικαιος μολις σωζεται ο ασεβης και αμαρτωλος που φανειται