ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 38

LXX	NOVA VULGATA
1 εις το τελος τω ιδιθουν ωδη τω δαυιδ	1 Psalmus. David. Ad commemorandum.
2 ειπα φυλαξω τας οδους μου του μη αμαρτανειν εν γλωσση μου εθεμην τω στοματι μου φυλακην εν τω συστηναι τον αμαρτωλον εναντιον μου	2 Domine, ne in furore tuo arguas me neque in ira tua corripias me,
3 εκωφωθην και εταπεινωθην και εσιγησα εξ αγαθων και το αλγημα μου ανεκαινισθη	3 quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi, et descendit super me manus tua.
4 εθερμανθη η καρδια μου εντος μου και εν τη μελετη μου εκκαυθησεται πυρ ελαλησα εν γλωσση μου	4 Non est sanitas in carne mea a facie indignationis tuae, non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
5 γνωρισον μοι κυριε το περας μου και τον αριθμον των ημερων μου τις εστιν ινα γνω τι υστερω εγω	5 Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum et sicut onus grave gravant me nimis. -
6 ιδου παλαιστας εθου τας ημερας μου και η υποστασις μου ωσει ουθεν ενωπιον σου πλην τα συμπαντα ματαιοτης πας ανθρωπος ζων διαψαλμα	6 Putruerunt et corrupti sunt livores mei a facie insipientiae meae.
7 μεντοιγε εν εικονι διαπορευεται ανθρωπος πλην ματην ταρασσονται θησαυριζει και ου γινωσκει τινι συναξει αυτα	7 Inclinatus sum et incurvatus nimis; tota die contristatus ingrediebar.
8 και νυν τις η υπομονη μου ουχι ο κυριος και η υποστασις μου παρα σου εστιν	8 Quoniam lumbi mei impleti sunt ardoribus, et non est sanitas in carne mea.
9 απο πασων των ανομιων μου ρυσαι με ονειδος αφρονι εδωκας με	9 Afflictus sum et humiliatus sum nimis, rugiebam a gemitu cordis mei.
10 εκωφωθην και ουκ ηνοιξα το στομα μου οτι συ ει ο ποιησας με	10 Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.
11 αποστησον απ' εμου τας μαστιγας σου απο της ισχυος της χειρος σου εγω εξελιπον	11 Palpitavit cor meum, dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
12 εν ελεγμοις υπερ ανομιας επαιδευσας ανθρωπον και εξετηξας ως αραχνην την ψυχην αυτου πλην ματην ταρασσεται πας ανθρωπος διαψαλμα	12 Amici mei et proximi mei procul a plaga mea steterunt, et propinqui mei de longe steterunt.
13 εισακουσον της προσευχης μου κυριε και της δεησεως μου ενωτισαι των δακρυων μου μη παρασιωπησης οτι παροικος εγω ειμι παρα σοι και παρεπιδημος καθως παντες οι πατερες μου	13 Et laqueos posuerunt, qui quaerebant animam meam; et, qui requirebant mala mihi, locuti sunt insidias et dolos tota die meditabantur.
14 ανες μοι ινα αναψυξω προ του με απελθειν και ουκετι μη υπαρξω	14 Ego autem tamquam surdus non audiebam et sicut mutus non aperiens os suum;
	15 et factus sum sicut homo non audiens et non habens in ore suo redargutiones.
	16 Quoniam in te, Domine, speravi, tu exaudies, Domine Deus meus.
	17 Quia dixi: “Ne quando supergaudeant mihi; dum commoventur pedes mei, magnificantur super me ”.
	18 Quoniam ego in lapsum paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.
	19 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo et sollicitus sum de peccato meo.
	20 Inimici autem mei vivunt et confirmati sunt; et multiplicati sunt, qui oderunt me inique.
	21 Retribuentes mala pro bonis detrahebant mihi, pro eo quod sequebar bonitatem.
	22 Ne derelinquas me, Domine; Deus meus, ne discesseris a me.
	23 Festina in adiutorium meum, Domine, salus mea.