Livre de Job 39

JERUSALEM	LXX
1 Sais-tu quand les bouquetins font leurs petits? As-tu observé des biches en travail?	1 ει εγνως καιρον τοκετου τραγελαφων πετρας εφυλαξας δε ωδινας ελαφων
2 Combien de mois dure leur gestation, quelle est l'époque de leur délivrance?	2 ηριθμησας δε αυτων μηνας πληρεις τοκετου ωδινας δε αυτων ελυσας
3 Alors elles s'accroupissent pour mettre bas, elles se débarrassent de leurs portées.	3 εξεθρεψας δε αυτων τα παιδια εξω φοβου ωδινας αυτων εξαποστελεις
4 Et quand leurs petits ont pris des forces et grandi, ils partent dans le désert et ne reviennent plus prèsd'elles.	4 απορρηξουσιν τα τεκνα αυτων πληθυνθησονται εν γενηματι εξελευσονται και ου μη ανακαμψουσιν αυτοις
5 Qui a lâché l'onagre en liberté, délié la corde de l'âne sauvage?	5 τις δε εστιν ο αφεις ονον αγριον ελευθερον δεσμους δε αυτου τις ελυσεν
6 A lui, j'ai donné la steppe pour demeure, la plaine salée pour habitat.	6 εθεμην δε την διαιταν αυτου ερημον και τα σκηνωματα αυτου αλμυριδα
7 Il se rit du tumulte des villes et n'entend pas l'ânier vociférer.	7 καταγελων πολυοχλιας πολεως μεμψιν δε φορολογου ουκ ακουων
8 Il explore les montagnes, son pâturage, à la recherche de toute verdure.	8 κατασκεψεται ορη νομην αυτου και οπισω παντος χλωρου ζητει
9 Le boeuf sauvage voudra-t-il te servir, passer la nuit chez toi devant la crèche?	9 βουλησεται δε σοι μονοκερως δουλευσαι η κοιμηθηναι επι φατνης σου
10 Attacheras-tu une corde à son cou, hersera-t-il les sillons derrière toi?	10 δησεις δε εν ιμασι ζυγον αυτου η ελκυσει σου αυλακας εν πεδιω
11 Peux-tu compter sur sa force très grande et lui laisser la peine de tes travaux?	11 πεποιθας δε επ' αυτω οτι πολλη η ισχυς αυτου επαφησεις δε αυτω τα εργα σου
12 Seras-tu assuré de son retour, pour amasser ton grain sur ton aire?	12 πιστευσεις δε οτι αποδωσει σοι τον σπορον εισοισει δε σου τον αλωνα
13 L'aile de l'autruche peut-elle se comparer au pennage de la cigogne et du faucon?	13 πτερυξ τερπομενων νεελασα εαν συλλαβη ασιδα και νεσσα
14 Elle abandonne à terre ses oeufs, les confie à la chaleur du sol.	14 οτι αφησει εις γην τα ωα αυτης και επι χουν θαλψει
15 Elle oublie qu'un pied peut les fouler, une bête sauvage les écraser.	15 και επελαθετο οτι πους σκορπιει και θηρια αγρου καταπατησει
16 Dure pour ses petits comme pour des étrangers, d'une peine inutile elle ne s'inquiète pas.	16 απεσκληρυνεν τα τεκνα αυτης ωστε μη εαυτη εις κενον εκοπιασεν ανευ φοβου
17 C'est que Dieu l'a privée de sagesse, ne lui a point départi l'intelligence.	17 οτι κατεσιωπησεν αυτη ο θεος σοφιαν και ουκ εμερισεν αυτη εν τη συνεσει
18 Mais sitôt qu'elle se dresse et se soulève, elle défie le cheval et son cavalier.	18 κατα καιρον εν υψει υψωσει καταγελασεται ιππου και του επιβατου αυτου
19 Donnes-tu au cheval la bravoure, revêts-tu son cou d'une crinière?	19 η συ περιεθηκας ιππω δυναμιν ενεδυσας δε τραχηλω αυτου φοβον
20 Le fais-tu bondir comme la sauterelle? Son hennissement altier répand la terreur.	20 περιεθηκας δε αυτω πανοπλιαν δοξαν δε στηθεων αυτου τολμη
21 Il piaffe de joie dans le vallon, avec vigueur il s'élance au-devant des armes.	21 ανορυσσων εν πεδιω γαυρια εκπορευεται δε εις πεδιον εν ισχυι
22 Il se moque de la peur et ne craint rien, il ne recule pas devant l'épée.	22 συναντων βελει καταγελα και ου μη αποστραφη απο σιδηρου
23 Sur lui résonnent le carquois, la lance étincelante et le javelot.	23 επ' αυτω γαυρια τοξον και μαχαιρα
24 Frémissant d'impatience, il dévore l'espace; il ne se tient plus quand sonne la trompette:	24 και οργη αφανιει την γην και ου μη πιστευση εως αν σημανη σαλπιγξ
25 à chaque coup de trompette, il crie: Héah! Il flaire de loin la bataille, la voix tonnante des chefs et lescris.	25 σαλπιγγος δε σημαινουσης λεγει ευγε πορρωθεν δε οσφραινεται πολεμου συν αλματι και κραυγη
26 Est-ce avec ton discernement que le faucon prend son vol, qu'il déploie ses ailes vers le sud?	26 εκ δε της σης επιστημης εστηκεν ιεραξ αναπετασας τας πτερυγας ακινητος καθορων τα προς νοτον
27 Sur ton ordre que l'aigle s'élève et place son nid dans les hauteurs?	27 επι δε σω προσταγματι υψουται αετος γυψ δε επι νοσσιας αυτου καθεσθεις αυλιζεται
28 Il fait du rocher son habitat nocturne, d'un pic rocheux sa forteresse.	28 επ' εξοχη πετρας και αποκρυφω
29 Il guette de là sa proie et ses yeux de loin l'aperçoivent.	29 εκεισε ων ζητει τα σιτα πορρωθεν οι οφθαλμοι αυτου σκοπευουσιν
30 Ses petits lapent le sang, où il y a des tués, il est là.	30 νεοσσοι δε αυτου φυρονται εν αιματι ου δ' αν ωσι τεθνεωτες παραχρημα ευρισκονται