Livre de Job 18

JERUSALEM	LXX
1 Bildad de Shuah prit la parole et dit:	1 υπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγει
2 Jusqu'à quand mettrez-vous des entraves aux discours? Réfléchissez, puis nous parlerons.	2 μεχρι τινος ου παυση επισχες ινα και αυτοι λαλησωμεν
3 Pourquoi nous considères-tu comme des bêtes, passons-nous pour des brutes à tes yeux?	3 δια τι ωσπερ τετραποδα σεσιωπηκαμεν εναντιον σου
4 O toi qui te déchires dans ta fureur, la terre à cause de toi sera-t-elle abandonnée et les rochersquitteront-ils leur place?	4 κεχρηται σοι οργη τι γαρ εαν συ αποθανης αοικητος η υπ' ουρανον η καταστραφησεται ορη εκ θεμελιων
5 La lumière du méchant doit s'éteindre, sa flamme ardente ne plus briller.	5 και φως ασεβων σβεσθησεται και ουκ αποβησεται αυτων η φλοξ
6 La lumière s'assombrit sous sa tente, la lampe qui l'éclairait s'éteint.	6 το φως αυτου σκοτος εν διαιτη ο δε λυχνος επ' αυτω σβεσθησεται
7 Ses pas vigoureux se rétrécissent, il trébuche dans ses propres desseins.	7 θηρευσαισαν ελαχιστοι τα υπαρχοντα αυτου σφαλαι δε αυτου η βουλη
8 Car ses pieds le jettent dans un filet et il avance parmi les rets.	8 εμβεβληται δε ο πους αυτου εν παγιδι εν δικτυω ελιχθειη
9 Un lacet le saisit au talon et le piège se referme sur lui.	9 ελθοισαν δε επ' αυτον παγιδες κατισχυσει επ' αυτον διψωντας
10 Le noeud pour le prendre est caché en terre, une trappe l'attend sur le sentier.	10 κεκρυπται εν τη γη σχοινιον αυτου και η συλλημψις αυτου επι τριβων
11 De toutes parts des terreurs l'épouvantent et elles le suivent pas à pas.	11 κυκλω ολεσαισαν αυτον οδυναι πολλοι δε περι ποδας αυτου ελθοισαν εν λιμω στενω
12 La faim devient sa compagne, le malheur se tient à ses côtés.	12 πτωμα δε αυτω ητοιμασται εξαισιον
13 Le mal dévore sa peau, le Premier-né de la Mort ronge ses membres.	13 βρωθειησαν αυτου κλωνες ποδων κατεδεται δε τα ωραια αυτου θανατος
14 On l'arrache à l'abri de sa tente, et tu le traîneras vers le Roi des frayeurs.	14 εκραγειη δε εκ διαιτης αυτου ιασις σχοιη δε αυτον αναγκη αιτια βασιλικη
15 Tu peux habiter la tente qui n'est plus la sienne, et l'on répand du soufre sur son bercail.	15 κατασκηνωσει εν τη σκηνη αυτου εν νυκτι αυτου κατασπαρησονται τα ευπρεπη αυτου θειω
16 En bas ses racines se dessèchent, en haut se flétrit sa ramure.	16 υποκατωθεν αι ριζαι αυτου ξηρανθησονται και επανωθεν επιπεσειται θερισμος αυτου
17 Son souvenir disparaît du pays, son nom s'efface dans la contrée.	17 το μνημοσυνον αυτου απολοιτο εκ γης και υπαρχει ονομα αυτω επι προσωπον εξωτερω
18 Poussé de la lumière aux ténèbres, il se voit banni de la terre.	18 απωσειεν αυτον εκ φωτος εις σκοτος
19 Il n'a ni lignée ni postérité parmi son peuple, aucun survivant en ses lieux de séjour.	19 ουκ εσται επιγνωστος εν λαω αυτου ουδε σεσωσμενος εν τη υπ' ουρανον ο οικος αυτου αλλ' εν τοις αυτου ζησονται ετεροι
20 Sa fin frappe de stupeur l'Occident et l'Orient est saisi d'effroi.	20 επ' αυτω εστεναξαν εσχατοι πρωτους δε εσχεν θαυμα
21 Point d'autre sort pour les demeures de l'injustice. Voilà ce que devient le lieu de quiconqueméconnaît Dieu.	21 ουτοι εισιν οικοι αδικων ουτος δε ο τοπος των μη ειδοτων τον κυριον