Livre de Job 15

JERUSALEM	LXX
1 Eliphaz de Témân prit la parole et dit:	1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει
2 Un sage répond-il par des raisons en l'air et se repaît-il d'un vent d'est?	2 ποτερον σοφος αποκρισιν δωσει συνεσεως πνευματος και ενεπλησεν πονον γαστρος
3 Se défend-il avec des mots inutiles et des discours sans profit?	3 ελεγχων εν ρημασιν οις ου δει εν λογοις οις ουδεν οφελος
4 Tu fais plus: tu supprimes la crainte, tu discrédites les pieux entretiens devant Dieu.	4 ου και συ απεποιησω φοβον συνετελεσω δε ρηματα τοιαυτα εναντι του κυριου
5 Ta faute te dicte de telles paroles et tu adoptes le langage des astucieux.	5 ενοχος ει ρημασιν στοματος σου ουδε διεκρινας ρηματα δυναστων
6 Ta propre bouche te condamne, et non pas moi, tes lèvres mêmes témoignent contre toi.	6 ελεγξαι σε το σον στομα και μη εγω τα δε χειλη σου καταμαρτυρησουσιν σου
7 Es-tu né le premier des hommes? Est-ce qu'on t'enfanta avant les collines?	7 τι γαρ μη πρωτος ανθρωπων εγενηθης η προ θινων επαγης
8 As-tu écouté au conseil de Dieu et accaparé la sagesse?	8 η συνταγμα κυριου ακηκοας εις δε σε αφικετο σοφια
9 Que sais-tu que nous ne sachions, que comprends-tu qui nous dépasse?	9 τι γαρ οιδας ο ουκ οιδαμεν η τι συνιεις ο ουχι και ημεις
10 Il y a même parmi nous une tête chenue, un vieillard, chargé d'ans plus que ton père.	10 και γε πρεσβυτης και γε παλαιος εν ημιν βαρυτερος του πατρος σου ημεραις
11 Fais-tu peu de cas de ces consolations divines et du ton modéré de nos paroles?	11 ολιγα ων ημαρτηκας μεμαστιγωσαι μεγαλως υπερβαλλοντως λελαληκας
12 Comme la passion t'emporte! Et quels yeux tu roules,	12 τι ετολμησεν η καρδια σου η τι επηνεγκαν οι οφθαλμοι σου
13 quand tu tournes contre Dieu ta colère en proférant tes discours!	13 οτι θυμον ερρηξας εναντι κυριου εξηγαγες δε εκ στοματος ρηματα τοιαυτα
14 Comment l'homme serait-il pur, resterait-il juste, l'enfant de la femme?	14 τις γαρ ων βροτος οτι εσται αμεμπτος η ως εσομενος δικαιος γεννητος γυναικος
15 A ses saints mêmes Dieu ne fait pas confiance, et les Cieux ne sont pas purs à ses yeux.	15 ει κατα αγιων ου πιστευει ουρανος δε ου καθαρος εναντιον αυτου
16 Combien moins cet être abominable et corrompu, l'homme, qui boit l'iniquité comme l'eau!	16 εα δε εβδελυγμενος και ακαθαρτος ανηρ πινων αδικιας ισα ποτω
17 Je veux t'instruire, écoute-moi, te faire part de mon expérience	17 αναγγελω δε σοι ακουε μου α δη εωρακα αναγγελω σοι
18 et de la tradition des Sages, restés fidèles à leurs Pères,	18 α σοφοι ερουσιν και ουκ εκρυψαν πατερας αυτων
19 à qui seuls fut donné le pays, sans qu'aucun étranger se fût mêlé à eux.	19 αυτοις μονοις εδοθη η γη και ουκ επηλθεν αλλογενης επ' αυτους
20 "La vie du méchant est un tourment continuel, les années réservées au tyran sont comptées.	20 πας ο βιος ασεβους εν φροντιδι ετη δε αριθμητα δεδομενα δυναστη
21 Le cri d'alarme résonne à ses oreilles, en pleine paix le dévastateur fond sur lui.	21 ο δε φοβος αυτου εν ωσιν αυτου οταν δοκη ηδη ειρηνευειν ηξει αυτου η καταστροφη
22 Il ne compte plus échapper aux ténèbres et se voit désigné pour l'épée,	22 μη πιστευετω αποστραφηναι απο σκοτους εντεταλται γαρ ηδη εις χειρας σιδηρου
23 assigné en pâture au vautour. Il sait que sa ruine est imminente. L'heure des ténèbres	23 κατατετακται δε εις σιτα γυψιν οιδεν δε εν εαυτω οτι μενει εις πτωμα ημερα δε αυτον σκοτεινη στροβησει
24 l'épouvante, la détresse et l'angoisse l'envahissent, comme lorsqu'un roi décide l'assaut.	24 αναγκη δε και θλιψις αυτον καθεξει ωσπερ στρατηγος πρωτοστατης πιπτων
25 Il levait la main contre Dieu, il osait braver Shaddaï!	25 οτι ηρκεν χειρας εναντιον του κυριου εναντι δε κυριου παντοκρατορος ετραχηλιασεν
26 Il fonçait sur lui la tête baissée, avec un bouclier aux bosses massives.	26 εδραμεν δε εναντιον αυτου υβρει εν παχει νωτου ασπιδος αυτου
27 Son visage s'était couvert de graisse, le lard s'était accumulé sur ses reins.	27 οτι εκαλυψεν το προσωπον αυτου εν στεατι αυτου και εποιησεν περιστομιον επι των μηριων
28 Il avait occupé des villes détruites, des maisons inhabitées et prêtes à tomber en ruines;	28 αυλισθειη δε πολεις ερημους εισελθοι δε εις οικους αοικητους α δε εκεινοι ητοιμασαν αλλοι αποισονται
29 mais il ne s'enrichira pas, sa fortune ne tiendra pas, il ne couvrira plus le pays de son ombre, (iln'échappera pas aux ténèbres),	29 ουτε μη πλουτισθη ουτε μη μεινη αυτου τα υπαρχοντα ου μη βαλη επι την γην σκιαν
30 la flamme desséchera ses jeunes pousses, sa fleur sera emportée par le vent.	30 ουδε μη εκφυγη το σκοτος τον βλαστον αυτου μαραναι ανεμος εκπεσοι δε αυτου το ανθος
31 Qu'il ne se fie pas à sa taille élevée, car il se ferait illusion.	31 μη πιστευετω οτι υπομενει κενα γαρ αποβησεται αυτω
32 Avant le temps se flétriront ses palmes et ses rameaux ne reverdiront plus.	32 η τομη αυτου προ ωρας φθαρησεται και ο ραδαμνος αυτου ου μη πυκαση
33 Comme une vigne il secouera ses fruits verts, il rejettera, tel l'olivier, sa floraison.	33 τρυγηθειη δε ωσπερ ομφαξ προ ωρας εκπεσοι δε ως ανθος ελαιας
34 Oui, l'engeance de l'impie est stérile, un feu dévore la tente de l'homme vénal.	34 μαρτυριον γαρ ασεβους θανατος πυρ δε καυσει οικους δωροδεκτων
35 Qui conçoit la peine engendre le malheur et porte en soi un fruit de déception."	35 εν γαστρι δε λημψεται οδυνας αποβησεται δε αυτω κενα η δε κοιλια αυτου υποισει δολον