Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Proverbia 17


font
VULGATABIBBIA RICCIOTTI
1 Melior est buccella sicca cum gaudio
quam domus plena victimis cum jurgio.
1 - Meglio un tozzo di pan secco in buona allegria, che una casa piena d'imbandigioni con discordia.
2 Servus sapiens dominabitur filiis stultis,
et inter fratres hæreditatem dividet.
2 Il servo saggio dominerà sui figli stoltie dividerà l'eredità con i fratelli.
3 Sicut igne probatur argentum et aurum camino,
ita corda probat Dominus.
3 Come l'argento si prova al fuoco e l'oro al fornello, così il Signore prova i cuori.
4 Malus obedit linguæ iniquæ,
et fallax obtemperat labiis mendacibus.
4 Il malvagio ubbidisce alla lingua iniqua, e l'impostore dà retta alle labbra bugiarde.
5 Qui despicit pauperem exprobrat factori ejus,
et qui ruina lætatur alterius non erit impunitus.
5 Chi disprezza il povero, oltraggia il suo fattore, e chi gode della rovina altrui, non andrà impunito.
6 Corona senum filii filiorum,
et gloria filiorum patres eorum.
6 Corona dei vecchi, i figli dei figli, e gloria dei figli, i loro padri.
7 Non decent stultum verba composita,
nec principem labium mentiens.
7 Non s'addice all'ignorante un linguaggio ricercato, nè al principe, un labbro mendace.
8 Gemma gratissima exspectatio præstolantis ;
quocumque se vertit, prudenter intelligit.
8 Gemma preziosissima è l'attesa di chi sta in aspettazione, dovunque si volge, si regola con attenzione.
9 Qui celat delictum quærit amicitias ;
qui altero sermone repetit, separat fœderatos.
9 Chi cela il fallo procaccia amicizie e chi lo ridice, separa gli amici.
10 Plus proficit correptio apud prudentem,
quam centum plagæ apud stultum.
10 Più giova una correzione al prudente, che cento legnate allo stolto.
11 Semper jurgia quærit malus :
angelus autem crudelis mittetur contra eum.
11 Il malvagio cerca sempre sedizioni, ma un angelo crudele gli sarà inviato contro.
12 Expedit magis ursæ occurrere raptis fœtibus,
quam fatuo confidenti in stultitia sua.
12 Meglio imbattersi in un'orsa derubata de' suoi nati, che nello stolto abbandonato alla sua stoltezza.
13 Qui reddit mala pro bonis,
non recedet malum de domo ejus.
13 Chi rende male per bene, non vedrà mai la sventura uscire di casa sua.
14 Qui dimittit aquam caput est jurgiorum,
et antequam patiatur contumeliam judicium deserit.
14 Quei che dà la stura all'acqua gli è quei che dà principio alla rissa e poi si ritira, prima di soffrire oltraggio.
15 Qui justificat impium, et qui condemnat justum,
abominabilis est uterque apud Deum.
15 Chi assolve l'empio e chi condanna il giustosono entrambi in abominio a Dio.
16 Quid prodest stulto habere divitias,
cum sapientiam emere non possit ?
Qui altum facit domum suam quærit ruinam,
et qui evitat discere incidet in mala.
16 Che giova allo stolto aver ricchezze, se non può comperare la saggezza? Chi innalza la propria casa cerca rovina, e chi ricusa d'imparare cadrà nel male.
17 Omni tempore diligit qui amicus est,
et frater in angustiis comprobatur.
17 Chi è amico, ama sempre: e il fratello si esperimenta nelle avversità.
18 Stultus homo plaudet manibus,
cum spoponderit pro amico suo.
18 Lo stolto si frega le mani, quando entra mallevadore per l'amico.
19 Qui meditatur discordias diligit rixas,
et qui exaltat ostium quærit ruinam.
19 Chi medita discordie, ama le risse, e chi alza la porta, cerca rovina.
20 Qui perversi cordis est non inveniet bonum,
et qui vertit linguam incidet in malum.
20 Chi è di cuor perverso, non troverà bene e chi ha lingua raggiratrice cadrà nei guai.
21 Natus est stultus in ignominiam suam ;
sed nec pater in fatuo lætabitur.
21 Nato è lo stolto a sua confusione, e neanche il padre si rallegrerà dello scemo.
22 Animus gaudens ætatem floridam facit ;
spiritus tristis exsiccat ossa.
22 L'animo allegro fa buon sangue e lo spirito triste secca le ossa.
23 Munera de sinu impius accipit,
ut pervertat semitas judicii.
23 L'empio riceve doni di sotto mano, per sovvertire le vie della giustizia.
24 In facie prudentis lucet sapientia ;
oculi stultorum in finibus terræ.
24 Sul volto del prudente riluce la sapienza; gli occhi degli stolti errano all'estremità della terra.
25 Ira patris filius stultus,
et dolor matris quæ genuit eum.
25 Figlio stolto cruccio del padre, e dolore della madre che lo generò.
26 Non est bonum damnum inferre justo,
nec percutere principem qui recta judicat.
26 Non è bene danneggiare il giusto, nè colpire un principe che rettamente giudica.
27 Qui moderatur sermones suos doctus et prudens est,
et pretiosi spiritus vir eruditus.
27 Chi modera i suoi discorsi è saggio ed accorto, e l'uomo che sa è di spirito riserbato.
28 Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur,
et si compresserit labia sua, intelligens.
28 Anche lo stolto se tacerà sarà creduto saggio, e intelligente, se chiuderà le labbra.