Proverbia 17

VULGATA	GREEK BIBLE
1 Melior est buccella sicca cum gaudio quam domus plena victimis cum jurgio.	1 Καλητερον ξηρον ψωμιον και ειρηνη μετ' αυτου, παρα οικον πληρη θυματων μετα εριδος.
2 Servus sapiens dominabitur filiis stultis, et inter fratres hæreditatem dividet.	2 Ο φρονιμος υπηρετης θελει εξουσιαζει επι υιου αισχυνης και θελει συμμοιρασθη την κληρονομιαν μεταξυ αδελφων.
3 Sicut igne probatur argentum et aurum camino, ita corda probat Dominus.	3 Το χωνευτηριον δοκιμαζει τον αργυρον και η καμινος τον χρυσον, ο δε Κυριος τας καρδιας.
4 Malus obedit linguæ iniquæ, et fallax obtemperat labiis mendacibus.	4 Ο κακοποιος υπακουει εις τα ανομα χειλη? ο ψευστης διδει ακροασιν εις την κακην γλωσσαν.
5 Qui despicit pauperem exprobrat factori ejus, et qui ruina lætatur alterius non erit impunitus.	5 Οστις περιγελα τον πτωχον, ονειδιζει τον Ποιητην αυτου? οστις χαιρει εις συμφορας, δεν θελει μεινει ατιμωρητος.
6 Corona senum filii filiorum, et gloria filiorum patres eorum.	6 Τεκνα τεκνων ειναι ο στεφανος των γεροντων? και η δοξα των τεκνων οι πατερες αυτων.
7 Non decent stultum verba composita, nec principem labium mentiens.	7 Χειλη υπεροχης δεν αρμοζουσιν εις τον αφρονα? πολυ ολιγωτερον χειλη ψευδους εις τον αρχοντα.
8 Gemma gratissima exspectatio præstolantis ; quocumque se vertit, prudenter intelligit.	8 Το δωρον ειναι ως λιθος πολυτιμος εις τους οφθαλμους του δωροδοκουμενου? οπου τουτο εμφανισθη, κατορθονει.
9 Qui celat delictum quærit amicitias ; qui altero sermone repetit, separat fœderatos.	9 Οστις κρυπτει παραβασιν, ζητει φιλιαν? αλλ' οστις επαναλεγει το πραγμα, χωριζει τους στενωτερους φιλους.
10 Plus proficit correptio apud prudentem, quam centum plagæ apud stultum.	10 Περισσοτερον τυπτει ο ελεγχος τον φρονιμον, παρα εκατον μαστιγωσεις τον αφρονα.
11 Semper jurgia quærit malus : angelus autem crudelis mittetur contra eum.	11 Ο κακος ζητει μονον στασεις? δια τουτο αγγελος σκληρος θελει πεμφθη κατ' αυτου.
12 Expedit magis ursæ occurrere raptis fœtibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua.	12 Ας απαντηση τον ανθρωπον αρκτος στερηθεισα των τεκνων αυτης και ουχι αφρων εν τη μωρια αυτου.
13 Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo ejus.	13 Οστις αποδιδει κακον αντι καλου, κακον δεν θελει αναχωρησει απο του οικου αυτου.
14 Qui dimittit aquam caput est jurgiorum, et antequam patiatur contumeliam judicium deserit.	14 Οστις αρχιζει φιλονεικιαν, ειναι ως ο εκφραττων υδατα? οθεν παυσον απο της φιλονεικιας πριν εξαφθη.
15 Qui justificat impium, et qui condemnat justum, abominabilis est uterque apud Deum.	15 Ο δικαιονων τον ασεβη και ο καταδικαζων τον δικαιον, αμφοτεροι ειναι βδελυγμα εις τον Κυριον.
16 Quid prodest stulto habere divitias, cum sapientiam emere non possit ? Qui altum facit domum suam quærit ruinam, et qui evitat discere incidet in mala.	16 Τι χρησιμευουσι τα χρηματα εις την χειρα του αφρονος, δια να αγοραση σοφιαν, αφου δεν εχει γνωσιν;
17 Omni tempore diligit qui amicus est, et frater in angustiis comprobatur.	17 Εν παντι καιρω αγαπα ο φιλος, και ο αδελφος γενναται δια καιρον αναγκης.
18 Stultus homo plaudet manibus, cum spoponderit pro amico suo.	18 Ανθρωπος ενδεης φρενων διδει χειρα και εγγυαται δια τον φιλον αυτου.
19 Qui meditatur discordias diligit rixas, et qui exaltat ostium quærit ruinam.	19 Ο αγαπων εριδας αγαπα αμαρτηματα? ο υπερυψονων την πυλην αυτου ζητει ολεθρον.
20 Qui perversi cordis est non inveniet bonum, et qui vertit linguam incidet in malum.	20 Ο σκολιος την καρδιαν δεν ευρισκει καλον? και ο διεστραμμενος την γλωσσαν αυτου πιπτει εις συμφοραν.
21 Natus est stultus in ignominiam suam ; sed nec pater in fatuo lætabitur.	21 Οστις γεννα αφρονα, γεννα αυτον δια λυπην αυτου? και ο πατηρ του ανοητου δεν απολαμβανει χαραν.
22 Animus gaudens ætatem floridam facit ; spiritus tristis exsiccat ossa.	22 Η ευφραινομενη καρδια διδει ευεξιαν ως ιατρικον? το δε κατατεθλιμμενον πνευμα ξηραινει τα οστα.
23 Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas judicii.	23 Ο ασεβης δεχεται δωρον απο του κολπου, δια να διαστρεψη τας οδους της κρισεως.
24 In facie prudentis lucet sapientia ; oculi stultorum in finibus terræ.	24 Επι του προσωπου του συνετου ειναι σοφια? αλλ' οι οφθαλμοι του αφρονος βλεπουσιν εις τα ακρα της γης.
25 Ira patris filius stultus, et dolor matris quæ genuit eum.	25 Ο αφρων υιος ειναι βαρυθυμια εις τον πατερα αυτου και πικρια εις την γεννησασαν αυτον.
26 Non est bonum damnum inferre justo, nec percutere principem qui recta judicat.	26 Δεν ειναι ποτε καλον να επιβαλληται ποινη εις τον δικαιον, να επιβουλευηται τις τους αρχοντας δια την ευθυτητα αυτων.
27 Qui moderatur sermones suos doctus et prudens est, et pretiosi spiritus vir eruditus.	27 Ο κρατων τους λογους αυτου ειναι γνωστικος? ο μακροθυμος ανθρωπος ειναι φρονιμος.
28 Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur, et si compresserit labia sua, intelligens.	28 Και αυτος ο αφρων, οταν σιωπα λογιζεται σοφος? και ο κλειων τα χειλη αυτου, συνετος.