Jó 8

VULGATA	LXX
1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit :	1 υπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγει
2 Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui ?	2 μεχρι τινος λαλησεις ταυτα πνευμα πολυρημον του στοματος σου
3 Numquid Deus supplantat judicium ? aut Omnipotens subvertit quod justum est ?	3 μη ο κυριος αδικησει κρινων η ο τα παντα ποιησας ταραξει το δικαιον
4 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ :	4 ει οι υιοι σου ημαρτον εναντιον αυτου απεστειλεν εν χειρι ανομιας αυτων
5 tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus ;	5 συ δε ορθριζε προς κυριον παντοκρατορα δεομενος
6 si mundus et rectus incesseris : statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum justitiæ tuæ,	6 ει καθαρος ει και αληθινος δεησεως επακουσεται σου αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης
7 in tantum ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.	7 εσται ουν τα μεν πρωτα σου ολιγα τα δε εσχατα σου αμυθητα
8 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam	8 επερωτησον γαρ γενεαν πρωτην εξιχνιασον δε κατα γενος πατερων
9 (hesterni quippe sumus, et ignoramus, quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram),	9 χθιζοι γαρ εσμεν και ουκ οιδαμεν σκια γαρ εστιν ημων επι της γης ο βιος
10 et ipsi docebunt te, loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.	10 η ουχ ουτοι σε διδαξουσιν και αναγγελουσιν και εκ καρδιας εξαξουσιν ρηματα
11 Numquid vivere potest scirpus absque humore ? aut crescere carectum sine aqua ?	11 μη θαλλει παπυρος ανευ υδατος η υψωθησεται βουτομον ανευ ποτου
12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit.	12 ετι ον επι ριζης και ου μη θερισθη προ του πιειν πασα βοτανη ουχι ξηραινεται
13 Sic viæ omnium qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit.	13 ουτως τοινυν εσται τα εσχατα παντων των επιλανθανομενων του κυριου ελπις γαρ ασεβους απολειται
14 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia ejus.	14 αοικητος γαρ αυτου εσται ο οικος αραχνη δε αυτου αποβησεται η σκηνη
15 Innitetur super domum suam, et non stabit ; fulciet eam, et non consurget.	15 εαν υπερειση την οικιαν αυτου ου μη στη επιλαβομενου δε αυτου ου μη υπομεινη
16 Humectus videtur antequam veniat sol, et in ortu suo germen ejus egredietur.	16 υγρος γαρ εστιν υπο ηλιου και εκ σαπριας αυτου ο ραδαμνος αυτου εξελευσεται
17 Super acervum petrarum radices ejus densabuntur, et inter lapides commorabitur.	17 επι συναγωγην λιθων κοιμαται εν δε μεσω χαλικων ζησεται
18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet : Non novi te.	18 εαν καταπιη ο τοπος ψευσεται αυτον ουχ εορακας τοιαυτα
19 Hæc est enim lætitia viæ ejus, ut rursum de terra alii germinentur.	19 οτι καταστροφη ασεβους τοιαυτη εκ δε γης αλλον αναβλαστησει
20 Deus non projiciet simplicem, nec porriget manum malignis,	20 ο γαρ κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον παν δε δωρον ασεβους ου δεξεται
21 donec impleatur risu os tuum, et labia tua jubilo.	21 αληθινων δε στομα εμπλησει γελωτος τα δε χειλη αυτων εξομολογησεως
22 Qui oderunt te induentur confusione, et tabernaculum impiorum non subsistet.	22 οι δε εχθροι αυτων ενδυσονται αισχυνην διαιτα δε ασεβους ουκ εσται