Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Jó 10


font
VULGATABIBBIA MARTINI
1 Tædet animam meam vitæ meæ ;
dimittam adversum me eloquium meum :
loquar in amaritudine animæ meæ.
1 Noioso è divenuto all'anima mia il vivere: lascerò libero il corso alle mie parole contro di me: parlerò nell'amarezza dell'anima mia.
2 Dicam Deo : Noli me condemnare ;
indica mihi cur me ita judices.
2 Dirò a Dio: Non voler tu condannarmi: fammi sapere il perché in tal guisa mi giudichi.
3 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me,
et opprimas me opus manuum tuarum,
et consilium impiorum adjuves ?
3 Parrà egli forse a te ben fatto il calunniarmi, e l'opprimer me opera delle tue mani, e favorire i consigli degli empj?
4 Numquid oculi carnei tibi sunt ?
aut sicut videt homo, et tu videbis ?
4 Son eglino forse gli occhi tuoi occhi di carne? E la tua vista sarà ella simile a quella dell'uomo?
5 Numquid sicut dies hominis dies tui,
et anni tui sicut humana sunt tempora,
5 Sun eglino forse i giorni tuoi come gli giorni dell'uomo, e gli anni tuoi simili agli anni dell'uomo?
6 ut quæras iniquitatem meam,
et peccatum meum scruteris,
6 Onde tu abbi da ire indagando le mie iniquità, e investigando i miei peccati,
7 et scias quia nihil impium fecerim,
cum sit nemo qui de manu tua possit eruere ?
7 Per sapere che nulla ho fatto di empio, e non v'ha chi possa sottrarmi alla tua mano.
8 Manus tuæ fecerunt me,
et plasmaverunt me totum in circuitu :
et sic repente præcipitas me ?
8 Le mani tue mi lavorarono, e tutto parte a parte mi impastarono, e sì di repente mi atterri?
9 Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me,
et in pulverem reduces me.
9 Di grazia ricorditi, che qual vaso di fango tu mi facesti, e nella polvere mi tornerai.
10 Nonne sicut lac mulsisti me,
et sicut caseum me coagulasti ?
10 Non fosti tu forse, che mi spremesti qual latte, e mi rappigliasti come latte acquagliato?
11 Pelle et carnibus vestisti me ;
ossibus et nervis compegisti me.
11 Di pelle, e di carne tu mi vestisti, mi tessesti di ossa, e di nervi:
12 Vitam et misericordiam tribuisti mihi,
et visitatio tua custodivit spiritum meum.
12 Mi donasti vita, e misericordia, il tuo favore custodì il mio spirito.
13 Licet hæc celes in corde tuo,
tamen scio quia universorum memineris.
13 Abbenchè tu queste cose nasconda in cuor tuo, io però so che di tutte hai memoria.
14 Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi,
cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris ?
14 Se io peccai, e per un tempo mi perdonasti: perché non permetti, che io sia mondo dalla mia iniquità?
15 Et si impius fuero, væ mihi est ;
et si justus, non levabo caput,
saturatus afflictione et miseria.
15 E guai a me se io fossi empio; e se giusto fossi, non alzerei la testa satollo di afflizione, e di miseria.
16 Et propter superbiam quasi leænam capies me,
reversusque mirabiliter me crucias.
16 E per la superbia mi prenderai qual lionessa, e in maniera portentosa tornerai a tormentarmi.
17 Instauras testes tuos contra me,
et multiplicas iram tuam adversum me,
et pœnæ militant in me.
17 Tu novi testimoni produci contro di me, e contro di me raddoppi il tuo sdegno, e un esercito di travaglj fa a me guerra.
18 Quare de vulva eduxisti me ?
qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret.
18 Perché fuor mi traesti dal sen materno? Foss' io stato consunto, senza che occhio umano m'avesse veduto.
19 Fuissem quasi non essem,
de utero translatus ad tumulum.
19 Foss'io stato (come se non avessi avuta esistenza) trasportato dal sen materno al sepolcro.
20 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi ?
dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum,
20 Non finirà egli ben presto il numero de' miei giorni? lascia adunque ch'io pianga alcun poco il mio dolore:
21 antequam vadam, et non revertar,
ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine :
21 Prima ch'io men vada colà donde non tornerò, a quella tenebrosa terra ingombrata da caligine di morte:
22 terram miseriæ et tenebrarum,
ubi umbra mortis et nullus ordo,
sed sempiternus horror inhabitat.
22 Terra di miseria, e di scurità, dove l'ombra di morte, e non verun ordine, ma sempiterno orrore ha sua stanza.