Jó 10

VULGATA	LXX
1 Tædet animam meam vitæ meæ ; dimittam adversum me eloquium meum : loquar in amaritudine animæ meæ.	1 καμνων τη ψυχη μου στενων επαφησω επ' αυτον τα ρηματα μου λαλησω πικρια ψυχης μου συνεχομενος
2 Dicam Deo : Noli me condemnare ; indica mihi cur me ita judices.	2 και ερω προς κυριον μη με ασεβειν διδασκε και δια τι με ουτως εκρινας
3 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adjuves ?	3 η καλον σοι εαν αδικησω οτι απειπω εργα χειρων σου βουλη δε ασεβων προσεσχες
4 Numquid oculi carnei tibi sunt ? aut sicut videt homo, et tu videbis ?	4 η ωσπερ βροτος ορα καθορας η καθως ορα ανθρωπος βλεψη
5 Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,	5 η ο βιος σου ανθρωπινος εστιν η τα ετη σου ανδρος
6 ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris,	6 οτι ανεζητησας την ανομιαν μου και τας αμαρτιας μου εξιχνιασας
7 et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere ?	7 οιδας γαρ οτι ουκ ησεβησα αλλα τις εστιν ο εκ των χειρων σου εξαιρουμενος
8 Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu : et sic repente præcipitas me ?	8 αι χειρες σου επλασαν με και εποιησαν με μετα ταυτα μεταβαλων με επαισας
9 Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.	9 μνησθητι οτι πηλον με επλασας εις δε γην με παλιν αποστρεφεις
10 Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti ?	10 η ουχ ωσπερ γαλα με ημελξας ετυρωσας δε με ισα τυρω
11 Pelle et carnibus vestisti me ; ossibus et nervis compegisti me.	11 δερμα και κρεας με ενεδυσας οστεοις δε και νευροις με ενειρας
12 Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.	12 ζωην δε και ελεος εθου παρ' εμοι η δε επισκοπη σου εφυλαξεν μου το πνευμα
13 Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.	13 ταυτα εχων εν σεαυτω οιδα οτι παντα δυνασαι αδυνατει δε σοι ουθεν
14 Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi, cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris ?	14 εαν τε γαρ αμαρτω φυλασσεις με απο δε ανομιας ουκ αθωον με πεποιηκας
15 Et si impius fuero, væ mihi est ; et si justus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.	15 εαν τε γαρ ασεβης ω οιμμοι εαν τε ω δικαιος ου δυναμαι ανακυψαι πληρης γαρ ατιμιας ειμι
16 Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.	16 αγρευομαι γαρ ωσπερ λεων εις σφαγην παλιν δε μεταβαλων δεινως με ολεκεις
17 Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.	17 επανακαινιζων επ' εμε την ετασιν μου οργη δε μεγαλη μοι εχρησω επηγαγες δε επ' εμε πειρατηρια
18 Quare de vulva eduxisti me ? qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret.	18 ινα τι ουν εκ κοιλιας με εξηγαγες και ουκ απεθανον οφθαλμος δε με ουκ ειδεν
19 Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.	19 και ωσπερ ουκ ων εγενομην δια τι γαρ εκ γαστρος εις μνημα ουκ απηλλαγην
20 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi ? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum,	20 η ουκ ολιγος εστιν ο χρονος του βιου μου εασον με αναπαυσασθαι μικρον
21 antequam vadam, et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine :	21 προ του με πορευθηναι οθεν ουκ αναστρεψω εις γην σκοτεινην και γνοφεραν
22 terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.	22 εις γην σκοτους αιωνιου ου ουκ εστιν φεγγος ουδε οραν ζωην βροτων