Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Jó 10


font
VULGATAEL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS
1 Tædet animam meam vitæ meæ ;
dimittam adversum me eloquium meum :
loquar in amaritudine animæ meæ.
1 Mi alma está asqueada de la vida, quiero dar libre curso a mi queja, expresaré toda mi amargura.
2 Dicam Deo : Noli me condemnare ;
indica mihi cur me ita judices.
2 Diré a Dios: «No me condenes, dame a conocer por qué me recriminas».
3 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me,
et opprimas me opus manuum tuarum,
et consilium impiorum adjuves ?
3 ¿Es un placer para ti oprimir, despreciar la obra de tus manos y favorecer el designio de los malvados?
4 Numquid oculi carnei tibi sunt ?
aut sicut videt homo, et tu videbis ?
4 ¿Acaso tienes ojos de carne? ¿Ves tú las cosas como las ven los hombres?
5 Numquid sicut dies hominis dies tui,
et anni tui sicut humana sunt tempora,
5 ¿Son tus días como los de un mortal y tus años como los días de un hombre,
6 ut quæras iniquitatem meam,
et peccatum meum scruteris,
6 para que estés al acecho de mi culpa y vayas en busca de mi pecado,
7 et scias quia nihil impium fecerim,
cum sit nemo qui de manu tua possit eruere ?
7 aún sabiendo que no soy culpable y que nadie puede librar de tu mano?
8 Manus tuæ fecerunt me,
et plasmaverunt me totum in circuitu :
et sic repente præcipitas me ?
8 Tus manos me modelaron y me hicieron, y luego, cambiando de parecer, me destruyes.
9 Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me,
et in pulverem reduces me.
9 Acuérdate que me hiciste de la arcilla y que me harás retornar al polvo.
10 Nonne sicut lac mulsisti me,
et sicut caseum me coagulasti ?
10 ¿Acaso no me derramaste como leche y me cuajaste como el queso?
11 Pelle et carnibus vestisti me ;
ossibus et nervis compegisti me.
11 Me revestiste de piel y de carne y me tejiste con huesos y tendones.
12 Vitam et misericordiam tribuisti mihi,
et visitatio tua custodivit spiritum meum.
12 Me diste la vida y me trataste con amor, y tu solicitud preservó mi aliento.
13 Licet hæc celes in corde tuo,
tamen scio quia universorum memineris.
13 ¡Pero tú ocultabas alto en tu corazón, ahora comprendo lo que tenías pensado!
14 Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi,
cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris ?
14 Si yo peco, tú me vigilas y no me absuelves de mi culpa.
15 Et si impius fuero, væ mihi est ;
et si justus, non levabo caput,
saturatus afflictione et miseria.
15 Si soy culpable, ¡ay de mí! Si soy inocente, tampoco puedo alzar cabeza, saturado de ignominia, embriagado de aflicción.
16 Et propter superbiam quasi leænam capies me,
reversusque mirabiliter me crucias.
16 Si me levanto, tú me cazas como un león y redoblas contra mi tu asombroso poder.
17 Instauras testes tuos contra me,
et multiplicas iram tuam adversum me,
et pœnæ militant in me.
17 Suscitas contra mí nuevos testigos, acrecientas tu furor contra mí y me atacas con tropas de relevo.
18 Quare de vulva eduxisti me ?
qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret.
18 ¿Por qué me sacaste del seno materno? Yo habría expirado sin que nadie me viera,
19 Fuissem quasi non essem,
de utero translatus ad tumulum.
19 sería como si nunca hubiera existido, me habrían llevado del vientre a la tumba.
20 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi ?
dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum,
20 ¡Duran tan poco los días de mi vida! ¡Apártate de mí! Así podré sonreír un poco,
21 antequam vadam, et non revertar,
ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine :
21 antes que me vaya, para no volver, a la región de las tinieblas y las sombras,
22 terram miseriæ et tenebrarum,
ubi umbra mortis et nullus ordo,
sed sempiternus horror inhabitat.
22 a la tierra de la oscuridad y el desorden, donde la misma claridad es tiniebla.