Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Jó 10


font
VULGATABIBLIA
1 Tædet animam meam vitæ meæ ;
dimittam adversum me eloquium meum :
loquar in amaritudine animæ meæ.
1 Asco tiene mi alma de mi vida: derramaré mis quejas sobre mí, hablaré en la amargura de mi alma.
2 Dicam Deo : Noli me condemnare ;
indica mihi cur me ita judices.
2 Diré a Dios: ¡No me condenes, hazme saber por qué me enjuicias!
3 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me,
et opprimas me opus manuum tuarum,
et consilium impiorum adjuves ?
3 ¿Acaso te está bien mostrarte duro, menospreciar la obra de tus manos, y el plan de los malvados avalar?
4 Numquid oculi carnei tibi sunt ?
aut sicut videt homo, et tu videbis ?
4 ¿Tienes tú ojos de carne? ¿Como ve un mortal, ves tú?
5 Numquid sicut dies hominis dies tui,
et anni tui sicut humana sunt tempora,
5 ¿Son tus días como los de un mortal? ¿tus años como los días de un hombre?,
6 ut quæras iniquitatem meam,
et peccatum meum scruteris,
6 ¡para que andes rebuscando mi falta, inquiriendo mi pecado,
7 et scias quia nihil impium fecerim,
cum sit nemo qui de manu tua possit eruere ?
7 aunque sabes muy bien que yo no soy culpable, y que nadie puede de tus manos librar!
8 Manus tuæ fecerunt me,
et plasmaverunt me totum in circuitu :
et sic repente præcipitas me ?
8 Tus manos me formaron, me plasmaron, ¡y luego, en arrebato, quieres destruirme!
9 Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me,
et in pulverem reduces me.
9 Recuerda que me hiciste como se amasa el barro, y que al polvo has de devolverme.
10 Nonne sicut lac mulsisti me,
et sicut caseum me coagulasti ?
10 ¿No me vertiste como leche y me cuajaste como queso?
11 Pelle et carnibus vestisti me ;
ossibus et nervis compegisti me.
11 De piel y de carne me vestiste y me tejiste de huesos y de nervios.
12 Vitam et misericordiam tribuisti mihi,
et visitatio tua custodivit spiritum meum.
12 Luego con la vida me agraciaste y tu solicitud cuidó mi aliento.
13 Licet hæc celes in corde tuo,
tamen scio quia universorum memineris.
13 Y algo más todavía guardabas en tu corazón, sé lo que aún en tu mente quedaba:
14 Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi,
cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris ?
14 el vigilarme por si peco. y no verme inocente de mi culpa.
15 Et si impius fuero, væ mihi est ;
et si justus, non levabo caput,
saturatus afflictione et miseria.
15 Si soy culpable, ¡desgraciado de mí! y si soy inocente, no levanto la cabeza, ¡yo saturado de ignominia, borracho de aflicción!
16 Et propter superbiam quasi leænam capies me,
reversusque mirabiliter me crucias.
16 Y si la levanto, como un león me das caza, y repites tus proezas a mi costa.
17 Instauras testes tuos contra me,
et multiplicas iram tuam adversum me,
et pœnæ militant in me.
17 Contra mí tu hostilidad renuevas, redoblas tu saña contra mí; sin tregua me asaltan tus tropas de relevo.
18 Quare de vulva eduxisti me ?
qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret.
18 ¿Para qué me sacaste del seno? Habría muerto sin que me viera ningún ojo;
19 Fuissem quasi non essem,
de utero translatus ad tumulum.
19 sería como si no hubiera existido, del vientre se me habría llevado hasta la tumba.
20 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi ?
dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum,
20 ¿No son bien poco los días de mi existencia? Apártate de mí para gozar de un poco de consuelo,
21 antequam vadam, et non revertar,
ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine :
21 antes que me vaya, para ya no volver, a la tierra de tinieblas y de sombra,
22 terram miseriæ et tenebrarum,
ubi umbra mortis et nullus ordo,
sed sempiternus horror inhabitat.
22 tierra de oscuridad y de desorden, donde la misma claridad es como la calígine.