Tobia 2

NOVA VULGATA	VULGATA
1 Et sub Asarhaddon rege descendi in domum meam, et reddita est mihi uxormea Anna et filius meus Thobias. In Pentecoste, die festo nostro, qui estsanctus a Septimanis, factum est mihi prandium bonum, et discubui, ut pranderem.	1 Post hæc vero, cum esset dies festus Domini, et factum esset prandium bonum in domo Tobiæ,
2 Et apposita est mihi mensa, et vidi pulmentaria complura. Et dixi Thobiaefilio meo: “ Vade et, quemcumque pauperem inveneris ex fratribus nostris, quisunt captivi in Nineve, qui in mente habet Dominum in toto corde suo, huncadduc, et manducabit pariter mecum; ecce sustineo te, fili, donec venias ”.	2 dixit filio suo : Vade, et adduc aliquos de tribu nostra, timentes Deum, ut epulentur nobiscum.
3 Et abiit Thobias quaerere aliquem pauperem ex fratribus nostris et reversusdixit mihi: “ Pater! ”. Et ego dixi illi: “ Ecce ego, fili ”. Etrespondens ait: “ Ecce unus ex natione nostra occisus est et proiectus est inforo et nunc ibidem laqueo suffocatus est ”.	3 Cumque abiisset, reversus nuntiavit ei unum ex filiis Israël jugulatum jacere in platea. Statimque exiliens de accubitu suo, relinquens prandium, jejunus pervenit ad corpus :
4 Et exsiliens reliqui prandium,antequam ex illo gustarem, et sustuli eum de platea in unam domum, donec solcaderet, et illum sepelirem.	4 tollensque illud portavit ad domum suam occulte, ut dum sol occubuisset, caute sepeliret eum.
5 Et reversus lavi et manducavi panem meum cumluctu	5 Cumque occultasset corpus, manducavit panem cum luctu et tremore,
6 et rememoratus sum sermonis prophetae Amos, quem locutus est in Betheldicens: “ Convertentur omnes dies festi vestri in luctum, et omnia cantica vestra in lamentationem ”.	6 memorans illum sermonem, quem dixit Dominus per Amos prophetam : Dies festi vestri convertentur in lamentationem et luctum.
7 Et lacrimatus sum. Et, postquam sol occidit, abii et fodiens sepelivi illum.	7 Cum vero sol occubuisset, abiit, et sepelivit eum.
8 Et proximi mei deridebant me dicentes: “ Non timet adhuc hic homo; iam eniminquisitus est huius rei causa, ut occideretur, et fugit et ecce iterum sepelitmortuos ”.	8 Arguebant autem eum omnes proximi ejus, dicentes : Jam hujus rei causa interfici jussus es, et vix effugisti mortis imperium, et iterum sepelis mortuos ?
9 Et lavi ea nocte, postquam illum sepelivi, et introivi in atriummeum et obdormivi circa parietem atrii, et facies mea nuda erat propter aestum.	9 Sed Tobias plus timens Deum quam regem, rapiebat corpora occisorum, et occultabat in domo sua, et mediis noctibus sepeliebat ea.
10 Et ignorabam quoniam passeres in pariete super me erant, quorum stercorainsederunt in oculos meos calida et induxerunt albugines. Et ibam ad medicos, utcurarer, et, quanto inunxerunt me medicamentis, tanto magis oculi meiexcaecabantur maculis, donec perexcaecatus sum. Et eram inutilis meis oculisannis quattuor, et omnes fratres mei dolebant pro me. Achicarus autem pascebatme annis duobus, priusquam iret in Elymaida.	10 Contigit autem ut quadam die fatigatus a sepultura, veniens in domum suam, jactasset se juxta parietem, et obdormisset,
11 In illo tempore Anna uxor meamercede deserviebat operibus mulierum lanam faciens.	11 et ex nido hirundinum dormienti illi calida stercora inciderent super oculos ejus, fieretque cæcus.
12 Et remittebat dominiseorum, et dabant ei mercedem. Septima autem die mensis Dystri detexuit texturamet reddidit illam dominis, et dederunt ei mercedem totam et dederunt ei protextura haedum de capris.	12 Hanc autem tentationem ideo permisit Dominus evenire illi, ut posteris daretur exemplum patientiæ ejus, sicut et sancti Job.
13 Et cum introisset ad me haedus, coepit clamare. Etvocavi eam et dixi: “ Unde est hic haedus? Ne forte furtivus sit, redde illumdominis suis; nobis enim non licet manducare quidquam furtivum ”.	13 Nam cum ab infantia sua semper Deum timuerit, et mandata ejus custodierit, non est contristatus contra Deum quod plaga cæcitatis evenerit ei,
14 Et illamihi dixit: “ Munere mihi datus est supra mercedem ”. Et ego non credebamei, sed dicebam, ut restitueret illum dominis, et erubescebam coram illa huiusrei causa. Et respondens dixit mihi: “ Et ubi sunt eleemosynae tuae? Ubi suntiustitiae tuae? Ecce, omnia tibi nota sunt ”.	14 sed immobilis in Dei timore permansit, agens gratias Deo omnibus diebus vitæ suæ.
	15 Nam sicut beato Job insultabant reges, ita isti parentes et cognati ejus irridebant vitam ejus, dicentes :
	16 Ubi est spes tua, pro qua eleemosynas et sepulturas faciebas ?
	17 Tobias vero increpabat eos, dicens : Nolite ita loqui :
	18 quoniam filii sanctorum sumus, et vitam illam expectamus, quam Deus daturus est his qui fidem suam numquam mutant ab eo.
	19 Anna vero uxor ejus ibat ad opus textrinum quotidie, et de labore manuum suarum victum quem consequi poterat, deferebat.
	20 Unde factum est ut hædum caprarum accipiens detulisset domi :
	21 cujus cum vocem balantis vir ejus audisset, dixit : Videte, ne forte furtivus sit : reddite eum dominis suis, quia non licet nobis aut edere ex furto aliquid, aut contingere.
	22 Ad hæc uxor ejus irata respondit : Manifeste vana facta est spes tua, et eleemosynæ tuæ modo apparuerunt.
	23 Atque his et aliis hujuscemodi verbis exprobrabat ei.