Tobia 2

NOVA VULGATA	GREEK BIBLE
1 Et sub Asarhaddon rege descendi in domum meam, et reddita est mihi uxormea Anna et filius meus Thobias. In Pentecoste, die festo nostro, qui estsanctus a Septimanis, factum est mihi prandium bonum, et discubui, ut pranderem.	1 οτε δε κατηλθον εις τον οικον μου και απεδοθη μοι αννα η γυνη μου και τωβιας ο υιος μου εν τη πεντηκοστη τη εορτη η εστιν αγια επτα εβδομαδων εγενηθη αριστον καλον μοι και ανεπεσα του φαγειν
2 Et apposita est mihi mensa, et vidi pulmentaria complura. Et dixi Thobiaefilio meo: “ Vade et, quemcumque pauperem inveneris ex fratribus nostris, quisunt captivi in Nineve, qui in mente habet Dominum in toto corde suo, huncadduc, et manducabit pariter mecum; ecce sustineo te, fili, donec venias ”.	2 και εθεασαμην οψα πολλα και ειπα τω υιω μου βαδισον και αγαγε ον εαν ευρης των αδελφων ημων ενδεη ος μεμνηται του κυριου και ιδου μενω σε
3 Et abiit Thobias quaerere aliquem pauperem ex fratribus nostris et reversusdixit mihi: “ Pater! ”. Et ego dixi illi: “ Ecce ego, fili ”. Etrespondens ait: “ Ecce unus ex natione nostra occisus est et proiectus est inforo et nunc ibidem laqueo suffocatus est ”.	3 και ελθων ειπεν πατερ εις εκ του γενους ημων εστραγγαλωμενος ερριπται εν τη αγορα
4 Et exsiliens reliqui prandium,antequam ex illo gustarem, et sustuli eum de platea in unam domum, donec solcaderet, et illum sepelirem.	4 καγω πριν η γευσασθαι με αναπηδησας ανειλομην αυτον εις τι οικημα εως ου εδυ ο ηλιος
5 Et reversus lavi et manducavi panem meum cumluctu	5 και επιστρεψας ελουσαμην και ησθιον τον αρτον μου εν λυπη
6 et rememoratus sum sermonis prophetae Amos, quem locutus est in Betheldicens: “ Convertentur omnes dies festi vestri in luctum, et omnia cantica vestra in lamentationem ”.	6 και εμνησθην της προφητειας αμως καθως ειπεν στραφησονται αι εορται υμων εις πενθος και πασαι αι ευφροσυναι υμων εις θρηνον και εκλαυσα
7 Et lacrimatus sum. Et, postquam sol occidit, abii et fodiens sepelivi illum.	7 και οτε εδυ ο ηλιος ωχομην και ορυξας εθαψα αυτον
8 Et proximi mei deridebant me dicentes: “ Non timet adhuc hic homo; iam eniminquisitus est huius rei causa, ut occideretur, et fugit et ecce iterum sepelitmortuos ”.	8 και οι πλησιον επεγελων λεγοντες ουκετι φοβειται φονευθηναι περι του πραγματος τουτου και απεδρα και ιδου παλιν θαπτει τους νεκρους
9 Et lavi ea nocte, postquam illum sepelivi, et introivi in atriummeum et obdormivi circa parietem atrii, et facies mea nuda erat propter aestum.	9 και εν αυτη τη νυκτι ανελυσα θαψας και εκοιμηθην μεμιαμμενος παρα τον τοιχον της αυλης και το προσωπον μου ακαλυπτον ην
10 Et ignorabam quoniam passeres in pariete super me erant, quorum stercorainsederunt in oculos meos calida et induxerunt albugines. Et ibam ad medicos, utcurarer, et, quanto inunxerunt me medicamentis, tanto magis oculi meiexcaecabantur maculis, donec perexcaecatus sum. Et eram inutilis meis oculisannis quattuor, et omnes fratres mei dolebant pro me. Achicarus autem pascebatme annis duobus, priusquam iret in Elymaida.	10 και ουκ ηδειν οτι στρουθια εν τω τοιχω εστιν και των οφθαλμων μου ανεωγοτων αφωδευσαν τα στρουθια θερμον εις τους οφθαλμους μου και εγενηθη λευκωματα εις τους οφθαλμους μου και επορευθην προς ιατρους και ουκ ωφελησαν με αχιαχαρος δε ετρεφεν με εως ου επορευθη εις την ελυμαιδα
11 In illo tempore Anna uxor meamercede deserviebat operibus mulierum lanam faciens.	11 και η γυνη μου αννα ηριθευετο εν τοις γυναικειοις
12 Et remittebat dominiseorum, et dabant ei mercedem. Septima autem die mensis Dystri detexuit texturamet reddidit illam dominis, et dederunt ei mercedem totam et dederunt ei protextura haedum de capris.	12 και απεστελλε τοις κυριοις και απεδωκαν αυτη και αυτοι τον μισθον προσδοντες και εριφον
13 Et cum introisset ad me haedus, coepit clamare. Etvocavi eam et dixi: “ Unde est hic haedus? Ne forte furtivus sit, redde illumdominis suis; nobis enim non licet manducare quidquam furtivum ”.	13 οτε δε ηλθεν προς με ηρξατο κραζειν και ειπα αυτη ποθεν το εριφιον μη κλεψιμαιον εστιν αποδος αυτο τοις κυριοις ου γαρ θεμιτον εστιν φαγειν κλεψιμαιον
14 Et illamihi dixit: “ Munere mihi datus est supra mercedem ”. Et ego non credebamei, sed dicebam, ut restitueret illum dominis, et erubescebam coram illa huiusrei causa. Et respondens dixit mihi: “ Et ubi sunt eleemosynae tuae? Ubi suntiustitiae tuae? Ecce, omnia tibi nota sunt ”.	14 η δε ειπεν δωρον δεδοται μοι επι τω μισθω και ουκ επιστευον αυτη και ελεγον αποδιδοναι αυτο τοις κυριοις και ηρυθριων προς αυτην η δε αποκριθεισα ειπεν μοι που εισιν αι ελεημοσυναι σου και αι δικαιοσυναι σου ιδου γνωστα παντα μετα σου