Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Tobia 14


font
NOVA VULGATABIBLIA
1 Et consummati sunt sermones confessionis Thobis.
Et mortuus est in pace annorum centum duodecim et sepultus est praeclare inNineve.
1 Aquí acabaron las palabras de acción de gracias de Tobit. Tobit murió en paz a la edad de 112 años y recibió honrosa sepultura en Nínive.
2 Sexaginta autem et duorum annorum erat, cum invalidus oculis factusest; et, postquam lucem recepit, vixit in bonis et fecit eleemosynas etproposuit benedicere Deum et confiteri magnitudini Dei.2 Tenía 62 años cuando perdió la vista; y después de recuperarla, vivió feliz, practicando la limosna, bendiciendo siempre a Dios y proclamando sus grandezas.
3 Et, cum moreretur,vocavit Thobiam filium suum et praecepit illi dicens: “ Fili, duc filios tuos3 Cercana ya su muerte, llamó a su hijo Tobías y le recomendó: «Hijo mío, toma tus hijos
4 et recurre in Mediam, quoniam credo ego verbo Dei, quod locutus est Nahum inNineven, quia omnia erunt et venient super Assyriam et Nineven, quae locuti suntprophetae Israel, quos misit Deus; omnia evenient, nihilque minuetur ex omnibusverbis, sed omnia contingent temporibus suis. Et in Media erit salus magis quamin Assyriis et quam in Babylone, quia scio ego et credo quoniam omnia, quaedixit Deus, erunt. Et perficientur, et non excidet verbum de sermonibus. Etfratres nostri, qui habitant in terra Israel, omnes dispergentur et captividucentur a terra optima. Et erit omnis terra Israel deserta, et Samaria etIerusalem erit deserta, et domus Dei in tristitia erit et incendetur et eritdeserta usque in tempus.4 y vete a Media, porque yo creo en la profecía que pronunció Dios por Nahúm sobre Nínive. Todo cuanto los profetas de Israel, enviados por Dios, anunciaron sobre Asur y Nínive, todo vendrá y se realizará. Todo tendrá cumplimiento. No se rebajará ni una sola de sus palabras. Todo llegará a su tiempo. Habrá más seguridad en Media que en Asiria y Babilonia, porque sé y creo que cuanto ha dicho Dios se cumplirá, sucederá y no fallará ni una de sus palabras. «Todos nuestros hermanos que habitan en la tierra de Israel serán numerados y deportados de aquella tierra venturosa. Todo el país de Israel quedará desierto. Un desierto serán Jerusalén y Samaría. La Casa de Dios quedará desolada y quemada durante algún tiempo.
5 Et iterum misericordiam faciet illorum Deus etconvertetur ad illos Deus in terram Israel, et iterum aedificabunt domum, sednon sicut prius, quoadusque repleatur tempus maledictionum. Et postearevertentur a captivitate sua omnes et aedificabunt Ierusalem honorifice, etdomus Dei aedificabitur in ea, sicut locuti sunt de illa omnes prophetae Israel.5 Pero Dios tendrá una vez más compasión de ellos y los volverá a la tierra de Israel; construirán de nuevo la Casa, aunque no como la primera, hasta que se cumplan los tiempos; entonces volverán todos del destierro, edificarán una Jerusalén maravillosa y construirán en ella la Casa de Dios, como lo anunciaron los profetas de Israel.
6 Et omnes nationes in tota terra convertentur et timebunt Deum vere etrelinquent omnes idola sua, quae seducunt false seductione eorum.6 Todas las naciones del universo se volverán a Dios en verdad y le temerán; abandonarán los ídolos que los extraviaron en la mentira de sus errores
7 Etbenedicent Deo aeterno in iustitia. Omnes filii Israel, qui liberabuntur indiebus illis, memores Dei in veritate, colligentur et venient in Ierusalem ethabitabunt in aeternum in terra Abraham cum tutela, et tradetur eis. Etgaudebunt, qui diligunt Deum in veritate; qui autem faciunt iniquitatem etpeccatum, deficient de terris omnibus.7 y bendecirán al Dios de los siglos en justicia. Todos los israelitas salvados aquellos días se acordarán de Dios en verdad, se reunirán e irán a Jerusalén y les será dada la tierra de Abraham, que ellos habitarán por siempre y en seguridad. Y los que aman a Dios en verdad se alegrarán. Pero los que cometen pecados e injusticias desaparecerán de toda la tierra.
8 Et nunc, filii, mando vobis: ServiteDeo in veritate et facite coram illo, quod ipsi placet. Et filiis vestrismandabitur, ut faciant iustitias et eleemosynam et ut sint memores Dei etbenedicant nomini ipsius in omni tempore in veritate et in tota virtute sua.8 «Ahora, pues, hijos, yo os recomiendo que sirváis a Dios en verdad y hagáis lo que es agradable en su presencia. Mandad a vuestros hijos que practiquen la justicia y la limosna, que se acuerden de Dios y bendigan su Nombre en todo tiempo, en verdad y con todas sus fuerzas.
9 Nunc vero, fili, exi a Nineve et noli manere hic,9 «Tú, hijo, sal de Nínive. No te quedes aquí.
10 sed, quocumque diesepelieris matrem tuam circa me, eodem die noli manere in finibus eius. Videoenim quia multa iniquitas est in illa, et fictio multa perficitur in illa, etnon confunduntur. Vide, fili, quae fecit Nadab Achicaro, qui eum nutrivit. Nonnevivus deductus est in terram? Sed tradidit Deus infamiam ante faciem ipsius, etAchicarus exiit ad lucem, Nadab autem intravit in tenebras aeternas, quiaquaesivit occidere Achicarum. Cum faciebat eleemosynam, exiit de laqueo mortis,quem fixerat ei Nadab, et Nadab cecidit in laqueum mortis, et perdidit illum.10 El día que sepultes a tu madre junto a mí, ya ese mismo día, no te quedes en este territorio, porque he visto que se cometen aquí muchas injusticias y muchos engaños, sin rebozo. Mira, hijo lo que hizo Nadab con Ajikar, que le había criado. ¿No le hizo bajar vivo a la tierra? Pero Dios le cubrió de infamia ante su misma víctima. Sacó a Ajikar a la luz y metió a Nadab en las tinieblas eternas, por haber tramado la muerte de Ajikar. Por haber practicado la limosna se libró Ajikar de la trampa mortal que le había tendido Nadab. Fue Nadab quien cayó en la trampa de muerte para su perdición.
11 Et nunc, filii, videte quid faciat eleemosyna, et quid faciat iniquitas, quoniamoccidit. Et ecce anima mea deficit! ”. Et posuerunt eum super lectum, etmortuus est et sepultus est praeclare.
11 Ved, pues, hijos, a dónde lleva la lismona y a dónde la injusticia: a la muerte. Pero me falta el aliento». Le tendieron en el lecho y expiró, y se le dio honrosa sepultura.
12 Et, cum mortua est mater eius, Thobias sepelivit eam iuxta patrem suum etabiit ipse et uxor eius in Mediam et habitavit in Ecbatanis cum Raguel socerosuo.12 Cuando murió su madre, Tobías la sepultó al lado de su padre, y se marchó con su mujer y sus hijos a Media, quedándose a vivir en Ecbátana, junto a su suegro Ragüel.
13 Et curam habuit senectutis eorum honorifice et sepelivit illos inEcbatanis Mediae et hereditatem percepit domus Raguel et Thobis patris sui.13 Los rodeó de atenciones en su ancianidad y los sepultó en Ecbátana de Media, heredando él la casa de Ragüel y la de Tobit, su padre.
14 Et mortuus est annorum centum decem et septem cum claritate.14 Murió, honrado, a la edad de 117 años.
15 Et, antequammoreretur, vidit et audivit perditionem Nineves et vidit captivitatem illius inMediam adductam, quam adduxit Asuerus rex Mediae, et benedixit Deum in omnibus,quae fecit filiis Nineves et Assyriae. Et gavisus est, antequam moreretur, inNineve, et benedixit Dominum Deum in omnia saecula saeculorum.
15 Antes de morir presenció y oyó la ruina de Nínive y vio cómo los ninivitas eran llevados cautivos a Media, cuando la deportación de Ciajares, rey de Media. Y bendijo a Dios por todo cuanto había hecho a los ninivitas y asirios. Antes de morir pudo alegrarse por la suerte de Nínive y bendijo al Señor Dios por los siglos de los siglos. Amén.