Giuditta 4

BIBBIA MARTINI	LXX
1 Allora i figliuoli d'Israele, che abitavano la terra di Giuda, udite tali cose, ebbero gran paura di sua venuta.	1 και ηκουσαν οι υιοι ισραηλ οι κατοικουντες εν τη ιουδαια παντα οσα εποιησεν ολοφερνης τοις εθνεσιν ο αρχιστρατηγος ναβουχοδονοσορ βασιλεως ασσυριων και ον τροπον εσκυλευσεν παντα τα ιερα αυτων και εδωκεν αυτα εις αφανισμον
2 Il tremore, e lo spavento invase i loro spiriti, temendo, ch’ei non facesse a Gerusalemme, e al tempio del Signore quello, che avea fatto alle altre città, e ai loro templi.	2 και εφοβηθησαν σφοδρα σφοδρα απο προσωπου αυτου και περι ιερουσαλημ και του ναου κυριου θεου αυτων εταραχθησαν
3 E mandaron gente per tutta la Samaria, e nelle vicinanze sino a Jericho, e occuparono tutte le cime dei monti:	3 οτι προσφατως ησαν αναβεβηκοτες εκ της αιχμαλωσιας και νεωστι πας ο λαος συνελελεκτο της ιουδαιας και τα σκευη και το θυσιαστηριον και ο οικος εκ της βεβηλωσεως ηγιασμενα ην
4 E cinsero di mura i loro villaggi, e misero insieme del grano preparandosi alla guerra.	4 και απεστειλαν εις παν οριον σαμαρειας και κωνα και βαιθωρων και βελμαιν και ιεριχω και εις χωβα και αισωρα και τον αυλωνα σαλημ
5 E il sommo sacerdote Eliachim scrisse a tutti quelli, che abitavano verso Esdrelon, la quale sta dirimpetto alla gran pianura vicina a Dothaim, e a tutti quelli de' luoghi, per dove quegli potea passare.	5 και προκατελαβοντο πασας τας κορυφας των ορεων των υψηλων και ετειχισαν τας εν αυτοις κωμας και παρεθεντο εις επισιτισμον εις παρασκευην πολεμου οτι προσφατως ην τα πεδια αυτων τεθερισμενα
6 Che occupassero le alture dei monti per le quali si potea giungere a Gerusalemme, e mettesser presidi ai passi stretti, che potean esservi tralle montagne.	6 και εγραψεν ιωακιμ ο ιερευς ο μεγας ος ην εν ταις ημεραις εν ιερουσαλημ τοις κατοικουσι βαιτυλουα και βαιτομεσθαιμ η εστιν απεναντι εσδρηλων κατα προσωπον του πεδιου του πλησιον δωθαιμ
7 E i figliuoli d'Israele eseguirono i comandi del sacerdote del Signore Eliachim.	7 λεγων διακατασχειν τας αναβασεις της ορεινης οτι δι' αυτων ην η εισοδος εις την ιουδαιαν και ην ευχερως διακωλυσαι αυτους προσβαινοντας στενης της προσβασεως ουσης επ' ανδρας τους παντας δυο
8 E tutto il popolo alzò le sue voci al Signore con gran fervore, e umiliarono le anime loro co' digiuni, e colle orazioni eglino, e le loro donne.	8 και εποιησαν οι υιοι ισραηλ καθα συνεταξεν αυτοις ιωακιμ ο ιερευς ο μεγας και η γερουσια παντος δημου ισραηλ οι εκαθηντο εν ιερουσαλημ
9 E i sacerdoti si vestirono di cilizi, e prostraron per terra i fanciulli davanti al tempio del Signore, e copersero con cicilio l'altare del Signore.	9 και ανεβοησαν πας ανηρ ισραηλ προς τον θεον εν εκτενεια μεγαλη και εταπεινωσαν τας ψυχας αυτων εν εκτενεια μεγαλη
10 E alzaron tutti insieme le grida al Signore Dio d'Israele, affinchè non fossero rapiti i loro fanciulli, e menate via le loro mogli, e sterminate le loro città, e contaminato il loro santuario, ed essi ridotti ad essere lo scherno delle nazioni.	10 αυτοι και αι γυναικες αυτων και τα νηπια αυτων και τα κτηνη αυτων και πας παροικος και μισθωτος και αργυρωνητος αυτων επεθεντο σακκους επι τας οσφυας αυτων
11 Allora Eliachim sommo Sacerdote del Signore girò attorno per tutto Israele parlando loro,	11 και πας ανηρ ισραηλ και γυνη και τα παιδια οι κατοικουντες εν ιερουσαλημ επεσον κατα προσωπον του ναου και εσποδωσαντο τας κεφαλας αυτων και εξετειναν τους σακκους αυτων κατα προσωπον κυριου
12 Dicendo: Sappiate, che il Signore esaudirà le vostre preghiere, se sarete perseveranti ne’ digiuni, e nelle orazioni dinanzi, al Signore,	12 και το θυσιαστηριον σακκω περιεβαλον και εβοησαν προς τον θεον ισραηλ ομοθυμαδον εκτενως του μη δουναι εις διαρπαγην τα νηπια αυτων και τας γυναικας εις προνομην και τας πολεις της κληρονομιας αυτων εις αφανισμον και τα αγια εις βεβηλωσιν και ονειδισμον επιχαρμα τοις εθνεσιν
13 Ricordatevi di Mosè servo del Signore, il quale non col ferro combattendo, ma colle orazioni sante pregando abbattè Amalec, che confidava nel suo valore, nella sua possanza, e nelle sue schiere, e ne suoi scudi, e ne suoi cocchi, e nella sua cavalleria:	13 και εισηκουσεν κυριος της φωνης αυτων και εισειδεν την θλιψιν αυτων και ην ο λαος νηστευων ημερας πλειους εν παση τη ιουδαια και ιερουσαλημ κατα προσωπον των αγιων κυριου παντοκρατορος
14 Lo stesso sarà di tutti i nemici d'Israele, se voi sarete perseveranti a fare quel che avete cominciato.	14 και ιωακιμ ο ιερευς ο μεγας και παντες οι παρεστηκοτες ενωπιον κυριου ιερεις και οι λειτουργουντες κυριω σακκους περιεζωσμενοι τας οσφυας αυτων προσεφερον την ολοκαυτωσιν του ενδελεχισμου και τας ευχας και τα εκουσια δοματα του λαου
15 A queste esortazioni adunque quelli raccomandandosi al Signore, non si partirono dal cospetto del Signore.	15 και ην σποδος επι τας κιδαρεις αυτων και εβοων προς κυριον εκ πασης δυναμεως εις αγαθον επισκεψασθαι παν οικον ισραηλ
16 Talmente che quelli ancora, che offerivano olocausti al Signore, presentavano a lui le vittime vestiti di cilizio, e colla testa coperta di cenere.
17 E tutti di tutto cuore pregavano Dio, che visitasse il suo popolo d'Israele.