1 Συμεὼν Πέτρος δοῦλος καὶ ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῖς ἰσότιμον ἡμῖν λαχοῦσιν πίστιν ἐν δικαιοσύνῃ τοῦ θεοῦ ἡμῶν καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, | 1 Συμεων Πετρος, δουλος και αποστολος του Ιησου Χριστου, προς τους οσοι ελαχον ισοτιμον με ημας πιστιν εις την δικαιοσυνην του Θεου ημων και Σωτηρος Ιησου Χριστου? |
2 χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη πληθυνθείη ἐν ἐπιγνώσει τοῦ θεοῦ καὶ Ἰησοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν. | 2 χαρις και ειρηνη πληθυνθειη εις εσας δια της επιγνωσεως του Θεου και του Ιησου του Κυριου ημων. |
3 Ὡς πάντα ἡμῖν τῆς θείας δυνάμεως αὐτοῦ τὰ πρὸς ζωὴν καὶ εὐσέβειαν δεδωρημένης διὰ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ καλέσαντος ἡμᾶς ἰδίᾳ δόξῃ καὶ ἀρετῇ | 3 Καθως η θεια δυναμις αυτου εχαρισεν εις ημας παντα τα προς ζωην και ευσεβειαν δια της επιγνωσεως του καλεσαντος ημας δια της δοξης αυτου και αρετης, |
4 δι’ ὧν τὰ τίμια καὶ μέγιστα ἡμῖν ἐπαγγέλματα δεδώρηται, ἵνα διὰ τούτων γένησθε θείας κοινωνοὶ φύσεως ἀποφυγόντες τῆς ἐν τῷ κόσμῳ ἐν ἐπιθυμίᾳ φθορᾶς. | 4 δια των οποιων εδωρηθησαν εις ημας αι μεγισται και τιμιαι επαγγελιαι, ινα δια τουτων γεινητε κοινωνοι θειας φυσεως, αποφυγοντες την εν τω κοσμω υπαρχουσαν δια της επιθυμιας διαφθοραν. |
5 καὶ αὐτὸ τοῦτο δὲ σπουδὴν πᾶσαν παρεισενέγκαντες ἐπιχορηγήσατε ἐν τῇ πίστει ὑμῶν τὴν ἀρετήν, ἐν δὲ τῇ ἀρετῇ τὴν γνῶσιν, | 5 Και δι' αυτο δε τουτο καταβαλοντες πασαν σπουδην, προσθεσατε εις την πιστιν σας την αρετην, εις δε την αρετην την γνωσιν, |
6 ἐν δὲ τῇ γνώσει τὴν ἐγκράτειαν, ἐν δὲ τῇ ἐγκρατείᾳ τὴν ὑπομονήν, ἐν δὲ τῇ ὑπομονῇ τὴν εὐσέβειαν, | 6 εις δε την γνωσιν την εγκρατειαν, εις δε την εγκρατειαν την υπομονην, εις δε την υπομονην την ευσεβειαν, |
7 ἐν δὲ τῇ εὐσεβείᾳ τὴν φιλαδελφίαν, ἐν δὲ τῇ φιλαδελφίᾳ τὴν ἀγάπην. | 7 εις δε την ευσεβειαν την φιλαδελφιαν, εις δε την φιλαδελφιαν την αγαπην. |
8 ταῦτα γὰρ ὑμῖν ὑπάρχοντα καὶ πλεονάζοντα οὐκ ἀργοὺς οὐδὲ ἀκάρπους καθίστησιν εἰς τὴν τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπίγνωσιν· | 8 Διοτι, εαν ταυτα υπαρχωσιν εις εσας και περισσευωσι, σας καθιστωσιν ουχι αργους ουδε ακαρπους εις την επιγνωσιν του Κυριου ημων Ιησου Χριστου? |
9 ᾧ γὰρ μὴ πάρεστιν ταῦτα, τυφλός ἐστιν μυωπάζων λήθην λαβὼν τοῦ καθαρισμοῦ τῶν πάλαι αὐτοῦ ἁμαρτιῶν. | 9 επειδη εις οντινα δεν υπαρχουσι ταυτα, τυφλος ειναι, μυωπαζει και ελησμονησε τον καθαρισμον των παλαιων αυτου αμαρτιων. |
10 διὸ μᾶλλον, ἀδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν ὑμῶν τὴν κλῆσιν καὶ ἐκλογὴν ποιεῖσθαι· ταῦτα γὰρ ποιοῦντες οὐ μὴ πταίσητέ ποτε. | 10 Δια τουτο, αδελφοι, επιμεληθητε περισσοτερον να καμητε βεβαιαν την κλησιν και την εκλογην σας? διοτι ταυτα καμνοντες δεν θελετε πταισει ποτε. |
11 οὕτως γὰρ πλουσίως ἐπιχορηγηθήσεται ὑμῖν ἡ εἴσοδος εἰς τὴν αἰώνιον βασιλείαν τοῦ κυρίου ἡμῶν καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ. | 11 Διοτι ουτω θελει σας δοθη πλουσιως η εισοδος εις την αιωνιον βασιλειαν του Κυριου ημων και Σωτηρος Ιησου Χριστου. |
12 Διὸ μελλήσω ἀεὶ ὑμᾶς ὑπομιμνῄσκειν περὶ τούτων καίπερ εἰδότας καὶ ἐστηριγμένους ἐν τῇ παρούσῃ ἀληθείᾳ. | 12 Οθεν δεν θελω αμελησει να σας υπενθυμιζω παντοτε περι τουτων, καιτοι ειδοτας και εστηριγμενους εις την παρουσαν αληθειαν. |
13 δίκαιον δὲ ἡγοῦμαι, ἐφ’ ὅσον εἰμὶ ἐν τούτῳ τῷ σκηνώματι, διεγείρειν ὑμᾶς ἐν ὑπομνήσει | 13 Στοχαζομαι ομως δικαιον, εφ' οσον ειμαι εν τουτω τω σκηνωματι, να σας διεγειρω δια της υπενθυμισεως, |
14 εἰδὼς ὅτι ταχινή ἐστιν ἡ ἀπόθεσις τοῦ σκηνώματός μου, καθὼς καὶ ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐδήλωσέν μοι. | 14 επειδη εξευρω οτι εντος ολιγον θελω αποθεσει το σκηνωμα μου, καθως και ο Κυριος ημων Ιησους Χριστος μοι εφανερωσε. |
15 σπουδάσω δὲ καὶ ἑκάστοτε ἔχειν ὑμᾶς μετὰ τὴν ἐμὴν ἔξοδον τὴν τούτων μνήμην ποιεῖσθαι. | 15 Θελω ομως επιμεληθη, ωστε σεις και μετα την αποβιωσιν μου να δυνασθε παντοτε να ενθυμησθε αυτα. |
16 Οὐ γὰρ σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τὴν τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν ἀλλ’ ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος. | 16 Διοτι σας εγνωστοποιησαμεν την δυναμιν και παρουσιαν του Κυριου ημων Ιησου Χριστου, ουχι μυθους σοφιστικους ακολουθησαντες, αλλ' αυτοπται γενομενοι της εκεινου μεγαλειοτητος. |
17 λαβὼν γὰρ παρὰ θεοῦ πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε ὑπὸ τῆς μεγαλοπρεποῦς δόξης· ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός μου οὗτός ἐστιν εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα | 17 Διοτι ελαβε παρα Θεου Πατρος τιμην και δοξαν, οτε ηλθεν εις αυτον τοιαυτη φωνη υπο της μεγαλοπρεπους δοξης, Ουτος ειναι ο Υιος μου ο αγαπητος, εις τον οποιον εγω ευηρεστηθην? |
18 καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ἁγίῳ ὄρει. | 18 και ταυτην την φωνην ημεις ηκουσαμεν εξ ουρανου ελθουσαν, οντες μετ' αυτου εν τω ορει τω αγιω. |
19 καὶ ἔχομεν βεβαιότερον τὸν προφητικὸν λόγον ᾧ καλῶς ποιεῖτε προσέχοντες ὡς λύχνῳ φαίνοντι ἐν αὐχμηρῷ τόπῳ, ἕως οὗ ἡμέρα διαυγάσῃ καὶ φωσφόρος ἀνατείλῃ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, | 19 Και εχομεν βεβαιοτερον τον προφητικον λογον, εις τον οποιον καμνετε καλα να προσεχητε ως εις λυχνον φεγγοντα εν σκοτεινω τοπω, εωσου ελθη η αυγη της ημερας και ο φωσφορος ανατειλη εν ταις καρδιαις υμων? |
20 τοῦτο πρῶτον γινώσκοντες ὅτι πᾶσα προφητεία γραφῆς ἰδίας ἐπιλύσεως οὐ γίνεται· | 20 τουτο πρωτον εξευροντες, οτι ουδεμια προφητεια της γραφης γινεται εξ ιδιας του προφητευοντος διασαφησεως? |
21 οὐ γὰρ θελήματι ἀνθρώπου ἠνέχθη προφητεία ποτέ, ἀλλ’ ὑπὸ πνεύματος ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἀπὸ θεοῦ ἄνθρωποι. | 21 διοτι δεν ηλθε ποτε προφητεια εκ θεληματος ανθρωπου, αλλ' υπο του Πνευματος του Αγιου κινουμενοι ελαλησαν οι αγιοι ανθρωποι του Θεου. |