1 και επεστρεψεν ο αγγελος ο λαλων εν εμοι και εξηγειρεν με ον τροπον οταν εξεγερθη ανθρωπος εξ υπνου αυτου | 1 L’ange qui me parlait revint; il me réveilla comme un homme que l’on tire de son sommeil |
2 και ειπεν προς με τι συ βλεπεις και ειπα εωρακα και ιδου λυχνια χρυση ολη και το λαμπαδιον επανω αυτης και επτα λυχνοι επανω αυτης και επτα επαρυστριδες τοις λυχνοις τοις επανω αυτης | 2 et me demanda: “Que vois-tu?” Je répondis: “Je vois un chandelier tout en or, avec à son sommet un réservoir d’huile et sept lampes à bec.” |
3 και δυο ελαιαι επανω αυτης μια εκ δεξιων του λαμπαδιου και μια εξ ευωνυμων | 3 Deux oliviers se trouvaient à côté, l’un à droite de la réserve d’huile et l’autre à sa gauche. |
4 και επηρωτησα και ειπον προς τον αγγελον τον λαλουντα εν εμοι λεγων τι εστιν ταυτα κυριε | 4 Alors je dis à l’ange qui parlait avec moi: “Qu’est-ce que cela signifie?” |
5 και απεκριθη ο αγγελος ο λαλων εν εμοι και ειπεν προς με ου γινωσκεις τι εστιν ταυτα και ειπα ουχι κυριε | 5 Il me répond: “Tu ne le sais donc pas?” Je lui dis: “Non, mon Seigneur.” |
6 και απεκριθη και ειπεν προς με λεγων ουτος ο λογος κυριου προς ζοροβαβελ λεγων ουκ εν δυναμει μεγαλη ουδε εν ισχυι αλλ' η εν πνευματι μου λεγει κυριος παντοκρατωρ | 6 Il m’explique: 10b “Ces sept lampes sont les yeux de Yahvé qui observent toute la terre.” |
7 τις ει συ το ορος το μεγα προ προσωπου ζοροβαβελ του κατορθωσαι και εξοισω τον λιθον της κληρονομιας ισοτητα χαριτος χαριτα αυτης | 7 4:11 Je demande de nouveau: “Que représentent ces deux oliviers à droite et à gauche du chandelier?” |
8 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων | 8 4:12 No Text |
9 αι χειρες ζοροβαβελ εθεμελιωσαν τον οικον τουτον και αι χειρες αυτου επιτελεσουσιν αυτον και επιγνωση διοτι κυριος παντοκρατωρ εξαπεσταλκεν με προς σε | 9 4:13 Il me répond: “Tu ne le sais pas?” Je lui dis: “Non, mon Seigneur.” |
10 διοτι τις εξουδενωσεν εις ημερας μικρας και χαρουνται και οψονται τον λιθον τον κασσιτερινον εν χειρι ζοροβαβελ επτα ουτοι οφθαλμοι κυριου εισιν οι επιβλεποντες επι πασαν την γην | 10 4:14 Il m’explique: “Ce sont les deux hommes consacrés qui se tiennent devant le Seigneur de toute la terre.” 6b Voici une parole de Yahvé pour Zorobabel: “Ni par l’argent, ni par la force, mais par mon Esprit. |
11 και απεκριθην και ειπα προς αυτον τι αι δυο ελαιαι αυται αι εκ δεξιων της λυχνιας και εξ ευωνυμων | 11 4:7 “Que la montagne est haute! Mais devant Zorobabel elle se changera en plaine. C’est lui qui portera la dernière pierre aux cris de ‘Bravo, bravo pour elle!’ ” |
12 και επηρωτησα εκ δευτερου και ειπα προς αυτον τι οι δυο κλαδοι των ελαιων οι εν ταις χερσιν των δυο μυξωτηρων των χρυσων των επιχεοντων και επαναγοντων τας επαρυστριδας τας χρυσας | 12 4:8 Une parole de Yahvé me fut alors adressée: |
13 και ειπεν προς με ουκ οιδας τι εστιν ταυτα και ειπα ουχι κυριε | 13 4:9 “Les mains de Zorobabel ont posé les fondations de ce Temple; ses mains aussi l’achèveront. |
14 και ειπεν ουτοι οι δυο υιοι της πιοτητος παρεστηκασιν τω κυριω πασης της γης | 14 4:10 Cela vous a peut-être semblé bien peu de chose le jour où l’on posait la première pierre, mais vous aurez la joie de voir la pierre de couronnement dans les mains de Zorobabel.” |