ΣΟΦΟΝΙΑΣ - Sofonia - Zephaniah 2

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 συναχθητε και συνδεθητε το εθνος το απαιδευτον	1 Regroupez-vous, rassemblez-vous, peuple sans pudeur,
2 προ του γενεσθαι υμας ως ανθος παραπορευομενον προ του επελθειν εφ' υμας οργην κυριου προ του επελθειν εφ' υμας ημεραν θυμου κυριου	2 il est temps que vous soyez chassés comme bale soufflée en un jour, il est temps que vienne sur vous le jour des fureurs de Yahvé!
3 ζητησατε τον κυριον παντες ταπεινοι γης κριμα εργαζεσθε και δικαιοσυνην ζητησατε και αποκρινεσθε αυτα οπως σκεπασθητε εν ημερα οργης κυριου	3 Et vous, les humbles, vous qui mettez en pratique les commandements, vous qui avez le souci de rester droits et humbles, cherchez Yahvé: peut-être serez-vous épargnés au jour de la fureur de Yahvé.
4 διοτι γαζα διηρπασμενη εσται και ασκαλων εσται εις αφανισμον και αζωτος μεσημβριας εκριφησεται και ακκαρων εκριζωθησεται	4 Sachez-le, Gaza sera abandonnée, Ashkélon deviendra un désert, les gens d’Ashdod seront chassés en plein jour, Ékron sera déraciné.
5 ουαι οι κατοικουντες το σχοινισμα της θαλασσης παροικοι κρητων λογος κυριου εφ' υμας χανααν γη αλλοφυλων και απολω υμας εκ κατοικιας	5 Malheur aux habitants de la Ligue de la côte, à la nation des Kérétiens! Car voici une parole de Yahvé contre vous: “Je vais te faire disparaître, Canaan; terre des Philistins, tu n’auras plus d’habitants!”
6 και εσται κρητη νομη ποιμνιων και μανδρα προβατων	6 La Ligue de la côte sera réduite à l’état de pâturage, ce seront des prés pour les bergers, des enclos pour les moutons.
7 και εσται το σχοινισμα της θαλασσης τοις καταλοιποις οικου ιουδα επ' αυτους νεμησονται εν τοις οικοις ασκαλωνος δειλης καταλυσουσιν απο προσωπου υιων ιουδα οτι επεσκεπται αυτους κυριος ο θεος αυτων και απεστρεψε την αιχμαλωσιαν αυτων	7 Ils appartiendront aux rapatriés de la maison de Juda, qui y conduiront leurs troupeaux. Au soir ils se reposeront dans les maisons d’Ashkélon, car Yahvé leur Dieu se souviendra d’eux et lui-même les rétablira.
8 ηκουσα ονειδισμους μωαβ και κονδυλισμους υιων αμμων εν οις ωνειδιζον τον λαον μου και εμεγαλυνοντο επι τα ορια μου	8 J’ai entendu les insultes de Moab et les moqueries d’Ammon lorsqu’ils insultaient mon peuple et s’agrandissaient aux dépens de son territoire.
9 δια τουτο ζω εγω λεγει κυριος των δυναμεων ο θεος ισραηλ διοτι μωαβ ως σοδομα εσται και οι υιοι αμμων ως γομορρα και δαμασκος εκλελειμμενη ως θιμωνια αλωνος και ηφανισμενη εις τον αιωνα και οι καταλοιποι λαου μου διαρπωνται αυτους και οι καταλοιποι εθνους μου κληρονομησουσιν αυτους	9 C’est pourquoi, aussi vrai que je suis vivant - parole de Yahvé Sabaot, le Dieu d’Israël: Moab deviendra comme Sodome, et Ammon comme Gomorrhe, une terre livrée aux orties, une carrière de sel, un désert pour toujours; le reste de mon peuple les pillera, les survivants de ma nation les recevront en héritage.
10 αυτη αυτοις αντι της υβρεως αυτων διοτι ωνειδισαν και εμεγαλυνθησαν επι τον κυριον τον παντοκρατορα	10 Ce sera le prix de leur orgueil, car ils ont méprisé et insulté le peuple de Yahvé Sabaot.
11 επιφανησεται κυριος επ' αυτους και εξολεθρευσει παντας τους θεους των εθνων της γης και προσκυνησουσιν αυτω εκαστος εκ του τοπου αυτου πασαι αι νησοι των εθνων	11 Yahvé deviendra leur terreur, il anéantira tous les dieux de la terre; devant lui se prosterneront tous ceux qui habitent les îles des païens, chacun dans son propre pays.
12 και υμεις αιθιοπες τραυματιαι ρομφαιας μου εστε	12 Vous aussi, Éthiopiens, mon épée vous transpercera.
13 και εκτενει την χειρα αυτου επι βορραν και απολει τον ασσυριον και θησει την νινευη εις αφανισμον ανυδρον ως ερημον	13 Il lèvera encore la main contre le Nord et réduira l’Assyrie en ruines, il fera de Ninive une solitude, une terre aride, un désert.
14 και νεμησονται εν μεσω αυτης ποιμνια και παντα τα θηρια της γης και χαμαιλεοντες και εχινοι εν τοις φατνωμασιν αυτης κοιτασθησονται και θηρια φωνησει εν τοις διορυγμασιν αυτης κορακες εν τοις πυλωσιν αυτης διοτι κεδρος το αναστημα αυτης	14 Sur son sol les troupeaux se reposeront, les animaux de toutes sortes. Le pélican, le hérisson, passeront la nuit entre ses pierres sculptées; un oiseau chantera sur la fenêtre, un corbeau devant la porte; les panneaux de cèdre auront été arrachés.
15 αυτη η πολις η φαυλιστρια η κατοικουσα επ' ελπιδι η λεγουσα εν καρδια αυτης εγω ειμι και ουκ εστιν μετ' εμε ετι πως εγενηθη εις αφανισμον νομη θηριων πας ο διαπορευομενος δι' αυτης συριει και κινησει τας χειρας αυτου	15 Voilà pour la ville joyeuse qui trônait en paix et se disait: “Moi et rien que moi!” Mais elle n’est plus qu’une ruine, le domaine des animaux sauvages. Tous ceux qui passent auprès d’elle sifflent et battent des mains.