ΜΙΧΑΙΑΣ - Michea - Micah 7

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 οιμμοι οτι εγενομην ως συναγων καλαμην εν αμητω και ως επιφυλλιδα εν τρυγητω ουχ υπαρχοντος βοτρυος του φαγειν τα πρωτογονα οιμμοι ψυχη	1 Malheur à moi, je suis comme un moissonneur à la fin de l’été, comme un vendangeur à la fin de la vendange: plus une grappe à manger, plus un fruit pour me rassasier.
2 οτι απολωλεν ευλαβης απο της γης και κατορθων εν ανθρωποις ουχ υπαρχει παντες εις αιματα δικαζονται εκαστος τον πλησιον αυτου εκθλιβουσιν εκθλιβη	2 Les croyants ont disparu du pays, plus un juste parmi les habitants. Tous sont prêts à la violence, chacun jette son filet sur son frère.
3 επι το κακον τας χειρας αυτων ετοιμαζουσιν ο αρχων αιτει και ο κριτης ειρηνικους λογους ελαλησεν καταθυμιον ψυχης αυτου εστιν και εξελουμαι	3 On ne manque pas de bras pour faire le mal, le chef est exigeant, le juge se laisse acheter et le puissant décide comme il lui convient.
4 τα αγαθα αυτων ως σης εκτρωγων και βαδιζων επι κανονος εν ημερα σκοπιας ουαι ουαι αι εκδικησεις σου ηκασιν νυν εσονται κλαυθμοι αυτων	4 Leur bonté n’est que chardons, leur justice est pire qu’un buisson d’épines. Mais malheur! Voici venir le jugement avec leur châtiment: ils sont plongés dans la confusion
5 μη καταπιστευετε εν φιλοις και μη ελπιζετε επι ηγουμενοις απο της συγκοιτου σου φυλαξαι του αναθεσθαι τι αυτη	5 Méfiez-vous de votre compagnon, ne faites pas confiance à un ami; méfie-toi de celle qui partage ta couche, prends garde à ce que tu dis.
6 διοτι υιος ατιμαζει πατερα θυγατηρ επαναστησεται επι την μητερα αυτης νυμφη επι την πενθεραν αυτης εχθροι ανδρος παντες οι ανδρες οι εν τω οικω αυτου	6 Voici que le fils méprise son père, la fille se dresse contre sa mère et la belle-fille contre sa belle-mère; chacun a ses ennemis dans sa propre maison.
7 εγω δε επι τον κυριον επιβλεψομαι υπομενω επι τω θεω τω σωτηρι μου εισακουσεται μου ο θεος μου	7 Mais moi, j’attends Yahvé, j’espère dans le Dieu qui me sauve, mon Dieu m’écoutera!
8 μη επιχαιρε μοι η εχθρα μου οτι πεπτωκα και αναστησομαι διοτι εαν καθισω εν τω σκοτει κυριος φωτιει μοι	8 Ô mon ennemie, ne te réjouis pas de mes maux, car si je suis tombée, je me relèverai; si j’habite dans les ténèbres, Yahvé sera ma lumière.
9 οργην κυριου υποισω οτι ημαρτον αυτω εως του δικαιωσαι αυτον την δικην μου και ποιησει το κριμα μου και εξαξει με εις το φως οψομαι την δικαιοσυνην αυτου	9 Il me faut souffrir la colère de Yahvé, car j’ai péché contre lui, jusqu’au jour où il prendra ma cause en main et me fera justice. Il me fera sortir vers la lumière et je verrai sa justice.
10 και οψεται η εχθρα μου και περιβαλειται αισχυνην η λεγουσα προς με που κυριος ο θεος σου οι οφθαλμοι μου εποψονται αυτην νυν εσται εις καταπατημα ως πηλος εν ταις οδοις	10 Mon ennemie en le voyant sera couverte de honte; elle ne cessait de dire: “Où est ton Dieu?” Ce sera mon plaisir de la voir piétinée comme la boue des rues.
11 ημερας αλοιφης πλινθου εξαλειψις σου η ημερα εκεινη και αποτριψεται νομιμα σου	11 Le jour vient où l’on relèvera tes remparts, où tes frontières seront repoussées.
12 η ημερα εκεινη και αι πολεις σου ηξουσιν εις ομαλισμον και εις διαμερισμον ασσυριων και αι πολεις σου αι οχυραι εις διαμερισμον απο τυρου εως του ποταμου συριας ημερα υδατος και θορυβου	12 On viendra vers toi ce jour-là, de l’Assyrie comme de l’Égypte, de Tyr comme du Fleuve, de l’une et l’autre mer, de l’une à l’autre montagne.
13 και εσται η γη εις αφανισμον συν τοις κατοικουσιν αυτην εκ καρπων επιτηδευματων αυτων	13 La terre deviendra un désert à cause de ses habitants: ce sera le fruit de leurs méfaits.
14 ποιμαινε λαον σου εν ραβδω σου προβατα κληρονομιας σου κατασκηνουντας καθ' εαυτους δρυμον εν μεσω του καρμηλου νεμησονται την βασανιτιν και την γαλααδιτιν καθως αι ημεραι του αιωνος	14 Yahvé, fais paître ton peuple, le troupeau de ton héritage encore égaré dans les broussailles au milieu des vergers; fais-le paître en Bashan et en Galaad comme aux jours d’autrefois.
15 και κατα τας ημερας εξοδιας σου εξ αιγυπτου οψεσθε θαυμαστα	15 Comme aux jours où tu sortis du pays d’Égypte, fais-nous voir tes merveilles!
16 οψονται εθνη και καταισχυνθησονται εκ πασης της ισχυος αυτων επιθησουσιν χειρας επι το στομα αυτων τα ωτα αυτων αποκωφωθησονται	16 Les nations le verront et seront confondues, pour puissantes qu’elles soient; elles mettront la main sur leur bouche, elles seront abasourdies.
17 λειξουσιν χουν ως οφεις συροντες γην συγχυθησονται εν συγκλεισμω αυτων επι τω κυριω θεω ημων εκστησονται και φοβηθησονται απο σου	17 Comme le serpent, elles lècheront la poussière, comme les bêtes qui rampent sur la terre; elles sortiront tremblantes de leurs repaires, pleines de crainte et de respect devant toi.
18 τις θεος ωσπερ συ εξαιρων αδικιας και υπερβαινων ασεβειας τοις καταλοιποις της κληρονομιας αυτου και ου συνεσχεν εις μαρτυριον οργην αυτου οτι θελητης ελεους εστιν	18 Y a-t-il un Dieu comme toi qui enlève la faute, qui pardonne le crime et ne laisse pas pour toujours s’enflammer sa colère, un Dieu qui prenne plaisir à faire miséricorde?
19 αυτος επιστρεψει και οικτιρησει ημας καταδυσει τας αδικιας ημων και απορριφησονται εις τα βαθη της θαλασσης πασας τας αμαρτιας ημων	19 Une fois de plus, aie pitié de nous, piétine nos fautes, jette tous nos péchés au fond de la mer.
20 δωσεις αληθειαν τω ιακωβ ελεον τω αβρααμ καθοτι ωμοσας τοις πατρασιν ημων κατα τας ημερας τας εμπροσθεν .	20 Fais honneur à ta fidélité envers Jacob, à ta bonté envers Abraham, comme tu l’as juré à nos pères depuis les jours d’autrefois.