1 και ερει ακουσατε δη ταυτα αι αρχαι οικου ιακωβ και οι καταλοιποι οικου ισραηλ ουχ υμιν εστιν του γνωναι το κριμα | 1 OR io ho detto: Deh! ascoltate, capi di Giacobbe, e voi conduttori della casa d’Israele: Non vi si appartiene egli di conoscer la dirittura? |
2 οι μισουντες τα καλα και ζητουντες τα πονηρα αρπαζοντες τα δερματα αυτων απ' αυτων και τας σαρκας αυτων απο των οστεων αυτων | 2 Essi odiano il bene, ed amano il male; scorticano il mio popolo, e gli strappano la carne d’in su le ossa. |
3 ον τροπον κατεφαγον τας σαρκας του λαου μου και τα δερματα αυτων απο των οστεων αυτων εξεδειραν και τα οστεα αυτων συνεθλασαν και εμελισαν ως σαρκας εις λεβητα και ως κρεα εις χυτραν | 3 E ciò che mangiano è la carne del mio popolo, e gli traggono la pelle d’addosso, e gli fiaccano le ossa; e tagliano quella a pezzi, come per metterla in una pignatta; ed a guisa di carne, che si mette in mezzo d’una pentola. |
4 ουτως κεκραξονται προς κυριον και ουκ εισακουσεται αυτων και αποστρεψει το προσωπον αυτου απ' αυτων εν τω καιρω εκεινω ανθ' ων επονηρευσαντο εν τοις επιτηδευμασιν αυτων επ' αυτους | 4 Allora grideranno al Signore, ma egli non risponderà loro; anzi, in quel tempo egli nasconderà la sua faccia da loro, secondo che hanno malvagiamente operato. |
5 ταδε λεγει κυριος επι τους προφητας τους πλανωντας τον λαον μου τους δακνοντας εν τοις οδουσιν αυτων και κηρυσσοντας επ' αυτον ειρηνην και ουκ εδοθη εις το στομα αυτων ηγειραν επ' αυτον πολεμον | 5 Così ha detto il Signore contro a’ profeti, che traviano il mio popolo; che predicando pace, mordono co’ lor denti; e se alcuno non dà loro nulla in bocca, bandiscono contro a lui la guerra; |
6 δια τουτο νυξ υμιν εσται εξ ορασεως και σκοτια υμιν εσται εκ μαντειας και δυσεται ο ηλιος επι τους προφητας και συσκοτασει επ' αυτους η ημερα | 6 perciò, ei vi si farà notte e non vedrete più alcuna visione; e vi si farà scuro, e non potrete più indovinare; e il sole tramonterà a questi profeti, e il giorno scurerà loro. |
7 και καταισχυνθησονται οι ορωντες τα ενυπνια και καταγελασθησονται οι μαντεις και καταλαλησουσιν κατ' αυτων παντες αυτοι διοτι ουκ εσται ο εισακουων αυτων | 7 E i vedenti saranno svergognati, e gl’indovini confusi; e tutti quanti si veleranno il labbro di sopra; perciocchè non vi sarà risposta alcuna di Dio |
8 εαν μη εγω εμπλησω ισχυν εν πνευματι κυριου και κριματος και δυναστειας του απαγγειλαι τω ιακωβ ασεβειας αυτου και τω ισραηλ αμαρτιας αυτου | 8 Ma quant’è a me, io son ripieno di forza, per lo Spirito del Signore; e di dirittura, e di prodezza, per dichiarare a Giacobbe il suo misfatto, e ad Israele il suo peccato. |
9 ακουσατε δη ταυτα οι ηγουμενοι οικου ιακωβ και οι καταλοιποι οικου ισραηλ οι βδελυσσομενοι κριμα και παντα τα ορθα διαστρεφοντες | 9 Deh! udite questo, capi della casa di Giacobbe, e rettori della casa d’Israele, che abbominate la ragione, e pervertite ogni dirittura; |
10 οι οικοδομουντες σιων εν αιμασιν και ιερουσαλημ εν αδικιαις | 10 che edificate Sion di sangue, e Gerusalemme d’iniquità: |
11 οι ηγουμενοι αυτης μετα δωρων εκρινον και οι ιερεις αυτης μετα μισθου απεκρινοντο και οι προφηται αυτης μετα αργυριου εμαντευοντο και επι τον κυριον επανεπαυοντο λεγοντες ουχι κυριος εν ημιν εστιν ου μη επελθη εφ' ημας κακα | 11 I capi d’essa giudicano per presenti, e i suoi sacerdoti insegnano per prezzo, e i suoi profeti indovinano per danari; e pure ancora si appoggiano in sul Signore, dicendo: Non è il Signore nel mezzo di noi? male alcuno non ci sopraggiungerà. |
12 δια τουτο δι' υμας σιων ως αγρος αροτριαθησεται και ιερουσαλημ ως οπωροφυλακιον εσται και το ορος του οικου ως αλσος δρυμου | 12 Perciò, per cagion vostra Sion sarà arata come un campo, e Gerusalemme sarà ridotta in mucchi di ruine, e il monte del tempio in alti luoghi di selva |