ΙΩΝΑΣ - Giona - Jonah 4

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 και ελυπηθη ιωνας λυπην μεγαλην και συνεχυθη	1 Jonas en fut très mécontent, il se mit même en colère.
2 και προσευξατο προς κυριον και ειπεν ω κυριε ουχ ουτοι οι λογοι μου ετι οντος μου εν τη γη μου δια τουτο προεφθασα του φυγειν εις θαρσις διοτι εγνων οτι συ ελεημων και οικτιρμων μακροθυμος και πολυελεος και μετανοων επι ταις κακιαις	2 Il fit sa prière à Yahvé: “Ah Yahvé, c’est bien ce que je disais quand j’étais encore dans mon pays, et c’est pour cela que je me suis empressé de fuir à Tarsis. Je te connaissais comme le Dieu qui pardonne et fait miséricorde, lent à la colère, riche en bonté et vite fatigué de punir.
3 και νυν δεσποτα κυριε λαβε την ψυχην μου απ' εμου οτι καλον το αποθανειν με η ζην με	3 Dans ces conditions prends ma vie, Yahvé, car la mort vaut mieux pour moi que la vie.”
4 και ειπεν κυριος προς ιωναν ει σφοδρα λελυπησαι συ	4 Yahvé lui répondit: “Crois-tu que tu aies raison de te mettre en colère?”
5 και εξηλθεν ιωνας εκ της πολεως και εκαθισεν απεναντι της πολεως και εποιησεν εαυτω εκει σκηνην και εκαθητο υποκατω αυτης εν σκια εως ου απιδη τι εσται τη πολει	5 Jonas sortit de la ville du côté de l’est, et là il s’installa; il se fit une cabane pour y rester à l’ombre et voir ce qui arriverait à la ville.
6 και προσεταξεν κυριος ο θεος κολοκυνθη και ανεβη υπερ κεφαλης του ιωνα του ειναι σκιαν υπερανω της κεφαλης αυτου του σκιαζειν αυτω απο των κακων αυτου και εχαρη ιωνας επι τη κολοκυνθη χαραν μεγαλην	6 Yahvé Dieu fit pousser un ricin pour lui faire de l’ombre sur la tête et calmer sa colère. Le ricin grandit au-dessus de Jonas qui en était tout heureux,
7 και προσεταξεν ο θεος σκωληκι εωθινη τη επαυριον και επαταξεν την κολοκυνθαν και απεξηρανθη	7 mais le lendemain, au petit matin, Dieu fit venir un ver qui piqua le ricin; il se dessécha.
8 και εγενετο αμα τω ανατειλαι τον ηλιον και προσεταξεν ο θεος πνευματι καυσωνος συγκαιοντι και επαταξεν ο ηλιος επι την κεφαλην ιωνα και ωλιγοψυχησεν και απελεγετο την ψυχην αυτου και ειπεν καλον μοι αποθανειν με η ζην	8 Puis au lever du soleil Dieu fit venir de l’est un vent brûlant. Le soleil tapait si fort sur la tête de Jonas, qu’il se trouva mal et souhaita la mort. Il dit: “La mort vaut mieux pour moi que la vie.”
9 και ειπεν ο θεος προς ιωναν ει σφοδρα λελυπησαι συ επι τη κολοκυνθη και ειπεν σφοδρα λελυπημαι εγω εως θανατου	9 Mais Dieu lui dit: “As-tu raison de te mettre en colère pour ce ricin?” Il répondit: “Oui, j’ai bien raison d’être fâché à mort!”
10 και ειπεν κυριος συ εφεισω υπερ της κολοκυνθης υπερ ης ουκ εκακοπαθησας επ' αυτην και ουκ εξεθρεψας αυτην η εγενηθη υπο νυκτα και υπο νυκτα απωλετο	10 Alors Yahvé lui dit: “Tu te mets bien en peine pour ce ricin qui ne t’a coûté aucun travail et que tu n’as pas fait grandir, qui a poussé en une nuit et qui était sec la nuit suivante.
11 εγω δε ου φεισομαι υπερ νινευη της πολεως της μεγαλης εν η κατοικουσιν πλειους η δωδεκα μυριαδες ανθρωπων οιτινες ουκ εγνωσαν δεξιαν αυτων η αριστεραν αυτων και κτηνη πολλα .	11 Et moi, je ne devrais pas me mettre en peine pour Ninive, la grande ville, où vivent plus de 120 000 personnes qui ne distinguent pas le bien et le mal, sans parler de tous les animaux?”