ΒΑΡΟΥΧ - Baruch 4

LXX	JERUSALEM
1 αυτη η βιβλος των προσταγματων του θεου και ο νομος ο υπαρχων εις τον αιωνα παντες οι κρατουντες αυτης εις ζωην οι δε καταλειποντες αυτην αποθανουνται	1 Elle est le Livre des préceptes de Dieu, la Loi qui subsiste éternellement: quiconque la garde vivra,quiconque l'abandonne mourra.
2 επιστρεφου ιακωβ και επιλαβου αυτης διοδευσον προς την λαμψιν κατεναντι του φωτος αυτης	2 Reviens, Jacob, saisis-la, marche vers la splendeur, à sa lumière:
3 μη δως ετερω την δοξαν σου και τα συμφεροντα σοι εθνει αλλοτριω	3 ne cède pas à autrui ta gloire, à un peuple étranger tes privilèges.
4 μακαριοι εσμεν ισραηλ οτι τα αρεστα τω θεω ημιν γνωστα εστιν	4 Heureux sommes-nous, Israël: ce qui plaît à Dieu nous fut révélé!
5 θαρσειτε λαος μου μνημοσυνον ισραηλ	5 Courage, mon peuple, mémorial d'Israël!
6 επραθητε τοις εθνεσιν ουκ εις απωλειαν δια δε το παροργισαι υμας τον θεον παρεδοθητε τοις υπεναντιοις	6 Vous avez été vendus aux nations, mais non pour l'anéantissement. Ayant excité la colère de Dieu,vous avez été livrés à vos ennemis.
7 παρωξυνατε γαρ τον ποιησαντα υμας θυσαντες δαιμονιοις και ου θεω	7 Car vous aviez irrité votre Créateur en sacrifiant à des démons et non à Dieu.
8 επελαθεσθε δε τον τροφευσαντα υμας θεον αιωνιον ελυπησατε δε και την εκθρεψασαν υμας ιερουσαλημ	8 Vous aviez oublié le Dieu éternel, votre nourricier! Vous avez aussi attristé Jérusalem, votrenourricière;
9 ειδεν γαρ την επελθουσαν υμιν οργην παρα του θεου και ειπεν ακουσατε αι παροικοι σιων επηγαγεν μοι ο θεος πενθος μεγα	9 elle a vu fondre sur vous la colère venue de Dieu et elle a dit: Ecoutez, voisines de Sion: Dieu m'aenvoyé grande tristesse.
10 ειδον γαρ την αιχμαλωσιαν των υιων μου και των θυγατερων ην επηγαγεν αυτοις ο αιωνιος	10 J'ai vu la captivité de mes fils et filles que l'Eternel leur amena.
11 εθρεψα γαρ αυτους μετ' ευφροσυνης εξαπεστειλα δε μετα κλαυθμου και πενθους	11 Je les avais nourris avec joie; avec pleurs et tristesse je les vis partir.
12 μηδεις επιχαιρετω μοι τη χηρα και καταλειφθειση υπο πολλων ηρημωθην δια τας αμαρτιας των τεκνων μου διοτι εξεκλιναν εκ νομου θεου	12 Que nul ne se réjouisse sur moi, veuve et délaissée d'un grand nombre; je subis la solitude pour lespéchés de mes enfants, car ils se sont détournés de la Loi de Dieu,
13 δικαιωματα δε αυτου ουκ εγνωσαν ουδε επορευθησαν οδοις εντολων θεου ουδε τριβους παιδειας εν δικαιοσυνη αυτου επεβησαν	13 ils n'ont point connu ses préceptes, ni marché par les voies de ses préceptes, ni suivi les sentiers dediscipline selon sa justice.
14 ελθατωσαν αι παροικοι σιων και μνησθητε την αιχμαλωσιαν των υιων μου και θυγατερων ην επηγαγεν αυτοις ο αιωνιος	14 Qu'elles arrivent, les voisines de Sion! Rappelez-vous la captivité de mes fils et filles que l'Eternelleur amena!
15 επηγαγεν γαρ επ' αυτους εθνος μακροθεν εθνος αναιδες και αλλογλωσσον οι ουκ ησχυνθησαν πρεσβυτην ουδε παιδιον ηλεησαν	15 Car il amena sur eux une nation lointaine, une nation effrontée, à la langue barbare, sans respectpour le vieillard, sans pitié pour le petit enfant;
16 και απηγαγον τους αγαπητους της χηρας και απο των θυγατερων την μονην ηρημωσαν	16 on emmena les fils chéris de la veuve, on la laissa toute seule, privée de ses filles.
17 εγω δε τι δυνατη βοηθησαι υμιν	17 Moi, comment pourrais-je vous aider?
18 ο γαρ επαγαγων τα κακα υμιν εξελειται υμας εκ χειρος εχθρων υμων	18 Celui qui vous amena ces malheurs, c'est lui qui vous arrachera aux mains de vos ennemis.
19 βαδιζετε τεκνα βαδιζετε εγω γαρ κατελειφθην ερημος	19 Allez, mes enfants, allez votre chemin! Moi, je reste délaissée, solitaire;
20 εξεδυσαμην την στολην της ειρηνης ενεδυσαμην δε σακκον της δεησεως μου κεκραξομαι προς τον αιωνιον εν ταις ημεραις μου	20 j'ai quitté la robe de paix et revêtu le sac de ma supplication; je veux crier vers l'Eternel tant que jevivrai.
21 θαρσειτε τεκνα βοησατε προς τον θεον και εξελειται υμας εκ δυναστειας εκ χειρος εχθρων	21 Courage, mes enfants, criez vers Dieu: il vous arrachera à la violence et à la main de vos ennemis;
22 εγω γαρ ηλπισα επι τω αιωνιω την σωτηριαν υμων και ηλθεν μοι χαρα παρα του αγιου επι τη ελεημοσυνη η ηξει υμιν εν ταχει παρα του αιωνιου σωτηρος υμων	22 car j'attends de l'Eternel votre salut, une joie m'est venue du Saint, pour la miséricorde qui bientôtvous arrivera de l'Eternel, votre Sauveur.
23 εξεπεμψα γαρ υμας μετα πενθους και κλαυθμου αποδωσει δε μοι ο θεος υμας μετα χαρμοσυνης και ευφροσυνης εις τον αιωνα	23 Car avec tristesse et pleurs je vous ai vus partir, mais Dieu vous rendra à moi pour toujours dans lajoie et la jubilation.
24 ωσπερ γαρ νυν εωρακασιν αι παροικοι σιων την υμετεραν αιχμαλωσιαν ουτως οψονται εν ταχει την παρα του θεου υμων σωτηριαν η επελευσεται υμιν μετα δοξης μεγαλης και λαμπροτητος του αιωνιου	24 Comme les voisines de Sion voient maintenant votre captivité, ainsi verront-elles bientôt votresalut de par Dieu, qui vous surviendra avec grande gloire et éclat de l'Eternel.
25 τεκνα μακροθυμησατε την παρα του θεου επελθουσαν υμιν οργην κατεδιωξεν σε ο εχθρος σου και οψει αυτου την απωλειαν εν ταχει και επι τραχηλους αυτων επιβηση	25 Mes enfants, supportez la colère qui de Dieu vous est venue. Ton ennemi t'a persécuté, mais bientôttu verras sa ruine et sur sa nuque tu poseras ton pied.
26 οι τρυφεροι μου επορευθησαν οδους τραχειας ηρθησαν ως ποιμνιον ηρπασμενον υπο εχθρων	26 Mes enfants choyés ont marché par de rudes chemins, enlevés, tel un troupeau razzié par l'ennemi.
27 θαρσησατε τεκνα και βοησατε προς τον θεον εσται γαρ υμων υπο του επαγοντος μνεια	27 Courage, mes enfants, criez vers Dieu: Celui qui vous amena cela se souviendra de vous.
28 ωσπερ γαρ εγενετο η διανοια υμων εις το πλανηθηναι απο του θεου δεκαπλασιασατε επιστραφεντες ζητησαι αυτον	28 Comme votre pensée fut d'égarement loin de Dieu, revenus à lui, recherchez-le dix fois plus fort.
29 ο γαρ επαγαγων υμιν τα κακα επαξει υμιν την αιωνιον ευφροσυνην μετα της σωτηριας υμων	29 Car Celui qui vous amena ces malheurs vous ramènera, en vous sauvant, la joie éternelle.
30 θαρσει ιερουσαλημ παρακαλεσει σε ο ονομασας σε	30 Courage, Jérusalem: il te consolera, Celui qui t'a donné un nom.
31 δειλαιοι οι σε κακωσαντες και επιχαρεντες τη ση πτωσει	31 Malheur à ceux qui t'ont maltraitée et se sont réjouis de ta chute!
32 δειλαιαι αι πολεις αις εδουλευσαν τα τεκνα σου δειλαια η δεξαμενη τους υιους σου	32 Malheur aux cités dont furent esclaves tes enfants, malheur à celle qui reçut tes fils!
33 ωσπερ γαρ εχαρη επι τη ση πτωσει και ευφρανθη επι τω πτωματι σου ουτως λυπηθησεται επι τη εαυτης ερημια	33 Car de même qu'elle se réjouit de ta chute et fut heureuse de ta ruine, ainsi sera-t-elle affligée poursa propre dévastation.
34 και περιελω αυτης το αγαλλιαμα της πολυοχλιας και το αγαυριαμα αυτης εσται εις πενθος	34 Je lui ôterai son allégresse de ville bien peuplée, son insolence se changera en tristesse,
35 πυρ γαρ επελευσεται αυτη παρα του αιωνιου εις ημερας μακρας και κατοικηθησεται υπο δαιμονιων τον πλειονα χρονον	35 un feu lui surviendra de l'Eternel pour de longs jours, elle sera la demeure de démons pourlongtemps.
36 περιβλεψαι προς ανατολας ιερουσαλημ και ιδε την ευφροσυνην την παρα του θεου σοι ερχομενην	36 Jérusalem, regarde vers l'Orient, vois la joie qui te vient de Dieu.
37 ιδου ερχονται οι υιοι σου ους εξαπεστειλας ερχονται συνηγμενοι απ' ανατολων εως δυσμων τω ρηματι του αγιου χαιροντες τη του θεου δοξη	37 Voici: ils reviennent, les fils que tu vis partir, ils reviennent rassemblés du levant au couchant, surl'ordre du Saint, jubilants de la gloire de Dieu.