ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 58

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 αναβοησον εν ισχυι και μη φειση ως σαλπιγγα υψωσον την φωνην σου και αναγγειλον τω λαω μου τα αμαρτηματα αυτων και τω οικω ιακωβ τας ανομιας αυτων	1 Crie de toutes tes forces, ne te retiens pas, que ta voix retentisse comme un cor! Montre à mon peuple ses fautes, dis ses péchés à la maison de Jacob.
2 εμε ημεραν εξ ημερας ζητουσιν και γνωναι μου τας οδους επιθυμουσιν ως λαος δικαιοσυνην πεποιηκως και κρισιν θεου αυτου μη εγκαταλελοιπως αιτουσιν με νυν κρισιν δικαιαν και εγγιζειν θεω επιθυμουσιν	2 Jour après jour ils me recherchent et veulent connaître mes chemins, comme une nation qui pratique la justice et n’oublie pas la loi de son Dieu. Ils me consultent sur leurs devoirs, ils veulent être proches de Dieu.
3 λεγοντες τι οτι ενηστευσαμεν και ουκ ειδες εταπεινωσαμεν τας ψυχας ημων και ουκ εγνως εν γαρ ταις ημεραις των νηστειων υμων ευρισκετε τα θεληματα υμων και παντας τους υποχειριους υμων υπονυσσετε	3 “À quoi nous sert de jeûner, disent-ils, si tu ne le vois pas? Pourquoi faire pénitence si tu n’en tiens pas compte?” C’est que le jour où vous jeûnez, vous traitez vos affaires et vous pressez tous vos ouvriers.
4 ει εις κρισεις και μαχας νηστευετε και τυπτετε πυγμαις ταπεινον ινα τι μοι νηστευετε ως σημερον ακουσθηναι εν κραυγη την φωνην υμων	4 Vous sortez du jeûne pour vous disputer et vous quereller; vous frappez du poing méchamment. Ce n’est pas en jeûnant de la sorte que votre voix se fera entendre là-haut.
5 ου ταυτην την νηστειαν εξελεξαμην και ημεραν ταπεινουν ανθρωπον την ψυχην αυτου ουδ' αν καμψης ως κρικον τον τραχηλον σου και σακκον και σποδον υποστρωση ουδ' ουτως καλεσετε νηστειαν δεκτην	5 Qu’est-ce qu’un jeûne auquel je prends plaisir, un jour où l’homme s’humilie? S’agit-il de courber la tête comme un jonc, de se coucher sur le sac et la cendre, est-ce cela que tu appelles un jeûne, un jour agréable à Yahvé?
6 ουχι τοιαυτην νηστειαν εγω εξελεξαμην λεγει κυριος αλλα λυε παντα συνδεσμον αδικιας διαλυε στραγγαλιας βιαιων συναλλαγματων αποστελλε τεθραυσμενους εν αφεσει και πασαν συγγραφην αδικον διασπα	6 Voici le jeûne qui m’est agréable: détacher les chaînes injustes, défaire les liens du joug, renvoyer libres les opprimés et briser tous les jougs.
7 διαθρυπτε πεινωντι τον αρτον σου και πτωχους αστεγους εισαγε εις τον οικον σου εαν ιδης γυμνον περιβαλε και απο των οικειων του σπερματος σου ουχ υπεροψη	7 Tu partageras ton pain avec celui qui a faim, tu accueilleras chez toi les pauvres sans abri, tu vêtiras celui que tu vois nu au lieu de te dérober devant lui, car il est ta propre chair.
8 τοτε ραγησεται προιμον το φως σου και τα ιαματα σου ταχυ ανατελει και προπορευσεται εμπροσθεν σου η δικαιοσυνη σου και η δοξα του θεου περιστελει σε	8 Alors ta lumière se lèvera comme l’aurore et tes plaies se fermeront vite. Tes mérites iront devant toi, et la Gloire de Yahvé marchera sur tes pas.
9 τοτε βοηση και ο θεος εισακουσεται σου ετι λαλουντος σου ερει ιδου παρειμι εαν αφελης απο σου συνδεσμον και χειροτονιαν και ρημα γογγυσμου	9 Alors, si tu appelles, Yahvé répondra. Si tu cries, il dira: Me voici! Si tu élimines de chez toi le joug, le geste brutal, les paroles méchantes,
10 και δως πεινωντι τον αρτον εκ ψυχης σου και ψυχην τεταπεινωμενην εμπλησης τοτε ανατελει εν τω σκοτει το φως σου και το σκοτος σου ως μεσημβρια	10 si tu partages ton bien avec celui qui a faim, si tu fais que l’opprimé mange à sa faim, ta lumière alors se lèvera dans les ténèbres et tes nuits deviendront lumière de midi.
11 και εσται ο θεος σου μετα σου δια παντος και εμπλησθηση καθαπερ επιθυμει η ψυχη σου και τα οστα σου πιανθησεται και εση ως κηπος μεθυων και ως πηγη ην μη εξελιπεν υδωρ και τα οστα σου ως βοτανη ανατελει και πιανθησεται και κληρονομησουσι γενεας γενεων	11 Yahvé te donnera en tout temps le repos; il te mettra à l’aise dans les endroits torrides. Il rafraîchira tes os, il fera de toi un jardin irrigué, dont les eaux jamais ne tarissent.
12 και οικοδομηθησονται σου αι ερημοι αιωνιοι και εσται σου τα θεμελια αιωνια γενεων γενεαις και κληθηση οικοδομος φραγμων και τους τριβους τους ανα μεσον παυσεις	12 Tu rebâtiras les ruines anciennes, tu relèveras les fondations des âges passés. Tu resteras comme celui qui a réparé les brèches et fait, des ruines, des demeures.”
13 εαν αποστρεψης τον ποδα σου απο των σαββατων του μη ποιειν τα θεληματα σου εν τη ημερα τη αγια και καλεσεις τα σαββατα τρυφερα αγια τω θεω σου ουκ αρεις τον ποδα σου επ' εργω ουδε λαλησεις λογον εν οργη εκ του στοματος σου	13 Évite les marches quand c’est le sabbat, ne fais pas tes courses pendant mon saint jour. Traite le sabbat comme un jour délicieux, fais du jour saint de Yahvé un jour tout spécial. Honore-le, arrête tes activités, laisse là tes intérêts et les discussions d’affaires.
14 και εση πεποιθως επι κυριον και αναβιβασει σε επι τα αγαθα της γης και ψωμιει σε την κληρονομιαν ιακωβ του πατρος σου το γαρ στομα κυριου ελαλησεν ταυτα	14 Alors tu trouveras en Yahvé ta joie. Je te mènerai par les chemins des sommets et je te nourrirai sur les terres de Jacob, ton père: la bouche de Yahvé a parlé.