ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 47

LXX	NEW AMERICAN BIBLE
1 καταβηθι καθισον επι την γην παρθενος θυγατηρ βαβυλωνος εισελθε εις το σκοτος θυγατηρ χαλδαιων οτι ουκετι προστεθηση κληθηναι απαλη και τρυφερα	1 Come down, sit in the dust, O virgin daughter Babylon; Sit on the ground, dethroned, O daughter of the Chaldeans. No longer shall you be called dainty and delicate.
2 λαβε μυλον αλεσον αλευρον αποκαλυψαι το κατακαλυμμα σου ανακαλυψαι τας πολιας ανασυραι τας κνημας διαβηθι ποταμους	2 Take the millstone and grind flour, remove your veil; Strip off your train, bare your legs, pass through the streams.
3 ανακαλυφθησεται η αισχυνη σου φανησονται οι ονειδισμοι σου το δικαιον εκ σου λημψομαι ουκετι μη παραδω ανθρωποις	3 Your nakedness shall be uncovered and your shame be seen; I will take vengeance, I will yield to no entreaty, says our redeemer,
4 ειπεν ο ρυσαμενος σε κυριος σαβαωθ ονομα αυτω αγιος ισραηλ	4 Whose name is the LORD of hosts, the Holy One of Israel.
5 καθισον κατανενυγμενη εισελθε εις το σκοτος θυγατηρ χαλδαιων ουκετι μη κληθης ισχυς βασιλειας	5 Go into darkness and sit in silence, O daughter of the Chaldeans, No longer shall you be called sovereign mistress of kingdoms.
6 παρωξυνθην επι τω λαω μου εμιανας την κληρονομιαν μου εγω εδωκα εις την χειρα σου συ δε ουκ εδωκας αυτοις ελεος του πρεσβυτερου εβαρυνας τον ζυγον σφοδρα	6 Angry at my people, I profaned my inheritance, And I gave them into your hand; but you showed them no mercy, And upon old men you laid a very heavy yoke.
7 και ειπας εις τον αιωνα εσομαι αρχουσα ουκ ενοησας ταυτα εν τη καρδια σου ουδε εμνησθης τα εσχατα	7 You said, "I shall remain always, a sovereign mistress forever!" But you did not lay these things to heart, you disregarded their outcome.
8 νυν δε ακουσον ταυτα η τρυφερα η καθημενη πεποιθυια η λεγουσα εν τη καρδια αυτης εγω ειμι και ουκ εστιν ετερα ου καθιω χηρα ουδε γνωσομαι ορφανειαν	8 Now hear this, voluptuous one, enthroned securely, Saying to yourself, "I, and no one else! I shall never be a widow, or suffer the loss of my children"--
9 νυν δε ηξει εξαιφνης επι σε τα δυο ταυτα εν μια ημερα χηρεια και ατεκνια ηξει εξαιφνης επι σε εν τη φαρμακεια σου εν τη ισχυι των επαοιδων σου σφοδρα	9 Both these things shall come to you suddenly, in a single day: Complete bereavement and widowhood shall come upon you For your many sorceries and the great number of your spells;
10 τη ελπιδι της πονηριας σου συ γαρ ειπας εγω ειμι και ουκ εστιν ετερα γνωθι οτι η συνεσις τουτων και η πορνεια σου εσται σοι αισχυνη και ειπας τη καρδια σου εγω ειμι και ουκ εστιν ετερα	10 Because you felt secure in your wickedness, and said, "No one sees me." Your wisdom and your knowledge led you astray, And you said to yourself, "I, and no one else!"
11 και ηξει επι σε απωλεια και ου μη γνως βοθυνος και εμπεση εις αυτον και ηξει επι σε ταλαιπωρια και ου μη δυνηση καθαρα γενεσθαι και ηξει επι σε εξαπινης απωλεια και ου μη γνως	11 But upon you shall come evil you will not know how to predict; Disaster shall befall you which you cannot allay. Suddenly there shall come upon you ruin which you will not expect.
12 στηθι νυν εν ταις επαοιδαις σου και τη πολλη φαρμακεια σου α εμανθανες εκ νεοτητος σου ει δυνηση ωφεληθηναι	12 Keep up, now, your spells and your many sorceries. Perhaps you can make them avail, perhaps you can strike terror!
13 κεκοπιακας εν ταις βουλαις σου στητωσαν και σωσατωσαν σε οι αστρολογοι του ουρανου οι ορωντες τους αστερας αναγγειλατωσαν σοι τι μελλει επι σε ερχεσθαι	13 You wearied yourself with many consultations, at which you toiled from your youth; Let the astrologers stand forth to save you, the stargazers who forecast at each new moon what would happen to you.
14 ιδου παντες ως φρυγανα επι πυρι κατακαησονται και ου μη εξελωνται την ψυχην αυτων εκ φλογος οτι εχεις ανθρακας πυρος καθισαι επ' αυτους	14 Lo, they are like stubble, fire consumes them; They cannot save themselves from the spreading flames. This is no warming ember, no fire to sit before.
15 ουτοι εσονται σοι βοηθεια εκοπιασας εν τη μεταβολη σου εκ νεοτητος ανθρωπος καθ' εαυτον επλανηθη σοι δε ουκ εσται σωτηρια	15 Thus do your wizards serve you with whom you have toiled from your youth; Each wanders his own way, with none to save you.