1 τοις πασιν χρονος και καιρος τω παντι πραγματι υπο τον ουρανον | 1 There is a season for everything, a time for every occupation under heaven: |
2 καιρος του τεκειν και καιρος του αποθανειν καιρος του φυτευσαι και καιρος του εκτιλαι πεφυτευμενον | 2 A time for giving birth, a time for dying; a time for planting, a time for uprooting what has been planted. |
3 καιρος του αποκτειναι και καιρος του ιασασθαι καιρος του καθελειν και καιρος του οικοδομησαι | 3 A time for kil ing, a time for healing; a time for knocking down, a time for building. |
4 καιρος του κλαυσαι και καιρος του γελασαι καιρος του κοψασθαι και καιρος του ορχησασθαι | 4 A time for tears, a time for laughter; a time for mourning, a time for dancing. |
5 καιρος του βαλειν λιθους και καιρος του συναγαγειν λιθους καιρος του περιλαβειν και καιρος του μακρυνθηναι απο περιλημψεως | 5 A time for throwing stones away, a time for gathering them; a time for embracing, a time to refrain fromembracing. |
6 καιρος του ζητησαι και καιρος του απολεσαι καιρος του φυλαξαι και καιρος του εκβαλειν | 6 A time for searching, a time for losing; a time for keeping, a time for discarding. |
7 καιρος του ρηξαι και καιρος του ραψαι καιρος του σιγαν και καιρος του λαλειν | 7 A time for tearing, a time for sewing; a time for keeping silent, a time for speaking. |
8 καιρος του φιλησαι και καιρος του μισησαι καιρος πολεμου και καιρος ειρηνης | 8 A time for loving, a time for hating; a time for war, a time for peace. |
9 τις περισσεια του ποιουντος εν οις αυτος μοχθει | 9 What do people gain from the efforts they make? |
10 ειδον συν τον περισπασμον ον εδωκεν ο θεος τοις υιοις του ανθρωπου του περισπασθαι εν αυτω | 10 I contemplate the task that God gives humanity to labour at. |
11 συν τα παντα εποιησεν καλα εν καιρω αυτου και γε συν τον αιωνα εδωκεν εν καρδια αυτων οπως μη ευρη ο ανθρωπος το ποιημα ο εποιησεν ο θεος απ' αρχης και μεχρι τελους | 11 All that he does is apt for its time; but although he has given us an awareness of the passage of time,we can grasp neither the beginning nor the end of what God does. |
12 εγνων οτι ουκ εστιν αγαθον εν αυτοις ει μη του ευφρανθηναι και του ποιειν αγαθον εν ζωη αυτου | 12 I know there is no happiness for a human being except in pleasure and enjoyment through life. |
13 και γε πας ο ανθρωπος ος φαγεται και πιεται και ιδη αγαθον εν παντι μοχθω αυτου δομα θεου εστιν | 13 And when we eat and drink and find happiness in all our achievements, this is a gift from God. |
14 εγνων οτι παντα οσα εποιησεν ο θεος αυτα εσται εις τον αιωνα επ' αυτω ουκ εστιν προσθειναι και απ' αυτου ουκ εστιν αφελειν και ο θεος εποιησεν ινα φοβηθωσιν απο προσωπου αυτου | 14 I know that whatever God does wil be for ever. To this there is nothing to add, from this there isnothing to subtract, and the way God acts inspires dread. |
15 το γενομενον ηδη εστιν και οσα του γινεσθαι ηδη γεγονεν και ο θεος ζητησει τον διωκομενον | 15 What is, has been already, what will be, is already; God seeks out anyone who is persecuted. |
16 και ετι ειδον υπο τον ηλιον τοπον της κρισεως εκει ο ασεβης και τοπον του δικαιου εκει ο ασεβης | 16 Again I observe under the sun: crime is where justice should be, the criminal is where the uprightshould be. |
17 ειπα εγω εν καρδια μου συν τον δικαιον και συν τον ασεβη κρινει ο θεος οτι καιρος τω παντι πραγματι και επι παντι τω ποιηματι | 17 And I think to myself: the upright and the criminal will both be judged by God, since there is a time forevery thing and every action here. |
18 εκει ειπα εγω εν καρδια μου περι λαλιας υιων του ανθρωπου οτι διακρινει αυτους ο θεος και του δειξαι οτι αυτοι κτηνη εισιν και γε αυτοις | 18 I think to myself: where human beings are concerned, this is so that God can test them and show themthat they are animals. |
19 οτι συναντημα υιων του ανθρωπου και συναντημα του κτηνους συναντημα εν αυτοις ως ο θανατος τουτου ουτως ο θανατος τουτου και πνευμα εν τοις πασιν και τι επερισσευσεν ο ανθρωπος παρα το κτηνος ουδεν οτι τα παντα ματαιοτης | 19 For the fate of human and the fate of animal is the same: as the one dies, so the other dies; both havethe selfsame breath. Human is in no way better off than animal -- since al is futile. |
20 τα παντα πορευεται εις τοπον ενα τα παντα εγενετο απο του χοος και τα παντα επιστρεφει εις τον χουν | 20 Everything goes to the same place, everything comes from the dust, everything returns to the dust. |
21 και τις οιδεν πνευμα υιων του ανθρωπου ει αναβαινει αυτο εις ανω και πνευμα του κτηνους ει καταβαινει αυτο κατω εις γην | 21 Who knows if the human spirit mounts upward or if the animal spirit goes downward to the earth? |
22 και ειδον οτι ουκ εστιν αγαθον ει μη ο ευφρανθησεται ο ανθρωπος εν ποιημασιν αυτου οτι αυτο μερις αυτου οτι τις αξει αυτον του ιδειν εν ω εαν γενηται μετ' αυτον | 22 I see there is no contentment for a human being except happiness in achievement; such is the lot of ahuman beings. No one can tel us what wil happen after we are gone. |