ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 54

LXX	VULGATA
1 εις το τελος εν υμνοις συνεσεως τω δαυιδ	1 In finem, in carminibus. Intellectus David.
2 ενωτισαι ο θεος την προσευχην μου και μη υπεριδης την δεησιν μου	2 Exaudi, Deus, orationem meam, et ne despexeris deprecationem meam :
3 προσχες μοι και εισακουσον μου ελυπηθην εν τη αδολεσχια μου και εταραχθην	3 intende mihi, et exaudi me. Contristatus sum in exercitatione mea, et conturbatus sum
4 απο φωνης εχθρου και απο θλιψεως αμαρτωλου οτι εξεκλιναν επ' εμε ανομιαν και εν οργη ενεκοτουν μοι	4 a voce inimici, et a tribulatione peccatoris. Quoniam declinaverunt in me iniquitates, et in ira molesti erant mihi.
5 η καρδια μου εταραχθη εν εμοι και δειλια θανατου επεπεσεν επ' εμε	5 Cor meum conturbatum est in me, et formido mortis cecidit super me.
6 φοβος και τρομος ηλθεν επ' εμε και εκαλυψεν με σκοτος	6 Timor et tremor venerunt super me, et contexerunt me tenebræ.
7 και ειπα τις δωσει μοι πτερυγας ωσει περιστερας και πετασθησομαι και καταπαυσω	7 Et dixi : Quis dabit mihi pennas sicut columbæ, et volabo, et requiescam ?
8 ιδου εμακρυνα φυγαδευων και ηυλισθην εν τη ερημω διαψαλμα	8 Ecce elongavi fugiens, et mansi in solitudine.
9 προσεδεχομην τον σωζοντα με απο ολιγοψυχιας και καταιγιδος	9 Exspectabam eum qui salvum me fecit a pusillanimitate spiritus, et tempestate.
10 καταποντισον κυριε και καταδιελε τας γλωσσας αυτων οτι ειδον ανομιαν και αντιλογιαν εν τη πολει	10 Præcipita, Domine ; divide linguas eorum : quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate.
11 ημερας και νυκτος κυκλωσει αυτην επι τα τειχη αυτης ανομια και κοπος εν μεσω αυτης και αδικια	11 Die ac nocte circumdabit eam super muros ejus iniquitas ; et labor in medio ejus,
12 και ουκ εξελιπεν εκ των πλατειων αυτης τοκος και δολος	12 et injustitia : et non defecit de plateis ejus usura et dolus.
13 οτι ει εχθρος ωνειδισεν με υπηνεγκα αν και ει ο μισων με επ' εμε εμεγαλορρημονησεν εκρυβην αν απ' αυτου	13 Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, sustinuissem utique. Et si is qui oderat me super me magna locutus fuisset, abscondissem me forsitan ab eo.
14 συ δε ανθρωπε ισοψυχε ηγεμων μου και γνωστε μου	14 Tu vero homo unanimis, dux meus, et notus meus :
15 ος επι το αυτο μοι εγλυκανας εδεσματα εν τω οικω του θεου επορευθημεν εν ομονοια	15 qui simul mecum dulces capiebas cibos ; in domo Dei ambulavimus cum consensu.
16 ελθετω θανατος επ' αυτους και καταβητωσαν εις αδου ζωντες οτι πονηριαι εν ταις παροικιαις αυτων εν μεσω αυτων	16 Veniat mors super illos, et descendant in infernum viventes : quoniam nequitiæ in habitaculis eorum, in medio eorum.
17 εγω δε προς τον θεον εκεκραξα και ο κυριος εισηκουσεν μου	17 Ego autem ad Deum clamavi, et Dominus salvabit me.
18 εσπερας και πρωι και μεσημβριας διηγησομαι απαγγελω και εισακουσεται της φωνης μου	18 Vespere, et mane, et meridie, narrabo, et annuntiabo ; et exaudiet vocem meam.
19 λυτρωσεται εν ειρηνη την ψυχην μου απο των εγγιζοντων μοι οτι εν πολλοις ησαν συν εμοι	19 Redimet in pace animam meam ab his qui appropinquant mihi : quoniam inter multos erant mecum.
20 εισακουσεται ο θεος και ταπεινωσει αυτους ο υπαρχων προ των αιωνων διαψαλμα ου γαρ εστιν αυτοις ανταλλαγμα και ουκ εφοβηθησαν τον θεον	20 Exaudiet Deus, et humiliabit illos, qui est ante sæcula. Non enim est illis commutatio, et non timuerunt Deum.
21 εξετεινεν την χειρα αυτου εν τω αποδιδοναι εβεβηλωσαν την διαθηκην αυτου	21 Extendit manum suam in retribuendo ; contaminaverunt testamentum ejus :
22 διεμερισθησαν απο οργης του προσωπου αυτου και ηγγισεν η καρδια αυτου ηπαλυνθησαν οι λογοι αυτου υπερ ελαιον και αυτοι εισιν βολιδες	22 divisi sunt ab ira vultus ejus, et appropinquavit cor illius. Molliti sunt sermones ejus super oleum ; et ipsi sunt jacula.
23 επιρριψον επι κυριον την μεριμναν σου και αυτος σε διαθρεψει ου δωσει εις τον αιωνα σαλον τω δικαιω	23 Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet ; non dabit in æternum fluctuationem justo.
24 συ δε ο θεος καταξεις αυτους εις φρεαρ διαφθορας ανδρες αιματων και δολιοτητος ου μη ημισευσωσιν τας ημερας αυτων εγω δε ελπιω επι σε κυριε	24 Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus. Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos ; ego autem sperabo in te, Domine.