1 υπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγει | 1 Bildad of Shuah spoke next. He said: |
2 μεχρι τινος λαλησεις ταυτα πνευμα πολυρημον του στοματος σου | 2 How much longer are you going to talk like this and go blustering on in this way? |
3 μη ο κυριος αδικησει κρινων η ο τα παντα ποιησας ταραξει το δικαιον | 3 Can God deflect the course of right or Shaddai falsify justice? |
4 ει οι υιοι σου ημαρτον εναντιον αυτου απεστειλεν εν χειρι ανομιας αυτων | 4 If your sons sinned against him, he has punished them for their wrong-doing. |
5 συ δε ορθριζε προς κυριον παντοκρατορα δεομενος | 5 You for your part, if you are pure and honest, must now seek God, plead with Shaddai. |
6 ει καθαρος ει και αληθινος δεησεως επακουσεται σου αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης | 6 Forthwith his light wil shine on you and he wil restore an upright man's house to prosperity. |
7 εσται ουν τα μεν πρωτα σου ολιγα τα δε εσχατα σου αμυθητα | 7 Your former state wil seem as nothing to you, so great wil your future be. |
8 επερωτησον γαρ γενεαν πρωτην εξιχνιασον δε κατα γενος πατερων | 8 Question the generation that has passed, meditate on the experience of its ancestors- |
9 χθιζοι γαρ εσμεν και ουκ οιδαμεν σκια γαρ εστιν ημων επι της γης ο βιος | 9 for we children of yesterday, we know nothing, our life on earth passes like a shadow- |
10 η ουχ ουτοι σε διδαξουσιν και αναγγελουσιν και εκ καρδιας εξαξουσιν ρηματα | 10 but they wil teach you, they will tel you, and their thought is expressed in these sayings, |
11 μη θαλλει παπυρος ανευ υδατος η υψωθησεται βουτομον ανευ ποτου | 11 'Can papyrus flourish except in marshes? Without water can the rushes grow? |
12 ετι ον επι ριζης και ου μη θερισθη προ του πιειν πασα βοτανη ουχι ξηραινεται | 12 Even when green and before being cut, fastest of al plants they wither. |
13 ουτως τοινυν εσται τα εσχατα παντων των επιλανθανομενων του κυριου ελπις γαρ ασεβους απολειται | 13 Such is the fate of al who forget God; so perishes the hope of the godless. |
14 αοικητος γαρ αυτου εσται ο οικος αραχνη δε αυτου αποβησεται η σκηνη | 14 His hope is nothing but gossamer, his confidence a spider's web. |
15 εαν υπερειση την οικιαν αυτου ου μη στη επιλαβομενου δε αυτου ου μη υπομεινη | 15 Let him lean on his house, it wil not stand firm; cling to it, it wil not hold. |
16 υγρος γαρ εστιν υπο ηλιου και εκ σαπριας αυτου ο ραδαμνος αυτου εξελευσεται | 16 Like some lush plant in the sunlight, he sent his young shoots sprouting over the garden; |
17 επι συναγωγην λιθων κοιμαται εν δε μεσω χαλικων ζησεται | 17 but his roots were twined in a heap of stones, he drew his life among the rocks. |
18 εαν καταπιη ο τοπος ψευσεται αυτον ουχ εορακας τοιαυτα | 18 Snatch him from his bed, and it denies it ever saw him. |
19 οτι καταστροφη ασεβους τοιαυτη εκ δε γης αλλον αναβλαστησει | 19 Now he rots on the roadside, and others are springing up in the soil. |
20 ο γαρ κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον παν δε δωρον ασεβους ου δεξεται | 20 Believe me, God neither spurns anyone of integrity, nor lends his aid to the evil. |
21 αληθινων δε στομα εμπλησει γελωτος τα δε χειλη αυτων εξομολογησεως | 21 Once again laughter may fil your mouth and cries of joy break from your lips. |
22 οι δε εχθροι αυτων ενδυσονται αισχυνην διαιτα δε ασεβους ουκ εσται | 22 Your enemies will be covered with shame and the tent of the wicked wil vanish!' |