ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α´ - 1 Maccabei - Maccabees I 3

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 και ανεστη ιουδας ο καλουμενος μακκαβαιος υιος αυτου αντ' αυτου	1 Son fils Judas, surnommé Maccabée, prit sa place;
2 και εβοηθουν αυτω παντες οι αδελφοι αυτου και παντες οσοι εκολληθησαν τω πατρι αυτου και επολεμουν τον πολεμον ισραηλ μετ' ευφροσυνης	2 ses frères et tous ceux qui avaient pris le parti de son père lui apportèrent leur concours, et ils menèrent le combat d’Israël avec ardeur.
3 και επλατυνεν δοξαν τω λαω αυτου και ενεδυσατο θωρακα ως γιγας και συνεζωσατο τα σκευη τα πολεμικα αυτου και πολεμους συνεστησατο σκεπαζων παρεμβολην εν ρομφαια	3 Il étendit la renommée de son peuple, c’était un géant lorsqu’il revêtait sa cuirasse et prenait ses armes pour engager le combat. Son épée protégeait le camp d’Israël.
4 και ωμοιωθη λεοντι εν τοις εργοις αυτου και ως σκυμνος ερευγομενος εις θηραν	4 Dans les batailles, il était comme un lion, comme un jeune lion qui rugit après sa proie.
5 και εδιωξεν ανομους εξερευνων και τους ταρασσοντας τον λαον αυτου εφλογισεν	5 Il fit la chasse aux renégats, il les recherchait, il livra au feu ceux qui troublaient son peuple.
6 και συνεσταλησαν ανομοι απο του φοβου αυτου και παντες οι εργαται της ανομιας συνεταραχθησαν και ευοδωθη σωτηρια εν χειρι αυτου	6 Il jetait la terreur parmi les renégats, ceux qui s’en prenaient à la Loi étaient effrayés, et grâce à lui, la libération fut menée à bien.
7 και επικρανεν βασιλεις πολλους και ευφρανεν τον ιακωβ εν τοις εργοις αυτου και εως του αιωνος το μνημοσυνον αυτου εις ευλογιαν	7 Il rendit la vie amère à plus d’un roi, mais ses actions mettaient Jacob en joie: sa mémoire sera bénie pour toujours.
8 και διηλθεν εν πολεσιν ιουδα και εξωλεθρευσεν ασεβεις εξ αυτης και απεστρεψεν οργην απο ισραηλ	8 Il parcourut les villes de Juda, il en extermina les impies, il détourna d’Israël la colère divine.
9 και ωνομασθη εως εσχατου γης και συνηγαγεν απολλυμενους	9 Son nom devint célèbre jusqu’aux extrémités du monde, lui qui a rassemblé ceux qui étaient perdus.
10 και συνηγαγεν απολλωνιος εθνη και απο σαμαρειας δυναμιν μεγαλην του πολεμησαι προς τον ισραηλ	10 Apollonius rassembla des païens et beaucoup de gens de Samarie pour combattre Israël.
11 και εγνω ιουδας και εξηλθεν εις συναντησιν αυτω και επαταξεν αυτον και απεκτεινεν και επεσον τραυματιαι πολλοι και οι επιλοιποι εφυγον	11 Lorsque Judas l’apprit, il sortit à sa rencontre, il l’assaillit et le tua; beaucoup tombèrent blessés à mort et le reste prit la fuite.
12 και ελαβον τα σκυλα αυτων και την μαχαιραν απολλωνιου ελαβεν ιουδας και ην πολεμων εν αυτη πασας τας ημερας	12 Lorsqu’on ramassa les dépouilles, Judas prit pour lui l’épée d’Apollonius; dès ce moment il s’en servit toujours dans les combats.
13 και ηκουσεν σηρων ο αρχων της δυναμεως συριας οτι ηθροισεν ιουδας αθροισμα και εκκλησιαν πιστων μετ' αυτου και εκπορευομενων εις πολεμον	13 Séron, le général de l’armée de Syrie, apprit que Judas avait réuni autour de lui beaucoup de croyants et d’hommes de guerre.
14 και ειπεν ποιησω εμαυτω ονομα και δοξασθησομαι εν τη βασιλεια και πολεμησω τον ιουδαν και τους συν αυτω τους εξουδενουντας τον λογον του βασιλεως	14 Il se dit alors: “J’ai l’occasion de me rendre célèbre et de me couvrir de gloire dans le royaume. Je vais combattre Judas et ses hommes qui méprisent les ordres du roi.”
15 και προσεθετο και ανεβη μετ' αυτου παρεμβολη ασεβων ισχυρα βοηθησαι αυτω ποιησαι την εκδικησιν εν υιοις ισραηλ	15 Il arriva donc à son tour avec une puissante armée d’impies pour tirer vengeance des fils d’Israël.
16 και ηγγισεν εως αναβασεως βαιθωρων και εξηλθεν ιουδας εις συναντησιν αυτω ολιγοστος	16 Comme il approchait de la montée de Beth-Horon, Judas sortit à sa rencontre avec peu de monde.
17 ως δε ειδον την παρεμβολην ερχομενην εις συναντησιν αυτων ειπον τω ιουδα τι δυνησομεθα ολιγοστοι οντες πολεμησαι προς πληθος τοσουτο ισχυρον και ημεις εκλελυμεθα ασιτουντες σημερον	17 En voyant le détachement qui s’avançait contre eux, les hommes de Judas lui dirent: “Comment pourrons-nous lutter contre une si forte troupe, étant si peu nombreux? De plus nous sommes sans forces, car nous n’avons rien mangé aujourd’hui.”
18 και ειπεν ιουδας ευκοπον εστιν συγκλεισθηναι πολλους εν χερσιν ολιγων και ουκ εστιν διαφορα εναντιον του ουρανου σωζειν εν πολλοις η εν ολιγοις	18 Judas leur répondit: “Ce n’est pas difficile que beaucoup d’hommes soient vaincus par un petit nombre. Pour le Ciel c’est la même chose de donner le salut avec beaucoup d’hommes ou avec peu de monde:
19 οτι ουκ εν πληθει δυναμεως νικη πολεμου εστιν αλλ' εκ του ουρανου η ισχυς	19 sachez qu’à la guerre la victoire ne va pas aux plus nombreux, car c’est du Ciel que vient la force.
20 αυτοι ερχονται εφ' ημας εν πληθει υβρεως και ανομιας του εξαραι ημας και τας γυναικας ημων και τα τεκνα ημων του σκυλευσαι ημας	20 Eux s’avancent contre nous pleins d’orgueil et d’impiété, ils veulent nous exterminer, nous, nos femmes et nos enfants, et prendre nos biens.
21 ημεις δε πολεμουμεν περι των ψυχων ημων και των νομιμων ημων	21 Mais nous, nous défendons nos vies et nos lois,
22 και αυτος συντριψει αυτους προ προσωπου ημων υμεις δε μη φοβεισθε απ' αυτων	22 et le Ciel les brisera devant nous. N’ayez pas peur d’eux!”
23 ως δε επαυσατο λαλων ενηλατο εις αυτους αφνω και συνετριβη σηρων και η παρεμβολη αυτου ενωπιον αυτου	23 Lorsqu’il eut fini de parler, il se jeta sur eux à l’improviste: Séron et son armée furent écrasés.
24 και εδιωκον αυτον εν τη καταβασει βαιθωρων εως του πεδιου και επεσον απ' αυτων εις ανδρας οκτακοσιους οι δε λοιποι εφυγον εις γην φυλιστιιμ	24 Ils les poursuivirent dans la descente de Beth-Horon jusqu’à la plaine; 800 hommes environ tombèrent et le reste s’enfuit vers le pays des Philistins.
25 και ηρξατο ο φοβος ιουδου και των αδελφων αυτου και η πτοη επεπιπτεν επι τα εθνη τα κυκλω αυτων	25 On commença à redouter Judas et ses frères et la crainte s’empara de toutes les nations d’alentour;
26 και ηγγισεν εως του βασιλεως το ονομα αυτου και υπερ των παραταξεων ιουδου εξηγειτο τα εθνη	26 même le roi connaissait son nom et toutes les nations parlaient des batailles de Judas.
27 ως δε ηκουσεν ο βασιλευς αντιοχος τους λογους τουτους ωργισθη θυμω και απεστειλεν και συνηγαγεν τας δυναμεις πασας της βασιλειας αυτου παρεμβολην ισχυραν σφοδρα	27 Antiocus entra dans une grande colère lorsqu’il l’apprit; il donna l’ordre de rassembler toutes les troupes de son royaume, une armée formidable.
28 και ηνοιξεν το γαζοφυλακιον αυτου και εδωκεν οψωνια ταις δυναμεσιν εις ενιαυτον και ενετειλατο αυτοις ειναι ετοιμους εις πασαν χρειαν	28 Il ouvrit son trésor et donna aux troupes leur solde pour un an, avec la consigne d’être prêts à tout.
29 και ειδεν οτι εξελιπεν το αργυριον εκ των θησαυρων και οι φοροι της χωρας ολιγοι χαριν της διχοστασιας και πληγης ης κατεσκευασεν εν τη γη του αραι τα νομιμα α ησαν αφ' ημερων των πρωτων	29 Il s’aperçut alors que l’argent manquait dans ses coffres et que les impôts de la province avaient diminué à cause des divisions et autres maux: lui-même les avait provoqués en supprimant dans le pays des lois qui existaient depuis toujours.
30 και ευλαβηθη μη ουκ εχη ως απαξ και δις εις τας δαπανας και τα δοματα α εδιδου εμπροσθεν δαψιλη χειρι και επερισσευσεν υπερ τους βασιλεις τους εμπροσθεν	30 Autrefois il distribuait généreusement des cadeaux, plus que ne l’avaient fait les rois qui étaient avant lui; mais maintenant il avait peur de manquer, de ne pas avoir assez pour faire face aux dépenses.
31 και ηπορειτο τη ψυχη αυτου σφοδρα και εβουλευσατο του πορευθηναι εις την περσιδα και λαβειν τους φορους των χωρων και συναγαγειν αργυριον πολυ	31 Comme il se voyait dans de sérieuses difficultés, il décida de se rendre en Perse pour percevoir les impôts des provinces et revenir avec beaucoup d’argent.
32 και κατελιπεν λυσιαν ανθρωπον ενδοξον και απο γενους της βασιλειας επι των πραγματων του βασιλεως απο του ποταμου ευφρατου και εως οριων αιγυπτου	32 Il laissa donc Lysias, un noble de la famille royale, pour s’occuper de ses affaires depuis l’Euphrate jusqu’à la frontière d’Égypte.
33 και τρεφειν αντιοχον τον υιον αυτου εως του επιστρεψαι αυτον	33 Lysias devait prendre soin de son fils Antiocus jusqu’à son retour.
34 και παρεδωκεν αυτω τας ημισεις των δυναμεων και τους ελεφαντας και ενετειλατο αυτω περι παντων ων ηβουλετο και περι των κατοικουντων την ιουδαιαν και ιερουσαλημ	34 Il lui confia la moitié de son armée avec les éléphants et lui donna ses ordres à propos de tout, et particulièrement au sujet des habitants de Judée et de Jérusalem.
35 αποστειλαι επ' αυτους δυναμιν του εκτριψαι και εξαραι την ισχυν ισραηλ και το καταλειμμα ιερουσαλημ και αραι το μνημοσυνον αυτων απο του τοπου	35 Il devait envoyer contre eux une armée pour écraser, éliminer les forces d’Israël et le petit reste de Jérusalem, pour qu’on n’en parle même plus dans cette ville.
36 και κατοικισαι υιους αλλογενεις εν πασιν τοις οριοις αυτων και κατακληροδοτησαι την γην αυτων	36 Après quoi on établirait des étrangers sur tout le territoire et on leur distribuerait les terres.
37 και ο βασιλευς παρελαβεν τας ημισεις των δυναμεων τας καταλειφθεισας και απηρεν απο αντιοχειας απο πολεως βασιλειας αυτου ετους εβδομου και τεσσαρακοστου και εκατοστου και διεπερασεν τον ευφρατην ποταμον και διεπορευετο τας επανω χωρας	37 Le roi prit avec lui l’autre moitié de l’armée et quitta sa capitale d’Antioche en l’an 147; il traversa l’Euphrate et s’enfonça à travers les provinces de la montagne.
38 και επελεξεν λυσιας πτολεμαιον τον δορυμενους και νικανορα και γοργιαν ανδρας δυνατους των φιλων του βασιλεως	38 Parmi les amis du roi, Lysias choisit Ptolémée, fils de Dorimène, Nicanor et Gorgias, tous des hommes influents.
39 και απεστειλεν μετ' αυτων τεσσαρακοντα χιλιαδας ανδρων και επτακισχιλιαν ιππον του ελθειν εις γην ιουδα και καταφθειραι αυτην κατα τον λογον του βασιλεως	39 Il envoya avec eux 40 000 fantassins et 7 000 cavaliers pour envahir et ruiner le pays de Juda selon l’ordre du roi.
40 και απηρεν συν παση τη δυναμει αυτων και ηλθον και παρενεβαλον πλησιον αμμαους εν τη γη τη πεδινη	40 Gorgias se mit en marche avec toute son armée et il arriva près d’Emmaüs dans le Bas-Pays; là ils dressèrent leur camp.
41 και ηκουσαν οι εμποροι της χωρας το ονομα αυτων και ελαβον αργυριον και χρυσιον πολυ σφοδρα και πεδας και ηλθον εις την παρεμβολην του λαβειν τους υιους ισραηλ εις παιδας και προσετεθησαν προς αυτους δυναμις συριας και γης αλλοφυλων	41 Lorsque les commerçants de la province apprirent la chose, ils vinrent chargés d’or et d’argent, avec des menottes en quantité, et ils se présentèrent au camp prêts à acheter des prisonniers Israélites. Des gens d’Idumée et du pays des Philistins vinrent aussi les rejoindre.
42 και ειδεν ιουδας και οι αδελφοι αυτου οτι επληθυνθη τα κακα και αι δυναμεις παρεμβαλλουσιν εν τοις οριοις αυτων και επεγνωσαν τους λογους του βασιλεως ους ενετειλατο ποιησαι τω λαω εις απωλειαν και συντελειαν	42 Lorsque Judas et ses frères virent les armées camper sur leur territoire, ils comprirent que les choses allaient très mal. Ils apprirent aussi la consigne que le roi avait donnée: de livrer leur peuple à une destruction totale.
43 και ειπαν εκαστος προς τον πλησιον αυτου αναστησωμεν την καθαιρεσιν του λαου ημων και πολεμησωμεν περι του λαου ημων και των αγιων	43 Ils se dirent alors les uns aux autres: “Sauvons notre peuple de la ruine et luttons pour notre peuple et notre Lieu Saint.”
44 και ηθροισθη η συναγωγη του ειναι ετοιμους εις πολεμον και του προσευξασθαι και αιτησαι ελεος και οικτιρμους	44 On convoqua l’assemblée: on se préparait à la guerre, on priait et on implorait pitié et miséricorde.
45 και ιερουσαλημ ην αοικητος ως ερημος ουκ ην ο εισπορευομενος και εκπορευομενος εκ των γενηματων αυτης και το αγιασμα καταπατουμενον και υιοι αλλογενων εν τη ακρα καταλυμα τοις εθνεσιν και εξηρθη τερψις εξ ιακωβ και εξελιπεν αυλος και κινυρα	45 Jérusalem, dépeuplée, devenait un désert. Nul de ses enfants n’y entrait, personne n’en sortait, le sanctuaire était foulé aux pieds, des étrangers habitaient la citadelle, elle était devenue une auberge de païens. En Jacob, les danses avaient cessé, on n’entendait plus le son de la flûte et de la lyre.
46 και συνηχθησαν και ηλθοσαν εις μασσηφα κατεναντι ιερουσαλημ οτι τοπος προσευχης ην εν μασσηφα το προτερον τω ισραηλ	46 Tous se rassemblèrent à Masfa, en face de Jérusalem, car Masfa avait été autrefois un lieu de prière pour Israël.
47 και ενηστευσαν τη ημερα εκεινη και περιεβαλοντο σακκους και σποδον επι την κεφαλην αυτων και διερρηξαν τα ιματια αυτων	47 Ce jour-là on jeûna, on s’habilla de sacs, on répandit de la cendre sur sa tête et l’on déchira ses vêtements.
48 και εξεπετασαν το βιβλιον του νομου περι ων εξηρευνων τα εθνη τα ομοιωματα των ειδωλων αυτων	48 On déroula le livre de la Loi pour y trouver des réponses, les mêmes que les païens demandaient à leurs idoles.
49 και ηνεγκαν τα ιματια της ιερωσυνης και τα πρωτογενηματα και τας δεκατας και ηγειραν τους ναζιραιους οι επληρωσαν τας ημερας	49 On apporta les vêtements des prêtres, des prémices et des dîmes, on fit venir des Naziréens qui avaient achevé le temps de leur vœu.
50 και εβοησαν φωνη εις τον ουρανον λεγοντες τι ποιησωμεν τουτοις και που αυτους απαγαγωμεν	50 Tous crièrent vers le ciel, ils disaient: “Que faire de ces hommes? Où les mener?
51 και τα αγια σου καταπεπατηνται και βεβηλωνται και οι ιερεις σου εν πενθει και ταπεινωσει	51 Ton Lieu Saint a été foulé aux pieds et profané. Tes prêtres sont en deuil, humiliés.
52 και ιδου τα εθνη συνηκται εφ' ημας του εξαραι ημας συ οιδας α λογιζονται εφ' ημας	52 Les nations se sont liguées contre nous pour nous faire disparaître. Tu connais bien leurs intentions.
53 πως δυνησομεθα υποστηναι κατα προσωπον αυτων εαν μη συ βοηθησης ημιν	53 Comment pourrons-nous tenir devant elles si tu ne viens pas toi-même à notre secours.”
54 και εσαλπισαν ταις σαλπιγξιν και εβοησαν φωνη μεγαλη	54 Alors on fit sonner les trompettes et l’on poussa de grands cris.
55 και μετα τουτο κατεστησεν ιουδας ηγουμενους του λαου χιλιαρχους και εκατονταρχους και πεντηκονταρχους και δεκαδαρχους	55 Après cela, Judas établit des chefs sur le peuple, chefs de mille, chefs de cent, chefs de cinquante et chefs de dix.
56 και ειπεν τοις οικοδομουσιν οικιας και μνηστευομενοις γυναικας και φυτευουσιν αμπελωνας και δειλοις αποστρεφειν εκαστον εις τον οικον αυτου κατα τον νομον	56 Il dit à ceux qui étaient en train de bâtir une maison, à ceux qui venaient de se fiancer ou de planter une vigne, et à tous ceux qui avaient peur, de s’en retourner chez eux comme l’autorisait la Loi.
57 και απηρεν η παρεμβολη και παρενεβαλον κατα νοτον αμμαους	57 Puis la troupe se mit en marche et vint camper au sud d’Emmaüs.
58 και ειπεν ιουδας περιζωσασθε και γινεσθε εις υιους δυνατους και γινεσθε ετοιμοι εις πρωι του πολεμησαι εν τοις εθνεσιν τουτοις τοις επισυνηγμενοις εφ' ημας εξαραι ημας και τα αγια ημων	58 Judas leur dit: “Équipez-vous et soyez courageux! Tenez-vous prêts à combattre demain ces nations qui se sont rassemblées contre nous pour nous détruire, nous et notre sanctuaire.
59 οτι κρεισσον ημας αποθανειν εν τω πολεμω η επιδειν επι τα κακα του εθνους ημων και των αγιων	59 Mieux vaut pour nous mourir dans la bataille, qu’assister à la ruine de notre peuple et de notre Lieu Saint: arrive ce que le Ciel voudra!”
60 ως δ' αν η θελημα εν ουρανω ουτως ποιησει