ΙΟΥΔΙΘ - Giuditta - Judith 14

LXX	JERUSALEM
1 και ειπεν προς αυτους ιουδιθ ακουσατε δη μου αδελφοι και λαβοντες την κεφαλην ταυτην κρεμασατε αυτην επι της επαλξεως του τειχους υμων	1 Judith leur dit: "Ecoutez-moi, frères. Prenez cette tête, suspendez-la au faîte de vos remparts.
2 και εσται ηνικα εαν διαφαυση ο ορθρος και εξελθη ο ηλιος επι την γην αναλημψεσθε εκαστος τα σκευη τα πολεμικα υμων και εξελευσεσθε πας ανηρ ισχυων εξω της πολεως και δωσετε αρχηγον εις αυτους ως καταβαινοντες επι το πεδιον εις την προφυλακην υιων ασσουρ και ου καταβησεσθε	2 Puis, quand l'aube aura paru et que le soleil sera levé sur la terre, prenez chacun vos armes et quetout homme valide sorte de la ville. Sur cette troupe établissez un chef, tout comme si vous vouliez descendredans la plaine vers le poste avancé des Assyriens. Mais ne descendez pas.
3 και αναλαβοντες ουτοι τας πανοπλιας αυτων πορευσονται εις την παρεμβολην αυτων και εγερουσι τους στρατηγους της δυναμεως ασσουρ και συνδραμουνται επι την σκηνην ολοφερνου και ουχ ευρησουσιν αυτον και επιπεσειται επ' αυτους φοβος και φευξονται απο προσωπου υμων	3 Les Assyriens prendront leur équipement, gagneront leur camp et éveilleront les chefs de leurarmée. On se précipitera alors vers la tente d'Holopherne et on ne le trouvera pas. La frayeur s'emparera d'eux etils fuiront devant vous.
4 και επακολουθησαντες υμεις και παντες οι κατοικουντες παν οριον ισραηλ καταστρωσατε αυτους εν ταις οδοις αυτων	4 Vous, et tous ceux qui habitent dans le territoire d'Israël, vous n'aurez plus qu'à les poursuivre et àles abattre dans leur retraite.
5 προ δε του ποιησαι ταυτα καλεσατε μοι αχιωρ τον αμμανιτην ινα ιδων επιγνοι τον εκφαυλισαντα τον οικον του ισραηλ και αυτον ως εις θανατον αποστειλαντα εις ημας	5 "Mais avant d'agir ainsi, appelez-moi Achior l'Ammonite, pour qu'il voie et reconnaisse lecontempteur de la maison d'Israël, celui qui l'avait envoyé parmi nous comme un homme voué d'avance à lamort."
6 και εκαλεσαν τον αχιωρ εκ του οικου οζια ως δε ηλθεν και ειδεν την κεφαλην ολοφερνου εν χειρι ανδρος ενος εν τη εκκλησια του λαου επεσεν επι προσωπον και εξελυθη το πνευμα αυτου	6 On fit donc venir Achior de chez Ozias. Sitôt arrivé, à la vue de la tête d'Holopherne que tenait undes hommes de l'assemblée du peuple, il tomba la face contre terre et s'évanouit.
7 ως δε ανελαβον αυτον προσεπεσεν τοις ποσιν ιουδιθ και προσεκυνησεν τω προσωπω αυτης και ειπεν ευλογημενη συ εν παντι σκηνωματι ιουδα και εν παντι εθνει οιτινες ακουσαντες το ονομα σου ταραχθησονται	7 On le releva. Il se jeta alors aux pieds de Judith et, se prosternant devant elle, s'écria: "Bénie sois-tudans toutes les tentes de Juda et parmi tous les peuples; ceux qui entendront prononcer ton nom seront saisisd'effroi!
8 και νυν αναγγειλον μοι οσα εποιησας εν ταις ημεραις ταυταις και απηγγειλεν αυτω ιουδιθ εν μεσω του λαου παντα οσα ην πεποιηκυια αφ' ης ημερας εξηλθεν εως ου ελαλει αυτοις	8 Et maintenant dis-moi ce que tu as fait durant ces jours." Et Judith lui raconta, au milieu de tout lepeuple, tout ce qu'elle avait fait depuis le jour de sa sortie de Béthulie jusqu'au moment où elle parlait.
9 ως δε επαυσατο λαλουσα ηλαλαξεν ο λαος φωνη μεγαλη και εδωκεν φωνην ευφροσυνον εν τη πολει αυτων	9 Quand elle se fut tue, le peuple poussa de puissantes acclamations et emplit la ville de crisd'allégresse.
10 ιδων δε αχιωρ παντα οσα εποιησεν ο θεος του ισραηλ επιστευσεν τω θεω σφοδρα και περιετεμετο την σαρκα της ακροβυστιας αυτου και προσετεθη εις τον οικον ισραηλ εως της ημερας ταυτης	10 Achior, voyant tout ce qu'avait fait le Dieu d'Israël, crut fermement en lui, se fit circoncire et futadmis définitivement dans la maison d'Israël.
11 ηνικα δε ο ορθρος ανεβη και εκρεμασαν την κεφαλην ολοφερνου εκ του τειχους και ανελαβεν πας ανηρ τα οπλα αυτου και εξηλθοσαν κατα σπειρας επι τας αναβασεις του ορους	11 Quand l'aube parut, les gens de Béthulie pendirent la tête d'Holopherne au rempart. Chacun prit sesarmes et tous sortirent par bandes sur les pentes de la montagne.
12 οι δε υιοι ασσουρ ως ειδον αυτους διεπεμψαν επι τους ηγουμενους αυτων οι δε ηλθον επι τους στρατηγους και χιλιαρχους και επι παντα αρχοντα αυτων	12 Ce que voyant, les Assyriens dépêchèrent des messagers vers leurs chefs qui, à leur tour, serendirent chez les stratèges, les chiliarques et tous leurs officiers.
13 και παρεγενοντο επι την σκηνην ολοφερνου και ειπαν τω οντι επι παντων των αυτου εγειρον δη τον κυριον ημων οτι ετολμησαν οι δουλοι καταβαινειν εφ' ημας εις πολεμον ινα εξολεθρευθωσιν εις τελος	13 On parvint ainsi jusqu'à la tente d'Holopherne. "Eveille notre maître, dit-on à son intendant. Cesesclaves ont osé descendre vers nous et nous attaquer pour se faire complètement massacrer."
14 και εισηλθεν βαγωας και εκρουσε την αυλαιαν της σκηνης υπενοει γαρ καθευδειν αυτον μετα ιουδιθ	14 Bagoas entra donc. Il frappa des mains devant le rideau de la tente, pensant qu'Holopherne dormaitavec Judith.
15 ως δ' ουθεις επηκουσεν διαστειλας εισηλθεν εις τον κοιτωνα και ευρεν αυτον επι της χελωνιδος ερριμμενον νεκρον και η κεφαλη αυτου αφηρητο απ' αυτου	15 Mais comme personne ne semblait rien entendre, il ouvrit et pénétra dans la chambre à coucher etle trouva jeté sur le seuil, mort, la tête coupée.
16 και εβοησεν φωνη μεγαλη μετα κλαυθμου και στεναγμου και βοης ισχυρας και διερρηξεν τα ιματια αυτου	16 Il poussa alors un grand cri, pleura, sanglota, hurla et déchira ses vêtements,
17 και εισηλθεν εις την σκηνην ου ην ιουδιθ καταλυουσα και ουχ ευρεν αυτην και εξεπηδησεν εις τον λαον και εβοησεν	17 puis pénétra dans la tente où logeait Judith et ne la trouva pas. Alors, s'élançant dans la foule, ilcria:
18 ηθετησαν οι δουλοι εποιησεν αισχυνην μια γυνη των εβραιων εις τον οικον του βασιλεως ναβουχοδονοσορ οτι ιδου ολοφερνης χαμαι και η κεφαλη ουκ εστιν επ' αυτω	18 "Ah! les esclaves se sont rebellés! Une femme des Hébreux a couvert de honte la maison deNabuchodonosor. Holopherne gît à terre, décapité!"
19 ως δε ηκουσαν ταυτα τα ρηματα οι αρχοντες της δυναμεως ασσουρ τους χιτωνας αυτων διερρηξαν και εταραχθη αυτων η ψυχη σφοδρα και εγενετο αυτων κραυγη και βοη μεγαλη σφοδρα εν μεσω της παρεμβολης	19 A ces mots les chefs de l'armée d'Assur, l'esprit complètement bouleversé, déchirèrent leurstuniques et firent retentir le camp de leurs cris et de leurs clameurs.