Secondo libro di Samuele 22
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA CEI 1974 | VULGATA |
---|---|
1 Davide rivolse al Signore le parole di questo canto, quando il Signore lo liberò dalla mano di tutti i suoi nemici, specialmente dalla mano di Saul. | 1 Locutus est autem David Domino verba carminis hujus in die qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum, et de manu Saul. |
2 Egli disse: "Il Signore è la mia roccia, la mia fortezza, il mio liberatore, | 2 Et ait : Dominus petra mea, et robur meum, et salvator meus. |
3 il mio Dio, la mia rupe in cui mi rifugio, il mio scudo, la mia salvezza, il mio riparo! Sei la mia roccaforte che mi salva: tu mi salvi dalla violenza. | 3 Deus fortis meus : sperabo in eum ; scutum meum, et cornu salutis meæ : elevator meus, et refugium meum ; salvator meus : de iniquitate liberabis me. |
4 Invoco il Signore, degno di ogni lode, e sono liberato dai miei nemici. | 4 Laudabilem invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero. |
5 Mi circondavano i flutti della morte, mi atterrivano torrenti esiziali. | 5 Quia circumdederunt me contritiones mortis : torrentes Belial terruerunt me. |
6 Mi avviluppavano le funi degli inferi; mi stavano davanti i lacci della morte. | 6 Funes inferni circumdederunt me : prævenerunt me laquei mortis. |
7 Nell'angoscia ho invocato il Signore, ho gridato al mio Dio, Egli ha ascoltato dal suo tempio la mia voce; il mio grido è giunto ai suoi orecchi. | 7 In tribulatione mea invocabo Dominum, et ad Deum meum clamabo : et exaudiet de templo suo vocem meam, et clamor meus veniet ad aures ejus. |
8 Si scosse la terra e sobbalzò; tremarono le fondamenta del cielo; si scossero, perché egli si era irritato. | 8 Commota est et contremuit terra ; fundamenta montium concussa sunt, et conquassata : quoniam iratus est eis. |
9 Fumo salì dalle sue narici; dalla sua bocca uscì un fuoco divoratore; carboni accesi partirono da lui. | 9 Ascendit fumus de naribus ejus, et ignis de ore ejus vorabit : carbones succensi sunt ab eo. |
10 Egli piegò i cieli e discese; una nube oscura era sotto i suoi piedi. | 10 Inclinavit cælos, et descendit : et caligo sub pedibus ejus. |
11 Cavalcò un cherubino e volò; si librò sulle ali del vento. | 11 Et ascendit super cherubim, et volavit : et lapsus est super pennas venti. |
12 Si avvolse di tenebra tutto intorno; acque scure e dense nubi erano la sua tenda. | 12 Posuit tenebras in circuitu suo latibulum, cribrans aquas de nubibus cælorum. |
13 Per lo splendore che lo precedeva arsero carboni infuocati. | 13 Præ fulgore in conspectu ejus, succensi sunt carbones ignis. |
14 Il Signore tuonò nei cieli, l'Altissimo emise la sua voce. | 14 Tonabit de cælo Dominus, et excelsus dabit vocem suam. |
15 Scagliò frecce e li disperse; vibrò folgori e li mise in fuga. | 15 Misit sagittas et dissipavit eos ; fulgur, et consumpsit eos. |
16 Apparvero le profondità marine; si scoprirono le basi del mondo, come effetto della tua minaccia, Signore, del soffio violento della tua ira. | 16 Et apparuerunt effusiones maris, et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini, ab inspiratione spiritus furoris ejus. |
17 Dall'alto stese la mano e mi prese; mi fece uscire dalle grandi acque. | 17 Misit de excelso, et assumpsit me, et extraxit me de aquis multis. |
18 Mi liberò dai miei robusti avversari, dai miei nemici più forti di me. | 18 Liberavit me ab inimico meo potentissimo, et ab his qui oderant me : quoniam robustiores me erant. |
19 Mi affrontarono nel giorno della mia rovina, ma il Signore fu il mio sostegno. | 19 Prævenit me in die afflictionis meæ, et factus est Dominus firmamentum meum. |
20 Egli mi trasse al largo; mi liberò, perché oggetto della sua benevolenza. | 20 Et eduxit me in latitudinem : liberavit me, quia complacui ei. |
21 Il Signore mi ricompensò secondo la mia giustizia, mi trattò secondo la purità delle mie mani. | 21 Retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam : et secundum munditiam manuum mearum reddet mihi. |
22 Perché mi sono mantenuto nelle vie del Signore, non sono stato empio, lontano dal mio Dio, | 22 Quia custodivi vias Domini, et non egi impie a Deo meo. |
23 perché tutti i suoi decreti mi sono dinanzi e non ho allontanato da me le sue leggi. | 23 Omnia enim judicia ejus in conspectu meo, et præcepta ejus non amovi a me. |
24 Sono stato irreprensibile nei suoi riguardi; mi sono guardato dall'iniquità. | 24 Et ero perfectus cum eo, et custodiam me ab iniquitate mea. |
25 Il Signore mi trattò secondo la mia giustizia, secondo la purità delle mie mani alla sua presenza. | 25 Et restituet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum munditiam manuum mearum in conspectu oculorum suorum. |
26 Con il pio ti mostri pio, con il prode ti mostri integro; | 26 Cum sancto sanctus eris, et cum robusto perfectus. |
27 con il puro ti mostri puro, con il tortuoso ti mostri astuto. | 27 Cum electo electus eris, et cum perverso perverteris. |
28 Tu salvi la gente umile, mentre abbassi gli occhi dei superbi. | 28 Et populum pauperem salvum facies : oculisque tuis excelsos humiliabis. |
29 Sì, tu sei la mia lucerna, Signore; il Signore illumina la mia tenebra. | 29 Quia tu lucerna mea, Domine, et tu, Domine, illuminabis tenebras meas. |
30 Sì, con te io posso affrontare una schiera, con il mio Dio posso slanciarmi sulle mura. | 30 In te enim curram accinctus : in Deo meo transiliam murum. |
31 La via di Dio è perfetta; la parola del Signore è integra; egli è scudo per quanti si rifugiano in lui. | 31 Deus, immaculata via ejus ; eloquium Domini igne examinatum : scutum est omnium sperantium in se. |
32 C'è forse un dio come il Signore; una rupe fuori del nostro Dio? | 32 Quis est Deus præter Dominum, et quis fortis præter Deum nostrum ? |
33 Dio mi cinge di forza, rende sicura la mia via. | 33 Deus qui accinxit me fortitudine, et complanavit perfectam viam meam. |
34 Ha reso simili i miei piedi a quelli delle cerve; mi ha fatto stare sulle alture. | 34 Coæquans pedes meos cervis, et super excelsa mea statuens me ; |
35 Ha addestrato la mia mano alla guerra; ha posto un arco di bronzo nelle mie braccia. | 35 docens manus meas ad prælium, et componens quasi arcum æreum brachia mea. |
36 Mi hai dato lo scudo della tua salvezza, la tua sollecitudine mi fa crescere. | 36 Dedisti mihi clypeum salutis tuæ, et mansuetudo tua multiplicavit me. |
37 Fai largo davanti ai miei passi; le mie gambe non vacillano. | 37 Dilatabis gressus meos subtus me, et non deficient tali mei. |
38 Inseguo e raggiungo i miei nemici, non desisto finché non siano distrutti. | 38 Persequar inimicos meos, et conteram, et non convertar donec consumam eos. |
39 Li colpisco ed essi non possono resistere; cadono sotto i miei piedi. | 39 Consumam eos et confringam, ut non consurgant : cadent sub pedibus meis. |
40 Mi cingi di forza per la battaglia; hai fatto piegare sotto di me i miei avversari. | 40 Accinxisti me fortitudine ad prælium : incurvasti resistentes mihi subtus me. |
41 Mi mostri i nemici di spalle, così io distruggo quelli che mi odiano. | 41 Inimicos meos dedisti mihi dorsum ; odientes me, et disperdam eos. |
42 Gridano, ma nessuno li salva, verso il Signore, che a loro non risponde. | 42 Clamabunt, et non erit qui salvet ; ad Dominum, et non exaudiet eos. |
43 Li disperdo come polvere della terra, li calpesto come fango delle piazze. | 43 Delebo eos ut pulverem terræ ; quasi lutum platearum comminuam eos atque confringam. |
44 Tu mi liberi dalle contese del popolo; mi poni a capo di nazioni; un popolo non conosciuto mi serve. | 44 Salvabis me a contradictionibus populi mei ; custodies me in caput gentium : populus quem ignoro serviet mihi. |
45 I figli degli stranieri mi onorano appena sentono, mi obbediscono. | 45 Filii alieni resistent mihi ; auditu auris obedient mihi. |
46 I figli degli stranieri vengono meno, lasciano con spavento i loro nascondigli. | 46 Filii alieni defluxerunt, et contrahentur in angustiis suis. |
47 Viva il Signore! Sia benedetta la mia rupe! Sia esaltato il Dio della mia salvezza! | 47 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltabitur Deus fortis salutis meæ. |
48 Dio fa vendetta per me e mi sottomette i popoli. | 48 Deus qui das vindictas mihi, et dejicis populos sub me. |
49 Tu mi liberi dai miei nemici, mi innalzi sopra i miei avversari, mi liberi dall'uomo violento. | 49 Qui educis me ab inimicis meis, et a resistentibus mihi elevas me : a viro iniquo liberabis me. |
50 Perciò ti loderò, Signore, fra i popoli canterò inni al tuo nome. | 50 Propterea confitebor tibi, Domine, in gentibus, et nomini tuo cantabo : |
51 Egli concede una grande vittoria al suo re, la grazia al suo consacrato, a Davide e ai suoi discendenti per sempre". | 51 magnificans salutes regis sui, et faciens misericordiam christo suo David, et semini ejus in sempiternum. |