Livre des Proverbes 26

JERUSALEM	LXX
1 Pas plus que la neige à l'été ou la pluie à la moisson, les honneurs ne conviennent au sot.	1 οι εμοι λογοι ειρηνται υπο θεου βασιλεως χρηματισμος ον επαιδευσεν η μητηρ αυτου
2 Le passereau s'échappe, l'hirondelle s'envole, ainsi la malédiction gratuite n'atteint pas son but.	2 τι τεκνον τηρησεις τι ρησεις θεου πρωτογενες σοι λεγω υιε τι τεκνον εμης κοιλιας τι τεκνον εμων ευχων
3 Le fouet pour le cheval, la bride pour l'âne, pour l'échine des sots, le bâton.	3 μη δως γυναιξι σον πλουτον και τον σον νουν και βιον εις υστεροβουλιαν
4 Ne répond pas à l'insensé selon sa folie, de peur de lui devenir semblable, toi aussi.	4 μετα βουλης παντα ποιει μετα βουλης οινοποτει οι δυνασται θυμωδεις εισιν οινον δε μη πινετωσαν
5 Réponds à l'insensé selon sa folie, de peur qu'il ne soit sage à ses propres yeux.	5 ινα μη πιοντες επιλαθωνται της σοφιας και ορθα κριναι ου μη δυνωνται τους ασθενεις
6 Il se mutile, il s'abreuve de violence, celui qui envoie un message par l'entremise d'un sot.	6 διδοτε μεθην τοις εν λυπαις και οινον πινειν τοις εν οδυναις
7 Mal assurées, les jambes du boiteux; ainsi un proverbe dans la bouche des sots.	7 ινα επιλαθωνται της πενιας και των πονων μη μνησθωσιν ετι
8 C'est attacher la pierre à la fronde que de rendre honneur à un sot.	8 ανοιγε σον στομα λογω θεου και κρινε παντας υγιως
9 Une ronce pousse dans la main d'un ivrogne comme un proverbe dans la bouche d'un sot.	9 ανοιγε σον στομα και κρινε δικαιως διακρινε δε πενητα και ασθενη
10 Un archer blessant tout le monde: tel est celui qui embauche le sot et l'ivrogne qui passent.	10 γυναικα ανδρειαν τις ευρησει τιμιωτερα δε εστιν λιθων πολυτελων η τοιαυτη
11 Comme le chien revient à son vomissement, le sot retourne à sa folie.	11 θαρσει επ' αυτη η καρδια του ανδρος αυτης η τοιαυτη καλων σκυλων ουκ απορησει
12 Tu vois un homme sage à ses propres yeux? Il y a plus à espérer d'un insensé.	12 ενεργει γαρ τω ανδρι αγαθα παντα τον βιον
13 Le paresseux dit: "Un fauve sur le chemin! un lion par les rues!"	13 μηρυομενη ερια και λινον εποιησεν ευχρηστον ταις χερσιν αυτης
14 La porte tourne sur ses gonds, et sur son lit le paresseux.	14 εγενετο ωσει ναυς εμπορευομενη μακροθεν συναγει δε αυτη τον βιον
15 Le paresseux plonge la main dans le plat: la ramener à sa bouche le fatigue!	15 και ανισταται εκ νυκτων και εδωκεν βρωματα τω οικω και εργα ταις θεραπαιναις
16 Le paresseux est plus sage à ses propres yeux que sept personnes répondant avec tact.	16 θεωρησασα γεωργιον επριατο απο δε καρπων χειρων αυτης κατεφυτευσεν κτημα
17 Il prend par les oreilles un chien qui passe, celui qui s'immisce dans une querelle étrangère.	17 αναζωσαμενη ισχυρως την οσφυν αυτης ηρεισεν τους βραχιονας αυτης εις εργον
18 Un homme pris de folie qui lance des traits enflammés, des flèches et la mort:	18 εγευσατο οτι καλον εστιν το εργαζεσθαι και ουκ αποσβεννυται ολην την νυκτα ο λυχνος αυτης
19 tel est l'homme qui ment à son compagnon, puis dit: "N'était-ce pas pour plaisanter?"	19 τους πηχεις αυτης εκτεινει επι τα συμφεροντα τας δε χειρας αυτης ερειδει εις ατρακτον
20 Faute de bois, le feu s'éteint, faute de calomniateur, la querelle s'apaise.	20 χειρας δε αυτης διηνοιξεν πενητι καρπον δε εξετεινεν πτωχω
21 Du charbon sur les braises, du bois sur le feu, tel est l'homme querelleur pour attiser lesdisputes.	21 ου φροντιζει των εν οικω ο ανηρ αυτης οταν που χρονιζη παντες γαρ οι παρ' αυτης ενδιδυσκονται
22 Les dires du calomniateur sont de friands morceaux qui descendent jusqu'au fond des entrailles.	22 δισσας χλαινας εποιησεν τω ανδρι αυτης εκ δε βυσσου και πορφυρας εαυτη ενδυματα
23 De l'argent non purifié appliqué sur de l'argile: tels sont lèvres brûlantes et coeur mauvais.	23 περιβλεπτος δε γινεται εν πυλαις ο ανηρ αυτης ηνικα αν καθιση εν συνεδριω μετα των γεροντων κατοικων της γης
24 Celui qui hait donne le change par ses propos, mais en son sein gît la tromperie;	24 σινδονας εποιησεν και απεδοτο περιζωματα δε τοις χαναναιοις
25 s'il prend un ton cauteleux, ne t'y fie pas, car en son coeur il y a sept abominations.	25 στομα αυτης διηνοιξεν προσεχοντως και εννομως και ταξιν εστειλατο τη γλωσση αυτης
26 La haine peut s'envelopper de ruse, elle révélera sa méchanceté dans l'assemblée.	26 ισχυν και ευπρεπειαν ενεδυσατο και ευφρανθη εν ημεραις εσχαταις
27 Qui creuse une fosse y tombe, qui roule une roche, elle revient sur lui.	27 στεγναι διατριβαι οικων αυτης σιτα δε οκνηρα ουκ εφαγεν
28 La langue menteuse hait ses victimes, la bouche enjôleuse provoque la chute.	28 το στομα δε ανοιγει σοφως και νομοθεσμως η δε ελεημοσυνη αυτης ανεστησεν τα τεκνα αυτης και επλουτησαν και ο ανηρ αυτης ηνεσεν αυτην
	29 πολλαι θυγατερες εκτησαντο πλουτον πολλαι εποιησαν δυνατα συ δε υπερκεισαι και υπερηρας πασας
	30 ψευδεις αρεσκειαι και ματαιον καλλος γυναικος γυνη γαρ συνετη ευλογειται φοβον δε κυριου αυτη αινειτω
	31 δοτε αυτη απο καρπων χειρων αυτης και αινεισθω εν πυλαις ο ανηρ αυτης .