Livre des Psaumes 139

JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 Du maître de chant. De David.Psaume. Yahvé, tu me sondes et me connais;	1 Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ.>> Κυριε, εδοκιμασας με και με εγνωρισας.
2 que je me lève ou m'assoie, tu le sais, tu perces de loin mes pensées;	2 Συ γνωριζεις το καθισμα μου και την εγερσιν μου? νοεις τους λογισμους μου απο μακροθεν.
3 que je marche ou me couche, tu le sens, mes chemins te sont tous familiers.	3 Εξερευνας το περιπατημα μου και το πλαγιασμα μου και πασας τας οδους μου γνωριζεις.
4 La parole n'est pas encore sur ma langue, et voici, Yahvé, tu la sais tout entière;	4 Διοτι και πριν ελθη ο λογος εις την γλωσσαν μου, ιδου, Κυριε, γνωριζεις το παν.
5 derrière et devant tu m'enserres, tu as mis sur moi ta main.	5 Με περικυκλονεις οπισθεν και εμπροσθεν, και εθεσας επ' εμε την χειρα σου.
6 Merveille de science qui me dépasse, hauteur où je ne puis atteindre.	6 Η γνωσις αυτη ειναι υπερθαυμαστος εις εμε? ειναι υψηλη? δεν δυναμαι να φθασω εις αυτην.
7 Où irai-je loin de ton esprit, où fuirai-je loin de ta face?	7 Που να υπαγω απο του πνευματος σου; και απο του προσωπου σου που να φυγω;
8 Si j'escalade les cieux, tu es là, qu'au shéol je me couche, te voici.	8 Εαν αναβω εις τον ουρανον, εισαι εκει? εαν πλαγιασω εις τον αδην, ιδου, συ.
9 Je prends les ailes de l'aurore, je me loge au plus loin de la mer,	9 Εαν λαβω τας πτερυγας της αυγης και κατοικησω εις τα εσχατα της θαλασσης,
10 même là, ta main me conduit, ta droite me saisit.	10 και εκει θελει με οδηγησει η χειρ σου και η δεξια σου θελει με κρατει.
11 Je dirai: "Que me presse la ténèbre, que la nuit soit pour moi une ceinture";	11 Εαν ειπω, Αλλα το σκοτος θελει με σκεπασει, και η νυξ θελει εισθαι φως περι εμε?
12 même la ténèbre n'est point ténèbre devant toi et la nuit comme le jour illumine.	12 και αυτο το σκοτος δεν σκεπαζει ουδεν απο σου? και η νυξ λαμπει ως η ημερα? εις σε το σκοτος ειναι ως το φως.
13 C'est toi qui m'as formé les reins, qui m'as tissé au ventre de ma mère;	13 Διοτι συ εμορφωσας τους νεφρους μου? με περιετυλιξας εν τη κοιλια της μητρος μου.
14 je te rends grâce pour tant de prodiges: merveille que je suis, merveille que tes oeuvres. Monâme, tu la connaissais bien,	14 Θελω σε υμνει, διοτι φοβερως και θαυμασιως επλασθην? θαυμασια ειναι τα εργα σου? και η ψυχη μου καλλιστα γνωριζει τουτο.
15 mes os n'étaient point cachés de toi, quand je fus façonné dans le secret, brodé au profond de laterre.	15 Δεν εκρυφθησαν τα οστα μου απο σου, ενω επλαττομην εν τω κρυπτω και διεμορφονομην εν τοις κατωτατοις της γης.
16 Mon embryon, tes yeux le voyaient; sur ton livre, ils sont tous inscrits les jours qui ont été fixés,et chacun d'eux y figure.	16 Το αδιαμορφωτον του σωματος μου ειδον οι οφθαλμοι σου? και εν τω βιβλιω σου παντα ταυτα ησαν γεγραμμενα, ως και αι ημεραι καθ' ας εσχηματιζοντο, και ενω ουδεν εκ τουτων υπηρχε?
17 Mais pour moi, que tes pensées sont difficiles, ô Dieu, que la somme en est imposante!	17 ποσον δε πολυτιμοι ειναι εις εμε αι βουλαι σου, Θεε? ποσον εμεγαλυνθη ο αριθμος αυτων.
18 Je les compte, il en est plus que sable; ai-je fini, je suis encore avec toi.	18 Εαν ηθελον να απαριθμησω αυτας, υπερβαινουσι την αμμον? εξυπνω, και ετι ειμαι μετα σου.
19 Si tu voulais, ô Dieu, tuer l'impie! Hommes de sang, allez-vous-en de moi!	19 Βεβαιως θελεις θανατωσει τους ασεβεις, Θεε? απομακρυνθητε λοιπον απ' εμου, ανδρες αιματων.
20 Eux qui parlent de toi sournoisement, qui tiennent pour rien tes pensées.	20 Διοτι λαλουσι κατα σου ασεβως? οι εχθροι σου λαμβανουσι το ονομα σου επι ματαιω.
21 Yahvé, n'ai-je pas en haine qui te hait, en dégoût, ceux qui se dressent contre toi?	21 Μη δεν μισω, Κυριε, τους μισουντας σε; και δεν αγανακτω κατα των επανισταμενων επι σε;
22 Je les hais d'une haine parfaite, ce sont pour moi des ennemis.	22 Με τελειον μισος μισω αυτους? δια εχθρους εχω αυτους.
23 Sonde-moi, ô Dieu, connais mon coeur, scrute-moi, connais mon souci;	23 Δοκιμασον με, Θεε, και γνωρισον την καρδιαν μου? εξετασον με και μαθε τους στοχασμους μου?
24 vois que mon chemin ne soit fatal, conduis-moi sur le chemin d'éternité.	24 και ιδε, αν υπαρχη εν εμοι οδος ανομιας? και οδηγησον με εις την οδον την αιωνιον.