Salmos 138
1234567891011121314151617181920212223242526272829303132333435363738394041424344454647484950525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBLIA | VULGATA |
---|---|
1 De David. Te doy gracias, Yahveh, de todo corazón, pues tú has escuchado las palabras de mi boca. En presencia de los ángeles salmodio para ti, | 1 In finem, psalmus David. Domine, probasti me, et cognovisti me ; |
2 hacia tu santo Templo me prosterno. Doy gracias a tu nombre por tu amor y tu verdad, pues tu promesa ha superado tu renombre. | 2 tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam. |
3 El día en que grité, tú me escuchaste, aumentaste la fuerza en mi alma. | 3 Intellexisti cogitationes meas de longe ; semitam meam et funiculum meum investigasti : |
4 Te dan gracias, Yahveh, todos los reyes de la tierra, porque oyen las promesas de tu boca; | 4 et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea. |
5 y cantan los caminos de Yahveh: «¡Qué grande la gloria de Yahveh! | 5 Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam. |
6 ¡Excelso es Yahveh, y ve al humilde, al soberbio le conoce desde lejos!» | 6 Mirabilis facta est scientia tua ex me ; confortata est, et non potero ad eam. |
7 Si ando en medio de angustias, tú me das la vida, frente a la cólera de mis enemigos, extiendes tú la mano y tu diestra me salva: | 7 Quo ibo a spiritu tuo ? et quo a facie tua fugiam ? |
8 Yahveh lo acabará todo por mí. ¡Oh Yahveh, es eterno tu amor, no dejes la obra de tus manos! | 8 Si ascendero in cælum, tu illic es ; si descendero in infernum, ades. |
9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris, | |
10 etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua. | |
11 Et dixi : Forsitan tenebræ conculcabunt me ; et nox illuminatio mea in deliciis meis. | |
12 Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur : sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus. | |
13 Quia tu possedisti renes meos ; suscepisti me de utero matris meæ. | |
14 Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es ; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis. | |
15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto ; et substantia mea in inferioribus terræ. | |
16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis. | |
17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus ; nimis confortatus est principatus eorum. | |
18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum. | |
19 Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me : | |
20 quia dicitis in cogitatione : Accipient in vanitate civitates tuas. | |
21 Nonne qui oderunt te, Domine, oderam, et super inimicos tuos tabescebam ? | |
22 Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi. | |
23 Proba me, Deus, et scito cor meum ; interroga me, et cognosce semitas meas. | |
24 Et vide si via iniquitatis in me est, et deduc me in via æterna. |