Sapientia 1

¹ Diligite iustitiam, qui iudicatis terram,
sentite de Domino in bonitate
et in simplicitate cordis quaerite illum,

² quoniam invenitur ab his, qui non tentant illum,
se autem manifestat eis, qui fidem habent in illum.

³ Perversae enim cogitationes separant a Deo,
probata autem virtus corripit insipientes.

⁴ Quoniam in malevolam animam non introibit sapientia
nec habitabit in corpore subdito peccatis.

⁵ Spiritus enim sanctus disciplinae effugiet fictum
et auferet se a cogitationibus insensatis
et corripietur a superveniente iniquitate.

⁶ Spiritus enim diligens hominem est sapientia
et non absolvet maledicum a labiis suis,
quoniam renum illius testis est Deus
et cordis illius scrutator verus
et linguae eius auditor;

⁷ quoniam spiritus Domini replevit orbem terrarum,
et ipse, qui continet omnia, scientiam habet vocis.

⁸ Propter hoc, qui loquitur iniqua, non potest latere,
nec praeteriet illum iudicium corripiens.

⁹ In cogitationibus enim impii interrogatio erit,
sermonum autem illius auditio ad Dominum veniet
ad correptionem iniquitatum illius;

¹⁰ quoniam auris zeli audit omnia,
et tumultus murmurationum non absconditur.

¹¹ Custodite ergo vos a murmuratione, quae nihil prodest,
et a detractione parcite linguae,
quoniam sermo absconditus in vacuum non ibit;
os autem, quod mentitur, occidit animam.

¹² Nolite zelare mortem in errore vitae vestrae
neque acquiratis perditionem in operibus manuum vestrarum,

¹³ quoniam Deus mortem non fecit
nec laetatur in perditione vivorum;

¹⁴ creavit enim, ut essent omnia,
et sanabiles sunt generationes orbis terrarum,
et non est in illis medicamentum exterminii,
nec inferorum regnum in terra:

¹⁵ iustitia enim est immortalis.

¹⁶ Impii autem manibus et verbis accersierunt illam;
aestimantes illam amicam defluxerunt
et sponsionem posuerunt ad illam,
quoniam digni sunt, qui sint ex parte illius.