1 Depois Eliú prosseguiu nestes termos: | 1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει |
2 Espera um pouco e te instruirei, tenho ainda palavras em defesa de Deus; | 2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις |
3 irei buscar longe a minha ciência, e justificarei meu Criador. | 3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω |
4 Minhas palavras não são certamente mentirosas, estás tratando com um homem de ciência sólida. | 4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις |
5 Deus é poderoso, mas não é arrogante, é poderoso por sua ciência: | 5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας |
6 não deixa viver o mau, faz justiça aos aflitos, | 6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει |
7 não afasta os olhos dos justos; e os faz assentar com os reis no trono, numa glória eterna. | 7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται |
8 Se vierem a cair presos, ou se forem atados com os laços da infelicidade, | 8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας |
9 ele lhes faz reconhecer as suas obras, e as faltas que cometeram por orgulho; | 9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν |
10 e abre-lhes os ouvidos para corrigi-los, e diz-lhes que renunciem à iniqüidade. | 10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας |
11 Se escutam e obedecem, terminam seus dias na felicidade, e seus anos na delícia; | 11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις |
12 se não, morrem de um golpe, expiram por falta de sabedoria. | 12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν |
13 Os corações ímpios são entregues à cólera; não clamam a Deus quando ele os aprisiona, | 13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους |
14 morrem em plena mocidade, a vida deles passa como a dos efeminados. | 14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων |
15 Mas Deus salvará o pobre pela sua miséria, e o instrui pelo sofrimento. | 15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει |
16 A ti também retirará das fauces da angústia, numa larga liberdade, e no repouso de uma mesa bem guarnecida. | 16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος |
17 E tu te comportas como um malvado, com o risco de incorrer em sentença e penalidade. | 17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα |
18 Toma cuidado para que a cólera não te inflija um castigo, e que o tamanho do resgate não te perca. | 18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις |
19 Levará ele em conta teu grito na aflição, e todos os esforços do vigor? | 19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν |
20 Não suspires pela noite, para que os povos voltem para seus lugares. | 20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων |
21 Guarda-te de declinar para a iniqüidade, e de preferir a injustiça ao sofrimento. | 21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας |
22 Vê, Deus é sublime em seu poder. Que senhor lhe é comparável? | 22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης |
23 Quem lhe fixou seu caminho? Quem pode dizer-lhe: Fizeste mal? | 23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα |
24 Antes pensa em glorificar sua obra, que os humanos celebram em seus cantos. | 24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες |
25 Todos os homens a contemplam; o mortal a considera de longe. | 25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι |
26 Deus é grande demais para que o possamos conhecer; o número de seus anos é incalculável. | 26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος |
27 Atrai as gotinhas de água para transformá-las em chuva no nevoeiro, | 27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην |
28 as nuvens as espalham, e as destilam sobre a multidão dos homens. | 28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος |
29 Quem pode compreender como se estendem as nuvens, e o estrépito de sua tenda? | 29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου |
30 Espalha em volta dele a sua luz, e cobre os cimos das montanhas. | 30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν |
31 É por esse meio que nutre os povos, e fornece-lhes abundância de alimentos. | 31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι |
32 Nas suas mãos estende o raio, fixa-lhe o alvo a atingir; | 32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι |
33 seu estrondo o anuncia, o rebanho também anuncia aquele que se aproxima. | 33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας |