Proverbia 29

VULGATA	LXX
1 Viro qui corripientem dura cervice contemnit, repentinus ei superveniet interitus, et eum sanitas non sequetur.	1 μη καυχω τα εις αυριον ου γαρ γινωσκεις τι τεξεται η επιουσα
2 In multiplicatione justorum lætabitur vulgus ; cum impii sumpserint principatum, gemet populus.	2 εγκωμιαζετω σε ο πελας και μη το σον στομα αλλοτριος και μη τα σα χειλη
3 Vir qui amat sapientiam lætificat patrem suum ; qui autem nutrit scorta perdet substantiam.	3 βαρυ λιθος και δυσβαστακτον αμμος οργη δε αφρονος βαρυτερα αμφοτερων
4 Rex justus erigit terram ; vir avarus destruet eam.	4 ανελεημων θυμος και οξεια οργη αλλ' ουδενα υφισταται ζηλος
5 Homo qui blandis fictisque sermonibus loquitur amico suo rete expandit gressibus ejus.	5 κρεισσους ελεγχοι αποκεκαλυμμενοι κρυπτομενης φιλιας
6 Peccantem virum iniquum involvet laqueus, et justus laudabit atque gaudebit.	6 αξιοπιστοτερα εστιν τραυματα φιλου η εκουσια φιληματα εχθρου
7 Novit justus causam pauperum ; impius ignorat scientiam.	7 ψυχη εν πλησμονη ουσα κηριοις εμπαιζει ψυχη δε ενδεει και τα πικρα γλυκεια φαινεται
8 Homines pestilentes dissipant civitatem ; sapientes vero avertunt furorem.	8 ωσπερ οταν ορνεον καταπετασθη εκ της ιδιας νοσσιας ουτως ανθρωπος δουλουται οταν αποξενωθη εκ των ιδιων τοπων
9 Vir sapiens si cum stulto contenderit, sive irascatur, sive rideat, non inveniet requiem.	9 μυροις και οινοις και θυμιαμασιν τερπεται καρδια καταρρηγνυται δε υπο συμπτωματων ψυχη
10 Viri sanguinum oderunt simplicem ; justi autem quærunt animam ejus.	10 φιλον σον η φιλον πατρωον μη εγκαταλιπης εις δε τον οικον του αδελφου σου μη εισελθης ατυχων κρεισσων φιλος εγγυς η αδελφος μακραν οικων
11 Totum spiritum suum profert stultus ; sapiens differt, et reservat in posterum.	11 σοφος γινου υιε ινα ευφραινηται μου η καρδια και αποστρεψον απο σου επονειδιστους λογους
12 Princeps qui libenter audit verba mendacii, omnes ministros habet impios.	12 πανουργος κακων επερχομενων απεκρυβη αφρονες δε επελθοντες ζημιαν τεισουσιν
13 Pauper et creditor obviaverunt sibi : utriusque illuminator est Dominus.	13 αφελου το ιματιον αυτου παρηλθεν γαρ υβριστης οστις τα αλλοτρια λυμαινεται
14 Rex qui judicat in veritate pauperes, thronus ejus in æternum firmabitur.	14 ος αν ευλογη φιλον το πρωι μεγαλη τη φωνη καταρωμενου ουδεν διαφερειν δοξει
15 Virga atque correptio tribuit sapientiam ; puer autem qui dimittitur voluntati suæ confundit matrem suam.	15 σταγονες εκβαλλουσιν ανθρωπον εν ημερα χειμερινη εκ του οικου αυτου ωσαυτως και γυνη λοιδορος εκ του ιδιου οικου
16 In multiplicatione impiorum multiplicabuntur scelera, et justi ruinas eorum videbunt.	16 βορεας σκληρος ανεμος ονοματι δε επιδεξιος καλειται
17 Erudi filium tuum, et refrigerabit te, et dabit delicias animæ tuæ.	17 σιδηρος σιδηρον οξυνει ανηρ δε παροξυνει προσωπον εταιρου
18 Cum prophetia defecerit, dissipabitur populus ; qui vero custodit legem beatus est.	18 ος φυτευει συκην φαγεται τους καρπους αυτης ος δε φυλασσει τον εαυτου κυριον τιμηθησεται
19 Servus verbis non potest erudiri, quia quod dicis intelligit, et respondere contemnit.	19 ωσπερ ουχ ομοια προσωπα προσωποις ουτως ουδε αι καρδιαι των ανθρωπων
20 Vidisti hominem velocem ad loquendum ? stultitia magis speranda est quam illius correptio.	20 αδης και απωλεια ουκ εμπιμπλανται ωσαυτως και οι οφθαλμοι των ανθρωπων απληστοι [20α] βδελυγμα κυριω στηριζων οφθαλμον και οι απαιδευτοι ακρατεις γλωσση
21 Qui delicate a pueritia nutrit servum suum postea sentiet eum contumacem.	21 δοκιμιον αργυρω και χρυσω πυρωσις ανηρ δε δοκιμαζεται δια στοματος εγκωμιαζοντων αυτον [21α] καρδια ανομου εκζητει κακα καρδια δε ευθης εκζητει γνωσιν
22 Vir iracundus provocat rixas, et qui ad indignandum facilis est erit ad peccandum proclivior.	22 εαν μαστιγοις αφρονα εν μεσω συνεδριου ατιμαζων ου μη περιελης την αφροσυνην αυτου
23 Superbum sequitur humilitas, et humilem spiritu suscipiet gloria.	23 γνωστως επιγνωση ψυχας ποιμνιου σου και επιστησεις καρδιαν σου σαις αγελαις
24 Qui cum fure participat odit animam suam ; adjurantem audit, et non indicat.	24 οτι ου τον αιωνα ανδρι κρατος και ισχυς ουδε παραδιδωσιν εκ γενεας εις γενεαν
25 Qui timet hominem cito corruet ; qui sperat in Domino sublevabitur.	25 επιμελου των εν τω πεδιω χλωρων και κερεις ποαν και συναγε χορτον ορεινον
26 Multi requirunt faciem principis, et judicium a Domino egreditur singulorum.	26 ινα εχης προβατα εις ιματισμον τιμα πεδιον ινα ωσιν σοι αρνες
27 Abominantur justi virum impium, et abominantur impii eos qui in recta sunt via. Verbum custodiens filius extra perditionem erit.	27 υιε παρ' εμου εχεις ρησεις ισχυρας εις την ζωην σου και εις την ζωην σων θεραποντων