Jó 4

VULGATA	LXX
1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit :	1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει
2 Si cœperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies ; sed conceptum sermonem tenere quis poterit ?	2 μη πολλακις σοι λελαληται εν κοπω ισχυν δε ρηματων σου τις υποισει
3 Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti ;	3 ει γαρ συ ενουθετησας πολλους και χειρας ασθενους παρεκαλεσας
4 vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti.	4 ασθενουντας τε εξανεστησας ρημασιν γονασιν τε αδυνατουσιν θαρσος περιεθηκας
5 Nunc autem venit super te plaga, et defecisti ; tetigit te, et conturbatus es.	5 νυν δε ηκει επι σε πονος και ηψατο σου συ δε εσπουδασας
6 Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum ?	6 ποτερον ουχ ο φοβος σου εστιν εν αφροσυνη και η ελπις σου και η ακακια της οδου σου
7 Recordare, obsecro te, quis umquam innocens periit ? aut quando recti deleti sunt ?	7 μνησθητι ουν τις καθαρος ων απωλετο η ποτε αληθινοι ολορριζοι απωλοντο
8 Quin potius vidi eos qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos,	8 καθ' ον τροπον ειδον τους αροτριωντας τα ατοπα οι δε σπειροντες αυτα οδυνας θεριουσιν εαυτοις
9 flante Deo perisse, et spiritu iræ ejus esse consumptos.	9 απο προσταγματος κυριου απολουνται απο δε πνευματος οργης αυτου αφανισθησονται
10 Rugitus leonis, et vox leænæ, et dentes catulorum leonum contriti sunt.	10 σθενος λεοντος φωνη δε λεαινης γαυριαμα δε δρακοντων εσβεσθη
11 Tigris periit, eo quod non haberet prædam, et catuli leonis dissipati sunt.	11 μυρμηκολεων ωλετο παρα το μη εχειν βοραν σκυμνοι δε λεοντων ελιπον αλληλους
12 Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri ejus.	12 ει δε τι ρημα αληθινον εγεγονει εν λογοις σου ουθεν αν σοι τουτων κακον απηντησεν ποτερον ου δεξεται μου το ους εξαισια παρ' αυτου
13 In horrore visionis nocturnæ, quando solet sopor occupare homines,	13 φοβοι δε και ηχω νυκτερινη επιπιπτων φοβος επ' ανθρωπους
14 pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt ;	14 φρικη δε μοι συνηντησεν και τρομος και μεγαλως μου τα οστα συνεσεισεν
15 et cum spiritus, me præsente, transiret, inhorruerunt pili carnis meæ.	15 και πνευμα επι προσωπον μου επηλθεν εφριξαν δε μου τριχες και σαρκες
16 Stetit quidam, cujus non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi auræ lenis audivi.	16 ανεστην και ουκ επεγνων ειδον και ουκ ην μορφη προ οφθαλμων μου αλλ' η αυραν και φωνην ηκουον
17 Numquid homo, Dei comparatione, justificabitur ? aut factore suo purior erit vir ?	17 τι γαρ μη καθαρος εσται βροτος εναντιον κυριου η απο των εργων αυτου αμεμπτος ανηρ
18 Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem ;	18 ει κατα παιδων αυτου ου πιστευει κατα δε αγγελων αυτου σκολιον τι επενοησεν
19 quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea ?	19 τους δε κατοικουντας οικιας πηλινας εξ ων και αυτοι εκ του αυτου πηλου εσμεν επαισεν αυτους σητος τροπον
20 De mane usque ad vesperam succidentur ; et quia nullus intelligit, in æternum peribunt.	20 και απο πρωιθεν εως εσπερας ουκετι εισιν παρα το μη δυνασθαι αυτους εαυτοις βοηθησαι απωλοντο
21 Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis ; morientur, et non in sapientia.	21 ενεφυσησεν γαρ αυτοις και εξηρανθησαν απωλοντο παρα το μη εχειν αυτους σοφιαν