1 וידבר יהוה אל משה לאמר | 1 Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens : |
2 צו את בני ישראל ויקחו אליך שמן זית זך כתית למאור להעלת נר תמיד | 2 Præcipe filiis Israël, ut afferant tibi oleum de olivis purissimum, ac lucidum, ad concinnandas lucernas jugiter, |
3 מחוץ לפרכת העדת באהל מועד יערך אתו אהרן מערב עד בקר לפני יהוה תמיד חקת עולם לדרתיכם | 3 extra velum testimonii in tabernaculo fœderis. Ponetque eas Aaron a vespere usque ad mane coram Domino, cultu rituque perpetuo in generationibus vestris. |
4 על המנרה הטהרה יערך את הנרות לפני יהוה תמיד | 4 Super candelabrum mundissimum ponentur semper in conspectu Domini. |
5 ולקחת סלת ואפית אתה שתים עשרה חלות שני עשרנים יהיה החלה האחת | 5 Accipies quoque similam, et coques ex ea duodecim panes, qui singuli habebunt duas decimas : |
6 ושמת אותם שתים מערכות שש המערכת על השלחן הטהר לפני יהוה | 6 quorum senos altrinsecus super mensam purissimam coram Domino statues : |
7 ונתת על המערכת לבנה זכה והיתה ללחם לאזכרה אשה ליהוה | 7 et pones super eos thus lucidissimum, ut sit panis in monimentum oblationis Domini. |
8 ביום השבת ביום השבת יערכנו לפני יהוה תמיד מאת בני ישראל ברית עולם | 8 Per singula sabbata mutabuntur coram Domino suscepti a filiis Israël fœdere sempiterno : |
9 והיתה לאהרן ולבניו ואכלהו במקום קדש כי קדש קדשים הוא לו מאשי יהוה חק עולם | 9 eruntque Aaron et filiorum ejus, ut comedant eos in loco sancto : quia Sanctum sanctorum est de sacrificiis Domini jure perpetuo.
|
10 ויצא בן אשה ישראלית והוא בן איש מצרי בתוך בני ישראל וינצו במחנה בן הישראלית ואיש הישראלי | 10 Ecce autem egressus filius mulieris Israëlitidis, quem pepererat de viro ægyptio inter filios Israël, jurgatus est in castris cum viro Israëlita. |
11 ויקב בן האשה הישראלית את השם ויקלל ויביאו אתו אל משה ושם אמו שלמית בת דברי למטה דן | 11 Cumque blasphemasset nomen, et maledixisset ei, adductus est ad Moysen. (Vocabatur autem mater ejus Salumith, filia Dabri de tribu Dan.) |
12 ויניחהו במשמר לפרש להם על פי יהוה | 12 Miseruntque eum in carcerem, donec nossent quid juberet Dominus. |
13 וידבר יהוה אל משה לאמר | 13 Qui locutus est ad Moysen, |
14 הוצא את המקלל אל מחוץ למחנה וסמכו כל השמעים את ידיהם על ראשו ורגמו אתו כל העדה | 14 dicens : Educ blasphemum extra castra, et ponant omnes qui audierunt, manus suas super caput ejus, et lapidet eum populus universus. |
15 ואל בני ישראל תדבר לאמר איש איש כי יקלל אלהיו ונשא חטאו | 15 Et ad filios Israël loqueris : Homo, qui maledixerit Deo suo, portabit peccatum suum ; |
16 ונקב שם יהוה מות יומת רגום ירגמו בו כל העדה כגר כאזרח בנקבו שם יומת | 16 et qui blasphemaverit nomen Domini, morte moriatur : lapidibus opprimet eum omnis multitudo, sive ille civis, sive peregrinus fuerit. Qui blasphemaverit nomen Domini, morte moriatur.
|
17 ואיש כי יכה כל נפש אדם מות יומת | 17 Qui percusserit, et occiderit hominem, morte moriatur. |
18 ומכה נפש בהמה ישלמנה נפש תחת נפש | 18 Qui percusserit animal, reddet vicarium, id est, animam pro anima. |
19 ואיש כי יתן מום בעמיתו כאשר עשה כן יעשה לו | 19 Qui irrogaverit maculam cuilibet civium suorum, sicut fecit, sic fiet ei : |
20 שבר תחת שבר עין תחת עין שן תחת שן כאשר יתן מום באדם כן ינתן בו | 20 fracturam pro fractura, oculum pro oculo, dentem pro dente restituet : qualem inflixerit maculam, talem sustinere cogetur. |
21 ומכה בהמה ישלמנה ומכה אדם יומת | 21 Qui percusserit jumentum, reddet aliud. Qui percusserit hominem, punietur. |
22 משפט אחד יהיה לכם כגר כאזרח יהיה כי אני יהוה אלהיכם | 22 Æquum judicium sit inter vos, sive peregrinus, sive civis peccaverit : quia ego sum Dominus Deus vester. |
23 וידבר משה אל בני ישראל ויוציאו את המקלל אל מחוץ למחנה וירגמו אתו אבן ובני ישראל עשו כאשר צוה יהוה את משה | 23 Locutusque est Moyses ad filios Israël : et eduxerunt eum, qui blasphemaverat, extra castra, ac lapidibus oppresserunt. Feceruntque filii Israël sicut præceperat Dominus Moysi. |